Kötü Sürtüklere Birşey Olmaz

Bölüm 1( Kül rengi)

Sigaramin havada yaydığı gri dumandan gözlerimi ayırmadan pencereye ulaştım.İstanbul iyice soğumaya başlamıştı ve ben soğuktan nefret ederdim.Aslında çoğu şeyden nefret ederdim.En başta babamdan nefret ederdim.Ondan benden nefret ettiği için nefret ederdim.Beni hiç sevmediği için hiç bir zaman " baba" denilen o kavramın sorumluluklarını sırtlamadiği için nefret ederdim.Sonra annemden nefret ederdim.Beni doğurup kaçtığı için.Bir kere bile beni görmeye ve o adamın yanından almaya çalışmadığı için nefret ederdim.Benim ailem korkaktı.Hiç sevgi görmedim.Sanırım bu yüzden insanları böcek olarak görüyorum.Sevilmediysem niye birini seviyim? Ağzımda bir küfür savurarak pencereyi kapattım.Kapının hızlıca açılmasıyla kaşlarımı çatarak kapıya bakmaya başladım.Yine o gelmişti.İçeri yaydığı kokudan onu 1 mil öteden farkedebilirdiniz.Telaşlı adımlarla odaya girdi.Kalçami pencere ve duvarın kesiştiği bölmeye yaslayip korku filmlerine iyi malzeme vericek yüzüne baktım.

Sakallarıni kesmeyi daha akıl edememişti galiba.Hiçbir zaman bakımlı biri olmamıştı.En son ne zaman temiz birşeyler giyip sıcak bir ev yemeği yediğini kendisi bile hatırlamazdi.Çünkü hayatının tek merkezi vardı."İçki" bir çok ailenin evlerini bozguna uğratan bir sel gibi,yada kaç genç veya yaşlı bireyin yavaşça yok olup toprakta çözülmesini hızlaştıran madde.Ağzının kenarında kalan kırmızı sıvı daha yeni yine taptığı maddeyi aldığını gösteriyordu.Muhtemelen o bu kırmızı lekenin farkında bile değildir.Yada içki içmekten zaman ayırıp aynaya bakmıyordur.Ondan gelen alkol kokusuyla kusma hareketi yaptım.Siyah renkli ıran kedim olan tütsü yanıma geldi ve ona iğrenir bir şekilde tısladi.Alayla gülümseyerek gözlerimi tütsüden çekmeden " görüyorsun değilmi hayvanlar bile senden nefret ediyor"dedim.Tanrı şahitdiki yanından geçtiği çiçeklerin bile solduğunu düşünüyordum.

Tütsü daha fazla bu adamla aynı yerde durmamak için ona düşmancıl bir bakış atıp mutfağa doğru ilerledi.Kedimin aynı bana benzemesiyle, ne kadar iyi bir kedi seçimi yaptığımı düşündüm.
Daha fazla evimde durmasını istemeyerek tükürürcesine konuştum" Lanet kokunla neden evime geldiğini açıkla".Dediklerimle gergin yüzünü bozmadan sinsi bir şekilde gülümsedi.Saniyeler içinde alayla kıvrılan dudağından daha fazla ne kadar sinirimi bozacağı belli olmayan sözler döküldü.

" Arya benim tatlı küçük kızım babayı böyle mi karşılıyoruz hiç terbiye görmemişsin" dedi.Ah bu adamı alıp defalarca kez üstünden arabayla geçmek istiyordum.Sinirden hızlanan soluklarimi düzenlemeye çalışıp derin nefes aldım.Bu vücudunda sudan çok alkol olan şarap şişesi için sinirlenmiceğim konusunda kendimle konuştuğum diyalogları aklıma getirmeye çalışarak"sürtük düzdüğün yada alkol kullandığın zamandan ayırıp biraz benimle ilgilenseydin belki böyle terbiyesiz olmazdım baba " son kelimeyi küfür edermiş gibi söyledim.Bu karşımdaki alkol şişesi nasıl kendine o kelimeyi yakıştırıyordu aceba?Nefesinde çakmak yaksam yanacak olan bu adam yüzünden çocukluk denilen o şeyi hiç yaşamamiştim.Ama o hala karşıma geçip yüzsüz bir şekilde babam olduğunu söylüyordu.

"Biliyorsun hiç adam öldürmedim ama listemde ilk olabilirsin "dedim.Daha fazla bu zavallıya katlanıcak kadar sabırlı değildim. Biraz daha sabrımı zorlarsa bu evden yaralanmadan çıkamazdı.Ciddiyim bunu yapardım çünkü ona karşı kalbimde nefretten başka hiç birşey yoktu.Yapı gereği insanlardan nefret ederdim ve asla bana yapılanı unutmazdim.Bu adamın hiçbir zaman bana babalık yapmadığını ve onun yanında kaldığım sürece hiçbir mutlu anımın olmadığını bilmem ondan ölesiye nefret etmemi sağlıyordu.Çocukluk anılarım beynimi istila ederken sadece gözlerimi kapattım.Ben yalnız başıma evden kaçıp parka gittiğimde beni heyecanla izliyen bir babam olmamıştı.Şımarıklık yapıp isteklerimi sıraladığım bir babam da yoktu.Yaşıtlarım barbielerle oynarken ben bira şişelerine bez bağlayıp bebek yapardım yada sigara izmaritlerinden kendime küçük şehirler kurardım.