Niet weer!

128 6 3
                                    

Ik knipper mijn ogen en zie dat ik weer terug in de witte ruimte ben. Ik zie de robotarm nog net terug in het plafond verdwijnen. Ik ben nog een beetje verward over wat er net gebeurd is. Ik voel nog steeds strakke touwen om me heen zitten, maar zie ze niet. Ook in mijn benen is nog steeds geen beweging te krijgen. Als ik naast me kijk, zie ik dat het meisje er nog steeds zit. Ze is nog steeds bewusteloos.

Ik voel niets meer van mijn wond. Als ik kijk naar de plek waar die zat, zie ik niets. Mijn kleding is nog helemaal heel, mooi en wit. Niets lijkt erop dat ik in mijn zij ben gestoken. Vreemd. Als ik weer op kijk zie ik een ander meisje tegenover me zitten. Ook zij komt me vaag bekend voor. Ik besteed er verder geen aandacht aan, want ook zij lijkt niet bij bewustzijn.

Ik inspecteer de ruimte waar ik ben nog eens. Ik zie geen bijzonderheden. Alles is wit en effen. Waar kwam die robotarm dan vandaan? En hoe kom ik dan in deze ruimte? Ik krijg geen antwoord op mijn vragen, maar alleen maar meer vragen, als ik plotseling een luik in de muur omhoog zie gaan. Voordat ik me af kan vragen hoe dat kan, omdat ik geen luik zag zitten, springt een wolf op me af, zo een als die me aanvielen in het bos. Hij rent recht naar me toe en springt tegen me op. Ik val om en kan niets doen, omdat ik nog steeds vast zit. Ik wil mezelf beschermen tegen de wolf, maar dat gaat niet want ik heb niets om me te beschermen. Een enorme klap tegen mijn slaap volgt als de wolf zijn kop woest schudt. Ik begin draaierig te worden en ik zie zwarte vlekken voor mijn ogen. Dan voel ik de wolf recht bovenop me staan. Het gewicht van de wolf wordt verdeeld over de poten, die nu pijnlijk diep in mijn buik duwen. Ik krimp in elkaar, voor zover mogelijk. De wolf loopt verder. Ik zie de wolf opkijken, dan springt hij en komt ongelooflijk hard neer op mijn hoofd. Ik voel een vreselijke pijn en ben dan weg.

