Sonsuzluk mu?

- 13 - HERŞEY YOLUNDA MI?

Kapının önünde öylece duruyordum, Young Nam a yakalanmak istemiyordum ama bedenimi saran ağırlık yüzünden hareket edemiyordum. Son gücümle banyoya attım kendimi. Telefonda konuştuğu kişinin kim olduğunu ve beni nereden tanıdığı hakkında teoriler üretmeye çalışıyordum ama aklıma tek bir fikir bile gelmiyordu. Beni rahatsız etmeyi bırak dediğine göre bir süredir rahatsız ediliyordu Young Nam ve işin içinde bende vardım. Peki kimdi bu ve ne istiyordu? Young Nam kapıyı çaldığında irktim, son kez aynada kendime baktım ve normal ifademi takınarak kapıyı açtım. Soran gözlerle bana bakıyordu Young Nam.

'' Neyin var? solgun görünüyorsun''

'' Biraz midem bulandı da ama şimdi iyiyim merak etme'' gülümsemeye çalışarak cevap vermiştim.

'' Miden mi bulanıyor? hiç bir şey yapmadık ki ama'' dediğinde yumruğumu karnına geçirdim, kahkahası beni de güldürmüştü.

Kahvaltıdan sonra günü geri kalanı için plan yapıyordu Young Nam.

'' Hiç plan yapma boşuna , dışarıda rahat zaman geçiremediğimize göre evde oyalanırız, sonra da beni havaalanına bırakırsın''

'' Bu akşam gidiyordun değil mi? Tamamen aklımdan çıkmış'' Cevap beklemeden sarıldı bana çocuk gibi dudağını bükerek

'' gitmesen olmaz mı? bende yeni geldim ve daha sana doyamadım''

'' olmaz maalesef en yakın arkadaşımın düğünü var, gitmem lazım''

'' ne dersem diyeyim ikna olmayacaksın değil mi?''

'' maalesef ikna edemezsin beni''

'' Biliyorum! Peki o zaman hazırlanalım ve bize gidelim, çocuklarla da bayadır görüşmedin onlarla zaman geçirelim biraz da sonra da seni bırakırım'' bu fikir hoşuma gitmişti.

Kapıdan içeri girdiğimizde çocukların hepsi Yeşim'de dahil masanın etrafında toplanmış hararetli bir konuşma içerisindeydiler, geldiğimizi fark etmemişlerdi bile. Fark ettiklerinde ise zoraki bir neşeyle karşıladılar. Sanki bizden daha doğrusu benden sakladıkları bir şeyler vardı ve bu durum beni rahatsız etti. Sabah ki telefon konuşması ile bir ilgisi olabileceğini düşünüyordum, Young Nam ın rahatsız edilmesinden hepsinin haberi vardı büyük bir ihtimal. Yeşim'i de dahil etmişlerdi ama bir tek ben gerideydim. Neler olduğunu bir an önce öğrenmek istesem de şimdilik sessiz kalacaktım, Kore'ye geri dönene kadar beklemeliydim.

YEŞİM

Parla ondan gizli işler çevirdiğimi anlamıştı ve ne kadar öğrenmek için ısrar etse de başaramamıştı. Buraya geldiğimizde aşkını bulan sadece kendisi değildi. Biriyle beraber olduğumu söylemek istesem de bir süre gizlemeyi tercih ettim. Önemli bir sebebi yoktu sadece bir süre herkesten uzak ilerlemesini istiyordum. Parla öğrendiğinde bana kızacaktı ama ben bir şekilde gönlünü alırdım onun.

Eve giderken telefonuma gelen mesajla yolumu değiştirdim. Kang Dae acil olarak beni çağırıyordu ve Parla' ya haber vermemem gerektiğini belirtmişti. Yanlarına gittiğimde hepsi gergindi.

'' Evet beyler neymiş bu kadar acil olan'' soruyu sorarken içimden bir ses Parla ve Young Nam hakkında olduğunu söylüyordu, bu yüzden her ne oluyorsa en başından anlatmalarını istedim. Sang Hun anlatmaya başlamadan önce Parla' ya şimdilik bir şey söylememem konusunda uyardı beni.

'' Young Nam bir süredir biri tarafından rahatsız ediliyor. İlk zamanlar çok önemsemedi ama daha sonra aramalar sıklaştı ve işin boyutu değiştiği için korkmaya başladı. Biz de öğrendiğimiz zaman en az onun kadar rahatsız olduk. Çünkü bu kız Young Nam ın biriyle beraber olduğunu ve bu kişinin de Parla olduğunu biliyor. Kim olduğunu ve nereden bildiğini bilmiyoruz ama bu kişi her kimse bizi bile göründüğümüzden daha iyi tanıyor.'' anlattıklarını dinlerken onlar kadar bende gergindim artık ve korkmaya başlamıştım. Çünkü Parla bunu öğrenirse onun için hiç iyi olmazdı. Kendinden çok sevdiği adamı düşünüyordu ve eğer Young Nam bu durumdan etkilenirse kendini suçlayacaktı.