Midden in het woud, leven vier kattenclans, elk heeft z'n eigen territorium en vaardigheden, ze houden zichzelf sterk aan de wetten van de sterrenclan, katten die voor hun in het woud leefden, toch onderling komen de clans niet overeen, er worden g...
Klimopkit schrok wakker, een gil haalde hem uit zijn diepste dromen. Hij voelde hoe Charley naast hem bewoog, hij lag nog steeds bij de tweebenen. Maar de gil ging maar niet uit zijn hoofd, hij kende deze stem, maar de stem zat al zo ver weg... LieveKlimopkit. Hoorde hij opeens, hij voelde de aanwezigheid van Klauwkit "klauwkit!" riep hij, maar haar antwoord klonk zacht 'Jezalmenietmeerzien... Tochnietzolangjeleeft. Ik... Ikbennuindesterrenclan.MaarikzalaltijdvanjehoudenKlimopkit... Endathebikookaltijdgedaan.' Een klauw boorde door zijn hart "nee! Klauwkit nee!" Jammerde hij, maar de stem vervaagde, alleen de geur van haar, zweef nog rond. "Wat is er?" vroeg Coby. Maar voor hij antwoord kreeg liep Klimopkit weg. ''Het is mijn schuld he klauwkit? Ik had dit kamp nooit mogen verlaten, ik weet niet wat me te wachten staat.'' zijn ogen werden vochtig, en hij zakte in elkaar "Klimookit..." maar er kwam geen antwoord.
Een herinnering kwam bij hem op
"In de kraamkamer van de donderclan zat klimopkit, hij kon de slaap niet vatten, hij piekerde, over de toekomst, en af en toe wierp hij een blik op de slapende klauwkit, haar zilver-grijze vacht weerspiegelde het maanlicht, ze huiverde, ze had het koud. Klimopkit drukte zijn roste lichaam tegen haar aan, ze begon zachtjes te snorren, ze opende haar ogen. "Hallo daar" snorde ze. "Hallo"
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Maar dat alles was maar een herinnering... Nooit zou hij haar nog terug zien. Hij draaide zich om naar Charley. "Mijn vriendin is dood." murmelde hij.
