DEAL or NO DEAL

Chapter 13: I'm getting used to this

Days and days passed

Weeks passed

Almost a month na siguro ang lumipas na wala kaming usap. Oo nakikita ko sya sa hall, sa cafeteria, sa corridor, sa gate at kung saan saan pa. Pero wala kaming usap. Oo nagkakatinginan kami, pero iiwas siya ng tingin bigla. Na para bang hindi nya ako kilala. Na parang wala kaming pinagsamahan.

Kasalanan ko din naman.

Ako tong unang umiwas, ako yung nagtaray. Kaya siguro ngayon, eto kami. TOTAL STRANGER sa isa't isa.

Everyday kong tiniis yun.

Na para bang wala lang sakin

Siguro yun ang nakikita nya.

Na wala na akong pakielam sa kanya

Kahit meron

MISS NA KITA

MISS MO DIN KAYA AKO?

How can i know?

You don't even notice me. May powers na pla ako, I'm invisible.

Quits din siguro tayo. Kasi ang nakikita mo.

Is that you're invisible to me.

Pilitin ko mang lokohin ang sarili ko, pinanindigan ko na din.

Eto na eh. Nandito na ako sa sitwasyon na to

Itutuloy ko na.

"Dude, may lakad ka ba this weekend?" - arkin

"Wala naman, bakit?

"Samahan mo ko sa Saturday dude. May bibilhin akong book para dun sa inaaral kong style ng painting. Nagpapagawa kasi tita ko, gusto nya makita works ko. So kelangan kong i-improve. So can you come?" - arkin

"Yeah sure. Text ka na lang kung anong oras. Should I bring my car? or dadalhin mo yung sa Dad mo?"

"Dadalhin ko na lang yung car ni Dad, daanan na lang kita sa bahay nyo" -arkin

"Sige" 

It's TGIF. Freedom!

What should I do?

Tamang sa bahay lang ba?

Nakakabagot na.

*knock knock knock*

"Pasok"

"Kuya, pwede mo ba akong samahan. Bibili akong materials for my project kasi eh. Please?" - sabi ni Kate

si Kate.

Si Kate ang nakababata kong kapatid.

Bunso siya.

Eh kasi dalawa lang naman kami eh. 2nd yr high school na siya.

Madaldal at makulit siya pero Matalino naman at active sa school nila.

Very close kami. Kasi nga 2 lang kami na magkapatid.

Zereen Kate Tolentino ang buong pangalan niya.

"Wala ba si Papa? Siya na lang pasamahin mo sayo. Tinatamad ako eh"

"Eh wala nga. Ikaw na lang kasi kuya. Dali na. Mabilis lang tayo. I'll tell mom na bigyan tayo ng extra cash pangmerienda. Okay ba?"

"Sige na nga, nagugutom na din naman ako eh. Intayin mo na ako sa baba. Magbibihis lang ako. Pasabi na din kay mommy na konti nlng yung gas. Kaya dadaan muna tayo sa gas station."

"Okay kuya. Bilisan mo na ha"

"Oo na"

I turn off my laptop at nagbihis na agad.

Nag-ayos muna ako ng buhok sa CR at bumaba na din agad.

"Mommy, alis na kami"

"Sige, take care okay? Na kay Kate na yung sa gas and sa food nyo. Wag kayo masyado magtagal sa mall ha. Dad will arrive at 8."

"Okay mom"

I got in the car with Kate and we headed straight to the gas station 1st to fuel up. And then we went to the mall - to the bookstore.

"Kunin mo na mga kailangan mong materials. Kukuha lang ako ng basket na paglalagyan"

"Okay kuya"

Naglakad ako malapit sa pinto when I saw an old lady, madaming dala so I went out to check kung okay siya.

"Tulungan ko na po kayo" and i pick up some of the bags.

"Okay na hijo, nandyan na apo ko"

and napatingin ako sa direksyon kung san siya nakatingin. and the person i saw is someone I'm not expecting.

Si Marga.

A childhood friend of mine.

Back in elementary. There was this girl na napakaNERD. Ang payatot at napakaNERD tlga. HAHA

Di ko akalain na mgiging friends kami, siguro dahil one time napagbintangan akong kumuha ng baon nung classmate namin and she told them the whole story. Ako kasi yung tipong tahimik lang dati at nabubully din minsan. Well, pareho kamng nabubully. Kaya siguro nagkasundo kami.