Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir dalga daha geliyor fırtınadan. "Sesini yükseltme" diye yükselen dalgalar sessizliğime vuruyor. Bir balık daha ölüyor.. Kıyıya vuran sular her seferinde biraz daha sert, biraz daha sert.. En fazla bir parçamı kopartırsın,ne bu şiddet..! Başlayan yağmur işleri zora sokuyor.Herkes kendi derdine düşmüş,kimse görmüyor ortada yıkılan hayatı. Sen ölülerini yüzüme vuruyosun, içinde öldürdüllerini. Balıkların suçu neydi peki? Sende yaşayan her umudu yok ediyosun. Süregelen çarpmalarda göz göre göre parçalanıyorum,sana parçalanıyorum.. Sonra sende kayboluyorum,seni bulamıyorum, atıyosun beni kendinden, sıcak kumsallarda kavruluyorum. Ölen balıkları martılar yiyor. Bir hayat yok oluyor. Bu yüzden sevmem firtınaları,yok oluşun sembolüdür. Tek taraflı yok oluştur bu. Herkesin denizi kendinde yok eder parçaları, birilerinin balıklarını... Ama parçalara ayrılmış umut her an seyreder yanı başından kaybettiği denizini...
