Kalbini Öptüğüm Kadın

Günün birinde sevdiğin kadını göremeyince artık yanında, alışmak çok zor oluyor bu yalnızlığa. Sevdiğin kadınla günde belki on beş kez telefonda konuşmaya alışmışsan ve artık konuşamıyorsanız, buna alışmakta çok zor oluyor. Bir zamanlar hergün gördüğün, sıkı sıkı sarıldığın kadının artık olmadığını bilmek incitiyor kalbini. Ne kadar özlediğimi sormayın bana! Sesini duysam sesine sarılacağım... Gözlerine baksam gözlerim yağmur gecesi olacak... Kalbini öptüğün kadın gidince kalbinin yanından hiç olmayacak yerlere. Pişman olursun onu her kırışına. Keşke dersin, keşke giderken kalbimi de söküp götürseydi yanında. O zaman görebilirdi kalbinin nasıl kanadığını. Elimizden geleni yapmayı öğreniyoruz zamanla belki ama kalbimizden geleni yapamıyoruz işte. Bütün engelleri kalbimizin önüne koyduk belki de. Ondan böyle yorgunuz, aşmadığı engel kalmadı kalbimizin. En sonunda yetemedi işte kalbim. Ne sana, ne bana ne de kendine yetebildi işte benim bu yorgun kalbim. Sevdiğin kadın ardında bileklikler bırakmışsa sana artık bileklik takamıyorsun mesela. Geç kaldık yeni yeniden aşka. Artık sığınacak bir limanımız yok bizim.

Milyar tane insanın arasında bize kaldı hasret.