Yapmam gerekenlerin ağırlığı çökmüşken üstüme,
Gözlerim yorgun bakıyorum boş sayfalara.
Ellerim yazmak istiyor,
Dudaklarım konuşmak.
İçimden haykırmak geliyor sesim çıkmayana kadar.
Düşünüyorum; yanlız ve loş bir odada bekliyorum.
Biliyorum yazmam gerekiyor
Kalem tükenene dek.
Ve biliyorum konuşmalıyım yanlızlığın gürültüsüne rağmen
Susmadan ve bıkmadan.
Tüm bunların ardında geç kalmanın korkusu alıyor aklımı başımdan.
Öylece bekliyorum; elimde kalemim ve önümde doldurulacak bir çok boş sayfa.O kadar yıpranmışım ki,sanki üzerimde tonlarca ağırlık var. Toz tutmuş, yıllanmış kitaplar gibiyim.Oysa bir zamanlar renk renkti sayfalarım. Şimdi ise gri ve siyah ağırlıkta. Kasvet var üzerinde.
Biliyor musun bu şehire sen lazım..
Kırılıyor umutlar,santimine paha biçilemiyor senli hayallerin,
Kilosu kaçadır bakışının ?
Nerde satarlar kokunu ?
Bu şehire birkaç parça sen lazım.
Gökyüzü bir tuhaf bakıyor insanlara,
Gökkuşağı dargın yağmurlara,
Bir şeyler ters gidiyor umutlar karman çorman,
Bu şehire birkaç parça sen lazım.
Temmuzda yaprak döküyor ağaçlar,
Çocuk bakışıma bir yorgunluk yüklendi,
Uyumak istiyorum sonsuza dek,
Liseli aşıklar parklarda yoklar,
Yusufçuklar pencere kenarlarını terk eylemiş,
Bütün bakışlar yerlere düşmüş,
Gönlümü delmiş sızım,
Bu şehire birkaç parça sen lazım.
Güllerin kokusu,
Camların buğusu,
Büyümenin korkusu kayıp,
Sular kesik,hayat bitik,
Bir leş kokusu kenti sarmış,
Yıldızlarda bir tutarsızlık,
Dağların dorukları öpmüyor bulutları,
Serçeler kırgın ekmek kırıntılarına,
Karıncalar grevde,
Her şey tam tersine,
Unutulmuş şiirlerde nazım,
Bu şehire bir kaç parça sen lazım.. 💕
