One Way

8.

Mijn ogen gleden langzaam over alle letters en cijfers die op het grote bord stonden. Met mijn hoofd in mijn handen wachtte ik tot Jessie, mijn broer, door de deur van port K zou lopen.

"Mam, hoelang duurt het nog?" Ik draaide naar mijn moeder toe, die zenuwachtig in het kleine bankje naast mijn vader zat. Toen ze mijn stem hoorde, draaide ze zich snel om, en gaf me een zenuwachtig knikje.

"Mam, HOELANG?". Het is niet dat ik schreeuwde, ik legde alleen wat nadruk op het woord 'hoelang', omdat, duidelijk, mijn moeder me geen goed antwoord had gegeven.

Ik trok één wenkbrauw op naar haar, toen ik haar ogen weid zag worden, en haar mond openvloog, ze haastig opstond, en een kleine hand voor haar mond sloeg. Nog steeds met dezelfde uitdrukking draaide ik me om, alleen om de blije kop van mijn broer te zien. Sjouwend met zijn zware koffers kwam hij uit port K, druk om zich heen kijkend of hij ons kon zien. Al snel vonden mijn ogen die van hem, en zijn gefronste voorhoofd veranderde in een blije lach. Zijn blik bleef op ons, terwijl hij langzaam naar ons toe liep. Al snel liep mijn vader naar mijn broer toe, gaf hem een 'soort van' knuffel, en hielp Jessie toen met het tillen van zijn zware tassen.

Ik hoorde mijn ouders een paar vragen stellen aan Jessie, die hij blij beantwoorde terwijl hij mijn moeder een stevige knuffel gaf. Nadat ze even hadden bijgepraat, keek Jessie mijn kant op.

"En waar is mijn favoriete zusje?". Hij hield zijn armen weid open, en lachte met een grote glimlach naar mij. Lachend schudde ik mijn hoofd, en nam toen een klein sprintje naar Jessie. Zijn grote armen sloegen stevig om me heen, in een stevige omhelzing.

"Ik heb je gemist.", mompelde ik in in zijn witte blouse.

"Ik jou ook, hoor.", zei hij, terwijl hij langzaam over mijn rug wreef.

Nadat we even gedag hadden gezegd, en wat bijgepraat, hoorde ik opeens mijn maag knorren. Mijn ouders, en Jessie, die voorheen diep in gesprek waren, waar ik ook deel uit had gemaakt, keken me allemaal aan, en ik lachte schapenlijk naar hun.

"Dus, zullen we wat gaan eten?" Beide mijn ouders knikte, en liepen voor Jessie en mij naar ons favoriete cafeetje op het vliegveld. Jessie gaf me een klein duwtje met zijn heupen, en toen ik opkeek, knipoogde ie naar me, waardoor ik moest lachen, en hij een zware arm over mijn schouder zwaaide.

-^-

"Zo, dus hoe was Australië?" We zaten met zijn allen aan een kleine rondje tafel, in het cafeetje waar we altijd naar toe gingen. Allerlei gesprekken gingen er rond, en zelf mijn vader en ik konden wat praten.

"Oh ja, het was echt geweldig. Ik had nog nooit een kangoeroe in het echt gezien, maar ik heb er nu genoeg gezien voor mijn hele leven. Die beesten zijn agressief man, shit,' vertelde mijn broer enthousiast. Voor zijn studie was hij een paar maanden naar Australië geweest, in de hoofdstad, en rees zo een beetje rond door het hele land.

"Maar ik ben blij dat ik weer thuis ben. Kan ik eindelijk wat tijd doorbrengen met mijn favoriete zusje, hé?", zei Jessie, en hij wreef over mijn haar heen, waardoor het helemaal in de war kwam. Kreunend streek ik mijn haar weer glad, en nam een slok van mijn Ice-Thea. Mijn vader en moeder schraapte hun keel nerveus, en mijn broer fronste zijn voorhoofd.

"Wat, mag ik geen tijd doorbrengen met mijn zusje? Hebben jullie al plannen met der?", vroeg hij nieuwsgierig. Ik rolde mijn ogen naar mijn broer, en keek toen weer naar mijn ouders.

Weer schraapte mijn vader zijn keel. "Ja," zei mijn vader eenvoudig, waardoor Jessie alleen maar verbaasder ging kijken.

"Oh?", zei hij met één opgetrokken wenkbrauw. "En mag ik de plannen misschien ook weten? Of is het een 'verassing'?", zei hij sarcastisch. Mijn ouders wisselde snel even een blik, voordat mijn moeder haar mond opendeed om te spreken, en ik mijn hoofd op de palm van mijn hand legde.

"Selena gaat naar een kostschool," zei mijn moeder doodserieus. Even keek Jessie haar serieus aan, totdat hij in lachen uitbarstte.

"Selena. Naar. Een. Kostschool?", zei hij tussen lach buien in. Al snel merkte ik dat zowat alle mensen in het café ons aan zaten te kijken, reagerend op de schaterende, zware lach die aan Jessie behoorde. Ik verborg mijn hoofd tussen mijn handen, en gromde van de ongemakkelijkheid.

"Dus je verteld me, dat DIT," hij stopte even, en sloeg een arm om mijn schouder heen, en keek me met een grijs op zijn gezicht aan, "lieve meisje, helemaal alleen naar een kostschool word gestuurd? Jezus, ik dacht dat alleen in films of boeken gebeurde."

Ik kreunde nog een keer, en verborg mijn hoofd dieper tussen mijn handen, hopend mijn rode wangen te verbergen. Jessie had altijd al een uitgesproken persoonlijkheid, en vond het helemaal niet erg wat mensen van hem dachten, al bleken ze hem allemaal al gelijk aardig te vinden. Ik hou van mijn broer, begrijp me niet verkeerd, maar soms kan het wel iets minder.

"Kan je stoppen met schreeuwen? Ik weet niet of je het gemerkt hebt, maar iedereen kijkt ons aan.", zei ik tussen mijn tanden door, en keek door mijn vingers naar Jessie. Met een opentrokken wenkbrauw verloste hij zijn blik van mij, en keek het restaurant door.

"Hier is niks te zien mensen, ga door met je leven.", zei Jessie, op een aardige manier. Al snel vestigde de meeste mensen zich weer op hun eten, of op de andere personen aan hun tafel, of sommige op hun mobiel. En, gelukkig, niet meer op ons.

Even schudde ik mijn hoofd, en keek toen weer naar Jessie.

"En om je vraag te beantwoorden, ja, ik ga helemaal 'alleen' naar een kostschool in Engeland.", legde ik hem uit. Jessie keek me even aan, voordat hij met een gefronst voorhoofd naar mijn ouders keek.

"Wat, waarom?", vroeg hij, en hield zijn handen op in de lucht.

Langzaam legde mijn ouders her uit, uitgebreider dan ik had gehad. Over waar het was, hoe het daar was, waarom ik ernaartoe moest. Jessie onderbrak hun geen enkele keel, door het hele verhaal schudde hij alleen maar zijn hoofd, alsof hij het begreep, met een hand op zijn kind, en een paar diepe rimpels in zijn voorhoofd.

"Dus, laat me dit duidelijk zijn, Selena moet naar een kostschool, omdat het beter is voor haar opleiding, en omdat jij mam, er ook naartoe bent geweest?", vroeg Jessie, nadat onze ouders uitgesproken waren. Langzaam knikte ze beide, en ze keken Jessie gefronst aan.

"Eerlijk gezegd, dat is echt bullshit." Zei hij, terwijl hij wat dieper. in zijn stoel zakte.

Kreunend legde mijn vader zijn hoofd in zijn handen, en masseerde zijn voorhoofd met zijn duim. "Niet jij ook al," zei hij.

Even was het stil aan onze tafel, voordat ik mijn stoel naar achter schoof, en opstond.

"Uhm, zullen we anders Jessie even de stad laten zien? Er is vast wel wat veranderd.", zei ik, met een halve lach op mijn lippen. Allemaal keken ze naar me, voordat ze knikte, en zelf ook hun stoel naar achter schoven en opstonden. Snel pakte mijn vader zijn portemonnee uit zijn zak, en gooide wat tientjes op de tafel, voordat we onze spullen pakte, en richting de uitgang liepen.

---------------------------------------------

Nieuw hoofdstuk met Jessie. (: hij word gespeeld door de knappe Channing Tatum 😍😍 (;

Vote/read/comment/fan 😘❤😍