Mesajı gördüğüm zaman çığlık atarak telefonu fırlattım. Korkuyordum. Ağlamak istiyordum. Anonim B birden hayatıma girmişti, ve 2 gün sonra özellikle ben evde yalnızken gelip beni korkutmuştu. Polisi aramak istiyordum ama sanki iç sesim arama diyordu. O yüzden sanırım hiçbir şey yapmamalıydım.
********
Gece korkudan hiç uyuyamamıştım. Annemler gelince bile onlara bir şey söyleyememiştim. Sadece odamda boş boş oturmuştum.
Sinirlendiğim şey onun mesajları değil, beni koruma isteğiydi. Böyle yapması kendimi koruyamayacağım anlamına geliyordu ve kendime olan güvenimi azaltıyordu. Anonim B beni korumak isterken bana daha çok zarar veriyordu.
Bir an ağlamak istedim. Hiç ağlamayacağıma, daima dik duracağıma söz vermiştim kendime. Fakat bazen öyle şeyler oluyor ki insan asla yapmam dediği şeyleri yapıyor. Benim asla yapmam dediğim şey de ağlamaktı. Küçükken de böyleymişim ben. Diğer çocuklara göre daha akıllıymışım, hiç ağlamazmışım. Fakat şimdi sanırım dayanamıyorum.
Hem sinirliydim, hem korkuyordum. Gerçekten artık sınıra ulaşmıştım ve dayanamıyordum. Benden kat kat kötülerinin olduğunun da farkındayım. Hayatında binlerce zorluk olanlar var. Fakat ben henüz bunlara bile dayanamıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
******
Saat 08.52 de uyanmıştım ve tekrar uyumuştum. Uyandığımda saat 12.30'du. Aslında annem uyandırmasa biraz daha uyumayı düşünüyordum fakat annemle alışverişe çıkacaktık. 1 hafta öncesinden söz vermiştim ona. Annemle dolaşıp kafa dağıtmak aslında belki de bana iyi gelirdi ama ondan daha iyi gelecek tek şey uyku.
Bilinmeyen: Uyuyarak saklanamazsın. -ANONIMB
Her attığı mesajda biraz daha sinirimi bozuyordu. Ayrıca merak ettiğim bir şey daha vardı. Aslında kafamda binlerce soru vardı. Bunlardan biri ise şu 60 gün dolunca benden isteyeceği şey. Hem onun beni böyle takip etmesini istemiyorum, rahatsız oluyorum hem de ona bir şey vereceğim öyle mi? Harbiden, şu 60 gün daha dolmadı mı? 60 günlük bir kış uykusuna yatabilirim aslında.
Daha önce hiç giymediğim yeni kıyafetlerimden birini giydim ve saçlarımı toplayarak telefonumu cebime attım. Odadan çıktığım zaman annem kahvaltı hazırlamış, babam işe gitmiş, Barış ise her zaman olduğu gibi televizyon izliyordu. "Günaydın." diyerek kahvaltı masasına oturdum. Annem de oturunca yemeye başladım.
Bu sıralar çok yemek yemediğim için erken kalktım masadan. Telefonuma bir mesaj gelince yine sinirlenerek açtım mesajı.
Aslı: Günaydın! Bugün biraz dolaşalım mı?
Aslı olduğunu görünce rahatladım. Ve hemen ona bir mesaj yazdım.
Olmaz. Anneme önceden söz vermiştim ve bugün onunla alışveriş merkezine gideceğiz.
Anneme önce masayı toplaması için yardım ettim, daha sonrada çalınan kapıya baktım. Barışa 2 saatliğine bakmak için teyzem gelmişti. Annem de hazırlandıktan sonra evden çıktık.
"Doğa bak şu mağazada çok güzel kıyafetler var. Girelim mi kızım?"
Oflayarak "Tamam." diye cevap verdim. Girdiğimiz mağaza ise 30-50 yaş arası bir giyim mağazasıydı.
Annem elindeki elbiseyi "Bak bu sana çok yakışır." diyerek bana gösterdi.
"Anne, biliyor musun bence onu babaanneme alabiliriz aslında." Verdiğim cevap karşısında annem biraz güldü, daha sonra da kendine bir kıyafet seçip denemek için kabine gitti. Ben de bu sırada telefonumla uğraşıyordum. Dışarı da ise bana bakarak gülen bir kız vardı. Evet çok güzel! Okulda herkesin sevmediği, gıcık olduğu popüler bir kız vardır ya, işte bu o! Gıcık Çağla! Mağazadan çıkarak yanına gittim.
"Yine ne sırıtıyosun?"
"40-70 yaş mağazasından mı giyiniyorsun?" diyerek kahkaha attı.
"Annemle geldik. Annem buradan elbise bakıyor."
"Evet evet." diyerek güldü ve uzaklaştı.
Bilinmeyen: Kural 2: Seni ezmelerine izin vermeyeceksin. -ANONIMB
Ve işte günün lanetli 2. mesajı!
Bilinmeyen: Unutma Doğa, eğer sen kendini korumazsan işin içine AnonimB girer. -ANONIMB
Fazla kısa ve sıkıcı olduğunun farkındayım. Fakat bölümler arttıkça yeni olaylar olacak. Yeni karakterler gelecek. Lütfen okumaya devam edin!
