Gönül; sırtımda yükümlü
Bilinçli ilgisizlikten
Ha, bir de sevgisizlikten hükümlüO neydi peki, düğün mü?
Hazırdım,
Takım elbisem jilet gibiyse, bilin ki
Bedenim paramparçadır.Yüzümde güller açarken
Gözkanım öptü masa örtüsünü
Garson bulaşık süngeri ile sildi
Nefesinle kirlenmiş Sahilevleri'ni.
Bir de rakı içiyorlar ya karşımda
Demleniyorken önümde biri
Gözümde bayatlıyordu bir diğeri
Bir damla verin bari
Yüküme gerekliyken dezenfekte.
Neden buradayım, niçin?
Aslı kayıp, sureti ekte
Maruzat sunmuştum gitmemek için
Geçerli değildi senin için
Kendi yüreğim bir de sen
Sürüklediniz peşi sıra bir hiçin!Hazırdım,
Takım elbisem yakıyorsa, bilin ki
Bedenim yanıyordur için için.Benim ise önümde asidi kaçmış kola
Bir saniye olsun ölmeye yok mu mola?
Biraz daha es imbat rüzgarı
Kanımı pıhtılaştır, gün batmakta
Sen de korkma be yalnızlığım,
Ruhsuzluğuna kamuflaj olan bedenler ortasında
Hep temiz kal diye
Aldım sana devasa bir branda
Biri yaklaşırsa plastik kalbi ile yanıma
Örterim üzerini bir anda.
Dokunamaz kimse sana korkma...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AcıŞaibeKahır
ŞiirSevap zanneder kendini, en ağır günahlar. Yaprak gibi, toprak seni tavlayana kadar!