Bugün sabah bir telefon çaldı ben kendimi yalnız olarak sevdiğim için fazla sevinmedim. Meğersem eski sevgilim çok sevinmedim çünkü ya geri dönmek isteyecek yada eşyasını isteyecek. Açtım ama kimse den ses seda yok. Ama ağlama sesi duydum gibi oldu hala beni mi özlüyor yoksa öylesine ağlıyor mu? Alo dedikten sonra seni çok seviyorum ne olur bana dön diyip kapattı. Şok oldum ya şakaydı yada can acıtmak için yapılan bir düzenek. Kim benden ne isterki hiç anlamıyorum madem gittin niye dönmek istiyorsun? Tekrardan arayınca açmadım mesaj attı. Bir gün buluş sak olurmu diye bende kırmak istemeyip tamam dedim. Yarın saat 15:30 da kafede buluşma kararı aldık. Beni mi kandırıyordu yoksa gercekmiydi bilemiyorum. Kafamda bir sürü soru var. Neyse akşam oldu uyudum sabah kalkıp kahvaltimi yaptıktan sonra tıraş oldum. Saat 15:00 da kafeye gelip bekledim. Kimse gelmedi lakin saat 15:16 oldu tam kalkacak iken geldiğini gördüm gerçekten seviyor muydu acaba? Siktir et sevmese gelmezdi herhalde diye de düşündüm oturduk konuştuk derken garson geldi tam çay diyecek ken Beyza iki çay ikiside açık olsun dedi. Şok olmuştum açık çay sevdiğimi hala biliyor du. Muhabbet falan derken eski anıların hepsini unuttum bu kadar kolay miydi unutmak yeni bir sayfa acmak. Kolaymis demekki. Bana çantasından ona yazdığım bir yazı çıkardı hala saklıyordu ve bana uzatti. Bende alıp okumaya basladim. Yazdığım yazı 10. Sınıftaki yazıydı yazıda
"
Sevgili Prensesim;
Seni çok sevdiğimi söylesemde sana ne kadar aşık olduğumu söylesemde az. Sen anlatılamayacak kadar güzel birisin sen benim ilklerim sin ve öylede devam edeceksin. Bazen kavga bazen trip bazen küs kalabiliriz ama bazen olsun hatta 1dk olsun oda eğlencemiz olsun. Sen benim baş ucu kitabım, yerdeki gökyüzüm, nefes alan şiirim sin. Seni şair lere anlatsam ne bir yazı ne de bir harf yapabilirler. Sen benim hayallerimdeki prensesim sin sen benim aydaki oksijenim sin sen benim yaşama sevincimsin. Her şeyimle her şeyinim. Ben senle biz olmaya varım. Bırak şarkılar çalmaya devam etsin bırak kuşlar ötsün bırak yağmur yağsın. Bizi yazarlar, şairler,tanıyanlar,görenler kimler varsa kıskansın yazarlar kitap yazsın ama senin güzelliğinden hepsi yok olsun sana ne kadar güzel söz güzel iltifat etsemde az. Sen benim hayallerimdeki Prensesim sin ne olur o hayal mutlu sonla bitsin seni çok seviyorum Prensesim iyiki varsın."
Hala sakladigina göre bir sevgi bir özlem vardı acaba hala birbirimiz için miydik? Akşam oldu kafeden çıkınca evine kadar bırakmak istedim kabul etti. Evine bırakınca sarıldık kokusu nu harbiden de ozlemisim acaba yalnızlık tan çıkma vaktinin geldiğini düşünüp tekrardan sarılıp kulağına " acaba benim yine Prensesim olur musun?" dedikten sonra bana bakıp "ömür boyu" dedikten sonra ona tekrardan aşık oluşum tüm dünyaya bedeldi.