Als ik wakker word ben ik in een zwembad. Ik kijk een beetje om me heen. Om me heen staan twee jongens en een meisje. Ze kijken allemaal bezorgd. "Gaat het?" Vraagt een van de jongens. Ik scan zijn gezicht en bouw van zijn lichaam. Hij heeft een mooi gezicht met een strakke kaaklijn, blond haar en blauwe ogen. Hij heeft brede schouders en een sixpack. Hij heeft een donkerblauwe zwembroek aan. "Je gleed uit en viel met je hoofd op de rand van het zwembad, daarna belande je in het water. Kun je je dat herinneren?" Zegt het meisje. Ik schud van nee. Het meisje heeft lang bruin haar en perfecte blauwe ogen met lange, zwarte, omhoog gekrulde wimpers. Haar wenkbrauwen zijn ook perfect. Ze heeft een roze bikini aan, wat haar perfect staat, en haar buik is ook perfect. Wow, wat ben ik jaloers op haar uiterlijk. Volgens mij ziet ze me vragend kijken, want ze zegt: "Mijn naam is Valerie. Hoe heet jij?" "Ik heet Madelief", zeg ik. "Ik heet Timothy, maar noem me maar Tim." Zegt de jongen met blond haar. "Ik heet Dave", zegt de andere jongen. Jeetje, hij is ook al zo knap. Dave heeft bruin haar en bruine ogen, zijn huid is licht getint. Ook hij heeft brede schouders en een sixpack. Wauwie! "Gaat het nu?" Vraagt Tim. "Ik denk het wel," zeg ik. "Mooi zo. Kom je mee?" Ik knik. Valerie springt bij Dave op zijn rug en buigt voorover. Dave geeft haar een zoen. Oke, dat is ook meteen duidelijk. Die zijn een stelletje. Ik probeer me door het water te waden, maar ik word weer duizelig en zak door mijn knieën. Iedereen draait zich geschrokken naar me om. Ik val achterover en in plaats van het water te voelen, voel ik de sterke armen van Tim. Hij heeft me opgevangen. Hij pakt me zachtjes maar stevig bij mijn schouders, en zegt: "Misschien kun je beter niet lopen." Daarop pakt hij me op en draagt me in zijn armen verder. Dat voelt heerlijk. We lopen verder, ik in Tims armen. Ik kijk omhoog en zie hem, lang, knap, sterk en bezorgd kijkend naar mij. Als hij ziet dat ik oké ben kijkt hij opgelucht en glimlacht. Hij tilt me hoger op zodat ik mijn arm om hem heen kan slaan. Dat doe ik en daarop zet hij me neer op een stenen randje bij het zwembad. Mijn armen blijven om zijn nek en hij legt zijn armen om mijn zij. Dave en Valerie lopen rustig door, giechelend en verliefd met elkaar bezig. Hij kijkt me stoer en toch zacht aan en ik glimlach. We komen steeds dichterbij en dan zoenen we. Ik voel me steeds beter en de duizeligheid trekt weg terwijl we blijven zoenen. Een paar kleine kinderen schreeuwen: "ieuw!" We stoppen en lachen. We kijken elkaar glimlachend aan en ik voel me beter dan ooit. Dan hoor ik Tim met zijn perfecte stem zeggen: "Madelief, je bent prachtig. Wil je mijn vriendin zijn?" Mijn hart slaat een keer over en ik antwoord blij: "Ja!" Waarop ik hem omarm en naar hem toe spring. Hij vangt me op maar was niet genoeg voorbereid en valt naar achter. Het water vangt ons op en proestend en lachend komen we boven. Hij aait me over mijn hoofd en zegt: "Laten we die andere mensen maar op gaan zoeken." Hij pakt me vast bij mijn hand en trekt me zachtjes mee. Ik laat me door hem leiden. Als we de anderen hebben gevonden geven we elkaar nog eens een knuffel.

Het zwembad gaat dicht en het is tijd om te gaan. We lopen naar de kleedhokjes. Tim zit in het kleedhokje rechts van mij. Ik kleed me snel om. Als ik als laatste mijn shirt aantrek, hoor ik wat gestommel rechts van me. Ik heb mijn shirt nét aan als ik Tims hoofd over de rand van het hokje zie verschijnen. Hij grijnst en ik schiet in de lach. Gelukkig was ik net aangekleed. Ik trek nog snel mijn schoenen aan en dan loop ik het hokje uit. Tim stond om het hoekje en grijpt me vast. Ik schrik en kijk hem quasi-verontwaardigd aan. Als de rest ook klaar is lopen we naar buiten. We lopen over het pad naar de parkeerplaats. We lopen hand in hand en geven elkaar nog eens een zoen. Dan rijdt er een zwarte auto met geblindeerde ramen langs. Een door wordt opengegooid en ik wordt ruw de auto ingetrokken. Ik wil mezelf lostrekken maar zie dan dat iemand een mes heeft die gevaarlijk dichtbij is. Ik zie Tim verbijsterd stil staan terwijl de auto langzaam wegrijdt. De mensen in de auto duwen me tegen het raam aan en dan zie ik het andere raam open gaan. Een arm komt naar buiten met een pistool in zijn handen. Het wordt geladen en in een seconde zie ik het gebeuren. Mijn vriendje, mijn Tim, ligt roerloos op de grond en er vormt een plas bloed om zich heen. De auto rijdt in volle vaart weg met mij erin en ik zie mijn geliefde verdwijnen. De pijn in mijn hart is niet te beschrijven. Dan flits ik weer terug.

Het Begin Van Het Einde (16+)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu