[Дууссан] ☤Pricked☤

-3장-

Хайр нэг үгээр бол аз жаргал.

Хайр нэг үгээр илэрхийлбэл хараал.

Чи хайрын урхинд орсон л бол тэрнээс шархдалгүйгээр гарах хэцүү. Тэр урхи чамайг алчихаж ч болно. Би бол бяцхан болжмор. Харин миний тор~~~~

Хэрён: Эгчээ та хаалганыхан кодыг мэдэхгүй байж яаж гэрт нь орон гэж санаваа? *духаа цохих*

Юн хатагтай нухацтай царайлапн: Дүрин тийм хэцүү тоо хийхгүй дээ! Нэг бол өөрийнхөө төрсөн өдөр нэг бол дөрвөн тэг л хийх ёстой!

Хэрён: Эгчээ бид энд бараг бүх дөрвөн оронтой тоо хийж зогссоор хагас цаг өнгөрч байна.

Юн хатагтай нүдээ эргэлдүүлэн: Хаалганы цоож тайлдаг хүмүүс дуудах юм уу?

Хэрён: Эгчээ!!! Тэгвэл Хэрён мэдчихнэ ш дээ!

Юн хатагтай: Нээрээ тийм~

Хэрён: Больёо больё! Зүгээр явцгаая! Одоо бараг Дүрин сэрж байгаа байх~

Юн хатагтай хаалга руу харан: Ямартай ч өнөөдөртөө ингээд явцгаая! гэж хэлэн хоёр эмэгтэй Дүриний гэрийн үүднээс хоосон буцацгаалаа.

***

Миний талаас

Толгой эргэж дотор муухайран нүдээ аажмаар нээхэд цагаан тааз эмний нэхүүн үнэр хамар цоргино. Би эмнэлэгт байгаа бололтой. Хамгийн сүүлд дэлгүүр орох гэж гэрээсээ гарснаа санаж байлаа.

Гараа дээш өргөхөд гарт минь хатгасан зүү өвдөлт мэдрүүлэн бага зэрэг ярвайлаа. Өнөөдөр хэдэн билээ? Өрөөн доторхыг тойруулж харан ямар нэгэн цаг эсвэл календарь хайсан ч цав цагаан өрөө. Өөрийнхөө эд зүйлийг хаана байгааг олох гэж хичээн орноосоо өндийх гэж оролдоход бие хүнд оргин толгой эргэж байв.

Гэнэт өрөөний хаалга онгойн хаалганы зүг харахад ээж, авга эгч хоёр зогсож байх нь тэр.

Би: Э-Ээжээ! *шивнэх*

Ээж том нүдлэн миний хажууд гүйж ирэн: Дүрин-аа!

Би: Ээжээ та энд яаж?

Ээж уйлан: Яаа галзуу хүүхдээ юу болсон болоод хэдэн хоног хоолгүй ухаан алдах дээрээ тултал явсан юм!!!!

Би: Уучлаарай ээжээ! *шивнэх*

Ээж надаас хөндийрөн хацарнаас минь барин: Гүнж минь ямар нэгэн юм болоо юу? Ажилд дээр нь асуудал гараа юу? Аль эсвэл найз залуугаасаа салчихсан юм уу?