Merhaba arkadaşlar bu yazdığım kitap ilk kitabım iyişallah beğenirsiniz . İyi okumalar...
O gün evden sinirle çıktım.Evde kavga çıkmışdı.Olayların bu kadar ilerleyeceğini ben bile tahmin edemezdim.Hep üzülen zaten bendim.Olay şuydu;
"Babam üveydi. Bizi sevse gibi görünsede mimiklerinden kötü biri olduğunu gün geçtikçe anladım.Kardeşime bakışlarını o an gördüğümde inanamadım ama gerçekti.Bunu annemde fark etmişti.Annem bir gün bunu üvey babama söylemiş ve kavga başladı.
Yine O gün canım sıkılırken onun dışarı çıktığını gördüm.Tabi bende bir merak hiç sabahları dışarı çıkmayan adama ne oldu??
Hemen siyah botumu ve siyah hırkamı giydim hava serindi ama çok değil.Başladım takibe. 1 saatlik takipden sonra İstanbul da hiç gitmediğim yerlere sürükledi bu adam beni o gidiyor ben takibinde.Lüks mağazadaki elbise beni benden aldı ona dalarken izini kaybettim.Neye uğrayacağımı şaşırdım.Bir yandan merakım kursağımda kaldı bir yandanda bu uçsuz bucaksız şehirde kayboldum. Telefonumu o aceleden almadım tabi of. Tanımadığım şehirde dalgın dalgın yürürken biri ile çarpıştım o hızla yere çakıldım tabi ilk tepkim o sinirle "Napıyosun ya gözün yok mu senin ? " dedim. Çocuk bir anlık çarpmanın etkisinde "pardon"dedi.Hemen kalktım tam bişey değil derken üvey babamı gördüm ve bu benim için iyi oldu.Tam giderken çocuk kolumdan tuttu;"Canını yaktıysam özür dilerim" dedi. Benim kafam başka yerlerdeydi.Oysa o kadar önemli bir iş varken neden hala oradaydım bilmiyorum.Önemli bir işim var diyerek koşturmaya başladım.Harelde o çarpışmada bilekliğimi düşürmüşdüm.O öz babamın bana en son doğum günü hatırasıydı.Ve ben onu düşürdüm kahretsin.Geri dönsem üvey babamın izini kaybetcektim."Ama o şimdi bir kafeye girdi.Acaba yetişirmiydim? Yetişirdim harelde acele etmem lazımdı"Tam arkamı döndüğümde çocuk elinde bilekliyimle gelmiş.Yani beni takip etmiş."Se..sen o çocuk."Dedim.
"Evet de niye şaşırdın bu kadar. Hem sen kimi takip ediyorsun bakalım."Dedi
"E ..sey kimseyi de şaşırmadım birden dönünce korktum."dedim.
"Ama neden takipçi gibi davranıyordun?Seni buralarda ilk görüyorum yeni mi taşındın buraya?"Dedi.
"Yok taşınmadım.Hem sanane yani dimi işine gitsene sen."Dedim.
Çocuğu terslediğimin farkındaydım ama ne yapabilirim.
O anda üvey babam kafeden çıktı.Çocuk son verdiğim cevaba biraz bozuldu ama başımdan sağmak için başka çarem yoktu.
"Neyse baybay."Dedim.
Ve bilekliğimi alıp takibe devam ettim.İçimden acaba ben neden burdayım diye soru geçti.Ama keşke geçmeseydi.
Arkadaşlar iyişallah okurken sıkılmamışsınızdır. Yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyorum.:)..
