Des POV
Nandito ako ngayon sa kwarto ko nakahiga habang naka tingin sa kisame. Grabe hindi ko parin nakakalimutan yung nangyari kanina. Hindi ko akaling mangyayari yun.
*Flasback*
"Can we be friends?" Sabi niya.
"H-ha?" Totoo ba to?
"Sabi ko can you be my friend?"
"Bakit mo naman ako gusto maging kaibigan?"
"Narealize ko na hindi naman natin kailangan maging magka-away dahil lang sa mga magulang natin. Sa totoo lang D I like you... a lotaaa" sabi niya with a sweet smile.
"Alam mo tama ka. Yan din naman ang gusto kong mangyari eh pero I'm not sure if this is all real. Kung totoo ba tong pinapakita niyo sakin. It's hard for me to trust you." Prangka kong sabi. Mahirap nang mag tiwala. Ako din ang kawawa sa huli.
"Naiintindihan kita. But if you could just let us show you kung ano kami bilang isang kaibigan. What I'm saying to you right now this is all real D. No fake, all real" Nakikita ko sa mga mata niya na nagsasabi siya ng totoo.
"So please let's forget all of that Friends?" Anong sasabihin ko?
"Friends :)" at inabot ko sakanya ang kamay ko. Hindi ko alam kung san nang galing yun basta nalang akong gumalaw.
*End of Flashback*
Haaay. Makatulog na nga.
*Kinabukasan*
Ang aga kung nagising 4 palang ah. Gusto ko sanang matulog ulit pero hindi nako makatulog. Naligo nalang ako at kumain.
"Oh. Ang aga mo ata nagising." -yaya.
"Ah. Opo :)"
"Oo nga pala. Pumunta sa Paris ang mommy mo ang daddy mo naman nasa France may business sila dun."
"Ah. Sanay nako -___-" psh. Hindi man lang nag paalam.
"Okay lang yan baby girl. Gusto mo mamasyal nalang tayo mamaya."
"Okay lang po ako. Bye po." Kiniss ko na si yaya. Parang siya na yung tumayong magulang ko.
Naglalakad ako sa hallway ng may biglang kumuha ng bag ko.
"Good morning :)" si Clint?
"Ah, eh. Good morning. Akin na." Kukunin ko na sana yung bag ko pero pinigilan niya ko.
"Oops! Ako na. Friends na tayo diba? Ayokong napapagod ka :)" he said.
