Kördüğüm olmuş öylece oturuyorum. Zat, bir havadis yanılgısında kayıp, derin düşlerinde boğulma gayretinde.
Sarması imkan yoksunu bir beden olmak ta zor ancak, naçar bir devinime kurban gittiğini bilmeden yaşamak daha'nın da açılıma girmiş hali. Bıkkın nefesler ardı ardına gömülüyor içime. Kalbe elem'dir böylesi sevda. Yaşıyorum yaşlanarak ve bir inanca yaslanarak. Hani dertten çatlayan dağlar? Gelip halime acısalar ya!
Göze görünmeyen yıkık bir ev misaliyim. Çooooook uzakta kayıp bir manzaradan ibaretim. Kasrlara özenemem nüfusum yetmez. Uçup giden ruhum şimdi. Senden ondan bundan sorulabilirim ancak. Keza cevabı olmayan bir soruyum da haddi zatında. Kim sevmediyse onun kederiyim ki, bu hepsinden evla.
Aşığı tanırım, evvelden ezele gidemeyeni de... Dar gelen duvarlara bir aşinalığı da var derler. Doğrudur...
Kırılmış cam kadar hükmüm vardır elbet benim de. İçime hallice doldurulamaz hiç bir şey. Fakat keskinliğime söz etmek kimseye harç sunulmayacaktır. Öyle derin yaralara gebeyim işte. Anla...
Sarması imkan yoksunu bir beden olmaktan muzdaripsen ne ala. Devinime girdiğini sanarken dönüşten de oldunsa yazık sana..
(devam etsin mi acep?)
ZeZe'S
