Control - On Hold

Hoofstuk 6.

Met mijn schoenen schop ik de steentjes onder mijn voet weg. Natuurlijk ben ik weer veel te vroeg, dus moet ik maar wachten. Tegenover de straat waar ik heb afgesproken met Alain ligt een klein parkje. Ik heb nog vijf minuten, dus ik loop nog even over het paadje dat door de bomen loopt.

Nog twee minuten, ik loop alvast terug en zie Alain al staan verderop maar dan verschijnt Brett oppeens voor mijn neus. Ik schrik een beetje van hem sla mijn handen op mijn hart.

"Brett? Ik zag je niet!" Nerveus kijk ik langs Brett heen naar Alain. Hij ziet mij nu ook en kijkt me met een vragende blik aan.

"Hey Abi, goed nieuws! Nou ja.. Je kan het nu denk ik wel weten want ik sta uh voor je. Maar ik mocht eerder uit het ziekenhuis!" Ik schrok een beetje in mezelf. Wat als hij vraagt wat er die avond was gebeurd? Wat als hij denkt dat ik iets met hem heb gedaan? Mijn hart maakt kleine sprongetjes.

"Ehm fijn! Maar ik moet nu echt gaan." Zenuwachtig wiebel ik op mijn tenen. Ik toon nog een blik naar Alain en Brett kijkt me raar aan. Hij draait zich nu ook om en ziet Alain staan.

"Wie is dat?" vraagt hij verbaasd

"Oh gewoon een vriend." probeer ik. Brett kijkt me aan met een afkeurend gezicht.

"Hoe oud is hij? En hij is belangrijker dan ik?" Ik hoor een duidelijke jaloezie zijn stem overnemen.

"Nee, natuurlijk niet maar-"

"Abigail." onderbreekt hij me. "Ik kom net uit het ziekenhuis." Langzaam zie ik Alain in beweging komen die al die tijd stond kijken naar ons twee. Hij loopt op ons af.

"Ja dat weet ik maar.." Alain staat inmiddels achter Brett.

"Is er iets aan de hand?" vraagt hij met zijn diepe stem. Hij is veranderd. Hij heeft nu een gewone spijkerbroek, een wit shirt en een leren jasje aan. Zijn haar wappert vrij in de wind en zijn ogen glinsteren van de zon.

Brett draait zich nu voor mij en gaat voor me staan alsof hij me wilt beschermen.

"En jij bent?" sist hij naar Alain. Alain doet een stap naar voren en kijkt neer op Brett. Hij is wel een kop groter dan Brett en ziet er zo best angstaanjagend uit.

"En wat ge je daar aan doen mannetje?" Ik sta er machteloos naar te kijken. Brett vond de opmerking van Alain waarschijnlijk niet zo gepast. Hij balt zijn hand tot een vuist en doet nu ook een stap naar voren. Hij heft zijn handen en geeft Alain een harde duw waardoor hij is gedwongen naar achteren te gaan. Een brede lach ontstaat op zijn gezicht. Nu zie ik pas dat hij spierwitte tanden heeft. Oke wacht, geen moment om daar naar te kijken.

Ik schud mijn hoofd en concentreer me weer op wat er gebeurd. "Guys, chill."

Dan stopt Brett opeens. Zijn ogen worden weer langzaam zwart en hij loopt weg. Een paar meter verder struikelt hij. Ik staar Alain met grote ogen en mijn mond wijd open aan.

"Doe is normaal! Waarom deed je dat?!" Zeg ik snel. Brett staat weer op en rent snel weg.

"Ben ik te soft? Ik had namelijk iets veel ergers kunnen doen hoor mevrouw."

"Noem me niet zo." Alain haalt zijn schouders op en pakt me vast aan mijn arm. Hij trekt me mee aan mijn handen door het parkje. Op een gegeven moment kijkt Alain heel even rond en springt dan door wat struiken. Ik probeer me los te trekken maar word meetrokken door de takken.

Achter de struiken zie ik een klein pleintje omringt door planten waardoor je het vanaf de buitenkant niet ziet. In het midden van het pleintje staat een fonteintje zonder water dat is begroeid met mos en vrolijke bloemetjes in alle kleuren. Ik wist niet dat dit hier bestond. Het lijkt wel alsof je voor even helemaal bent afgesloten van de wereld.

"Wat is dit?" Vraag ik verbaasd. Ik loop langs alle planten en laat mijn hand over de bloemen strijken.

"Ik ga je leren hoe je moet besturen. Zodat jij mij naar mijn wereld kan brengen."

"Wacht wat? Ik ben dus gewoon maar iemand die je gebruikt om weg te komen? En waarom doe je het zelf niet?" zeg ik bot.

"Geloof me, ik heb alles al geprobeerd. Maar met jouw bloed, heb ik misschien kans." Zegt hij.

"Waarom ik?" Vraag ik.

"In feite ben jij van adellijk bloed dus ben je best sterk. Het zit in je familie." Alain loopt naar me toe.

"Als je wilt besturen is er een belangrijke regel. Focus niet op het hart." Hij wijst met zijn vinger naar de plek waar mijn hart zit.

"Bij mensen gaat allemaal om het hoofd en alles wat daarin speelt." Alain drukt zijn vinger tegen mijn hoofd. Ik ben helemaal sprakeloos.

"Dat is waar alles wordt bepaalt. Dat is waar al je acties worden gevormd, die vervolgens via impulsen naar je lichaam gaan. Als je het hoofd doorhebt, ben je eigenlijk al klaar. Dus, zullen we beginnen?"