Bir kelime daha ekliyorum karanlık satırlarıma. Aydınlığı kapatan son dokunuşlar bunlar. Son zamanlar anlasılmaktan korkan gözlerim..
Bir kelime daha ekliyorum omuzlarinda karanlığı sırtlanmış cümlelerime.. Sınıyorum üzerime dikilmiş tüm gözleri, seçiyorum içlerinden en karanlığı gören gözleri.. Benim yapmaya çaliştığım gözlerime inat,eşi olan bir çift göz arama çırpınışı belki. Belki anlasılmak istenmeden gitmek istemiyorum karanlik satırlarimdan, ekliyorum son umudumu yok eden bir kelime daha.. Benzerimin olmadigi bi devirde yaşadigim yönündeki yoğun düşünceler her yanima hakim olan kaybolmuşluk hissini bir kat daha arttırıyor.. "Sen devirsiz geldin adamım" dediğim bile oluyor ara sıra. Ama kendi kendime bir savaş başlatıyorum her seferinde. Devirsizlik falan değil benimkisi !... Devrimin içinde kayboldum ben, belki de geçirdim buyuk bi evrim.. Düşünmeyi, anlamak için düşünmeyi zaman kaybi sayanlarin merkezinden bir kelime daha ekliyorum zaten karanlik olan satırlarima. Son ümidi yok ediyor her kelime..
Bi ucube gibi bakiyorlar zihinlerinin "anlamaya enjeksli" yapilari bozuk, cahil insanlar.. İtiliyorum toplum içinden kendi içime.
Bilmiyorlar yaptiklari seyin herseyi daha da karartacagini.. Her kelimeyle biraz daha itiyorum devirsizleri içimden.. Aramadiklarini bulan insanlarin yersiz yargilariyla doluyor içim.. Onlara istediklerini veremiyorum, asılı duran resimler tozdan görünmüyor.. Tozlu çerçevelerde ayrintiyi yakalamaya çalışmak gibi asılsız bi uğraş bu.. Yıllarin tozu duruyor orada.. Yaşanılan kargaşayı yazıyor anlam yoğunluğunun bütünü yoklaştırdığı karanlık satırlar..
Daha emeklemeyi dahi beceremeyen bi bebeğin rap muzik konserini izliyormuşçasina şaşkın bakıyor gözler.. Taşıyorum tüm şaşkın bakışları üzerimde. Yoruluyorum artik bi yerden sonra. Bu kaçincı durak,değisenlerin yokluğu gücümü çekiyor içimden... Kendi içim bana kapanıyor, kapaniyor tüm umutlar kilidi.. Devrimde kaybolduğum fikri iyice yerleşmişken ; bir fırtına gecesi Büyük Okyanus'ta kaybolmuş geminin hırçın sulara dayanacak son gücünü tüketirken birden ortaya çıkan güneş gibi oluyor hersey,karanlık satırlarımı aydınlatan bir çift göz görünüyor ufukta.. Kelimeler amacına ulaşamayışının hüznünü yaşıyor. Eklenilenler kem gözlerde anahtari bulunmayan bi kilitle sonsuzluğa açıyor devrin kapisini. İki kişiden oluşan sonsuz bi devir bu...
