I got used to waiting everyday since I have to wait in the bus stop because I have to commute kasi wala akong sariling sasakyan. Everyday seemed to be the same.
Palagi nalang ganito. Mahigit isang ors akong naghihintay araw-araw. Mabuti sana kung nakaupo ako pero kamusta naman ako eh nakatayo ako, syempre ayokong nauunahan kasi malelate ako. Tapos titigil ang bus sa harap ko. Papasok ako at hindi na maipipinta yung mukha ko kasi siksikan na naman. OK sana kung mga pogi at magaganda tas mababango eh hindi naman. Magkahalo pa yung mga amoy nila.
It's always like that. Well, yes WAS. Mas ginaganahan akong maghintay sa bus at sumakay kahit siksikan kasi I want to know who that Mysterious Hood Guy is. Kahapon ko lang sya nakita. He's so mysterious kasi sa lahat ng araw ng buhay ko kakahintay at kakasakay ng bus eh sya lang ang nakita kong nakahood na nag-aantay. Hindi ko nga lang sya nakasabay kasi naitulak ako paakyat ng bus. Nakapasok na ako kaya sinilip ko na lang sya sa bintana. I don't know if tumingin ba sya sa bintana ng bus kasi nahuli ko syang biglang tumungo nung tumingin ako sa gawi nya. At simula nun hindi na sya maalis sa isip ko. Curiosity talaga -_- My mind is congested by the Mysterious Hood Guy.
Ngayon naman maghihintay ako para sa susunod na bus at sya naman nasa right side ko. He's like two persons away from me pero space lang yun and through my peripheral vision ay sinulyapan ko sya. Nakatungo sya.
"Andito na ang bus, oh sakay na!"
Napalingon ako sa sumigaw. I checked my phone kung late na ba ako pero I still have an hour pa pala. Papasok na sana ako nang pigilan ako ni kuya, puno na daw eh. Maghihintay pa ako sa susunod na bus.
Mysterious Hood Guy. Napalingon ako sa gawi na tinayuan nya kanina kaso wala na sya doon eh. Tumingin ako sa paandar na na bus at nandoon sya. Sumakay na pala. In fairness, amg ganda pala ng lips nya. Yun lang nakita ko eh.
Hay! Bus parating ka na ba? Baka ma latr na ako nito.
Araw-araw nang ganito. Mag-iisang buwan nang nakikita ko si Mysterious Hood Guy pero hindi pa rin kami nagkakasabay. Patingin-tingin lang ako sa kanya at malapit ko nang makita ang kabuuan ng mukha nya. Nung isang linggo nakita ko ang matangos nyang ilong. Tapos kahapon tinitigan ko yung jaw line nya, napakasexy.
I'm currently on the bus stop. Nag-aantay as always but hindi ko na hinahanap si Mysterious Hood Guy. Ano naman ang mapapala ko kapag hinanap ko pa sya. Gwapo lang naman sya. Nakahood at napakamysterious nya, ni.hindi nga nagsasalita or hindi po ka narinig magsalita. Gwapo nga lang kasi di---
"Oh andito na yung bus."
I stopped at my thoughts pero hindi ako pumasok ng bus, wala akong pasok ngayon. Gagala lang naman ako. Hindi naman ako nagmamadali kasi gusto ko makasabay si Mysterious Hood Gu---ugh! Stop thinking about him.
"Huy! Sakay ka na dun." Someone whispered in my ears. Si Mysterious Hood Guy.
Tinulak nya ako ng mahina. Umakyat na ako sa bus and I found a vacant seat n a malapit sa bintana at dun ako umupo. That voice. Pamilyar sa akin pero ayaw ko munang alalahanin kasi malulungkot lang ako sa sobrang pagkamiss.
Magmomoment na sana ako when I felt someone sit beside me. Si Mysterious Hood Guy. Tinignan ko lang sya sandali. Anong mapapala ko eh hindi naman nya tinatanggal yung hood nya.
I opened my phone. Nakita ko yung wallpaper ko. Fiance. Miss ko na siya. It's been 3 years already. Pinaglayo muna kami. Pumunta sya sa ibang bansa at ako naman dito sa Pilipinas without any means of communication. Baka nagtrabaho sya dun kasi nagtatrabaho din ako dito. Pinag-iipunan namin kasi yung pagsasama namin. I miss him so bad.
"Boyfriend mo?" Napatingin ako kay mysterious hood guy at dun may tumulong luha mula sa mga mata ko at pinahiran ko yun.
" Ah fiance ko na nasa ibang bansa. 3 years na nga eh." Nakatungo kong sagot kasi miss ko na talaga sya.
"Miss mo na sya siguro."
"Sobra, mahal ko eh."
"Ang swerte naman nya dah nakapaghintay ka pa."
"Sige dito na ako." Binigay ko sa konduktor yung bayad ang tagal kasi makapag-ikot. Bumaba na ako at pumasok sa simbahan. Magdadasal akong makita ko na ulit yung fiance ko.
Umuwi akong pagod na pagod. Ibinagsak ko agad ang katawan ko sa kama at sinubukang umidlip pero may nagbell sa apartment ko kaya bumangon na ako para tignan kung sino.
Si Mysterious Hood Guy. Ang tangkad at matipuno nya pala. Teka lang bakit sya andito? Papatayin nya ako? Sabi ko na nga ba mangmamatay tao to o di kaya ay magnanakaw.
"Na miss mo ba ako?" Naguluhan ako sa tanong nya pero bago pa ako makapagtanong ay hinubad nya ang hood nya.
Naramdaman ko nalang ang pagtulo ng mga luha at pagngiti ko. Dali-dali ko syang niyakap.
"Na miss kita sobra." Yun nalang nasabi ko. Everything in me is congested by happiness and love. I am so contented seeing him. I have been waiting for him and now he is finally back.
"May apartment ka dyan?" I asked.
"Well, I have a condo at bahay na pero I thought before we get married let's be neighbors. But I was your stalker also."
"Okay basta ang importante nandito ka na."
"I love you Jane."
"I love you too Dream."
"You are cordially invited to witness Jane and Dream Encasas wedding."
