FIRST LOVE

บทที่หนึ่ง - พี่ยิ้มสดใสคือใคร?

Somebody to you - the vamps

-

"ชมรมเราก็ตามชื่อเลยนะครับ ตัดสติ๊กเกอร์ หลังจบเทอมจะมีงานให้ทำคนละชิ้น เดี๋ยวตามครูขึ้นไปที่ห้องเรียนนะครับ พวกเราใช้ห้องเรียนชั้นสี่ ก็เดี๋ยวเดินตามพี่นุ่นไป" คุณครูผู้ชายวัยกลางคนเริ่มต้นสาธยายรายละเอียดต่างๆให้พวกเราที่นั่งอยู่กับพื้นข้างโรงยิมฟัง โดยหลักใหญ่ใจความแล้วดูเหมือนชมรมนี้จะตั้งขึ้นเพื่อหลอกให้นักเรียนมาฝึกตัดสติ๊กเกอร์เพื่อช่วยงานโรงเรียนนั่นเอง

น้ำตาฉันนี่แทบจะไหลนองหน้า โครเชท์แม่งสบายกว่าเห็นๆ ครูแม่งขี้เกียจทำเลยหาทางผ่อนแรงชัดเจนเลยอ่ะ

ทำไมฉันถึงซวยได้ขนาดนี้นะ

ผู้ชายผมเกรียนตัวสูงที่ถูกเรียกว่าพี่นุ่นลุกขึ้นยืนท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนในกลุ่ม และแน่นอนว่าพี่คนนั้น คนที่ยิ้มแล้วโลกสดใส พี่เขาก็ร่วมหัวเราะด้วยเช่นกัน ฉันจ้องรอยยิ้มของพี่เขา พยายามซึมซาบความเปล่งประกายนั้นเอาไว้ในใจให้มากที่สุด ก่อนจะรีบลุกขึ้นตามสายป่านที่ลุกขึ้นยืนแล้วใช้เท้าสะกิดฉันยิกๆ สายตายังคงไล่ตามหลังพี่คนนั้น มองจนสายป่านมันขมวดคิ้วจนยุ่ง ฉันจึงตัดสินใจเดินตามกลุ่มไป

บันไดขึ้นอาคารดูเหมือนจะหดสั้นลงไปทันทีที่ฉันเดินตามหลังพี่คนนั้น รูปร่างสูงผอมของเขาดูจะรับกับรูปหน้าและบุคลิกของเขาเหลือเกิน ทุกจังหวะที่เขาก้าวขึ้นบันไดไปดูเหมือนจะทำให้ใจของฉันเต้นได้ตลอดเวลา บ้าชะมัดเลย คนเรามันจะใจเต้นแรงได้ขนาดนี้เลยหรอวะเนี่ย

"ป่าน"
"ห๊ะ"
"กูกำลังจะตาย"
"ห๊ะ?"

สายป่านที่เดินคู่มาด้านข้างหันหน้ามามองฉันด้วยท่าทีรังเกียจ และฉันสามารถเดาได้เลยว่ามันจะต้องด่าฉันยับแน่ๆ "มึงตายไปเลย ปั้นสิบ อยู่ไปก็สงสารพ่อแม่"

ปากเพื่อนคนนี้มันน่ากระชากหางเปียมันให้หลุดจริงๆ

ฉันยกมือขึ้นทุบอกแรงๆ ทำท่าเหมือนกับกำลังจะตายให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายป่านแม่งหยาบคาย พูดจาเชือดเฉือนหัวใจฉันเสียเหลือเกิน ถ้าฉันหัวใจวายไปจริงๆ พี่ยิ้มสดใสคนนั้นเค้าจะทำยังไง