Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is This Amour ตอนที่ 40 พี่น้องกันไม่จริง

ตอนเย็นหลังเลิกเรียนเสร็จ ผมก็รีบกุลีกุจอเก็บสัมภาระออกจากห้องเรียนทันที วันนี้หลังจากที่ไอ้กัปตันมันออกไปข้างนอกกับเกล้าแม่งก็ดูเหมอลอยมากมายอะครับ ไม่รู้แม่งเป็นอะไร พอถามแม่งก็บอกว่าไม่สบายนิดหน่อย ไม่สบายห่าไรของมันตอนเช้ายังเห็นร่าเริงอยู่เลย ไอ้ผมกับคนอื่นๆก็รู้ละครับว่ามันต้องมีปัญหาอะไรแล้วไม่ยอมบอก เห้ออออ อย่าว่าแต่เรื่องคนอื่นเลย เรื่องของตัวเองยังจะไม่รอดเลยครับตอนนี้

ก้ไอ้พี่ภัทรมันเป็นห่าเป็นเหวอะไรอีกก็ไม่รู้แม่ง!

ตั้งแต่ตอนเช้าละ มันเคยอารมณ์คงเส้นคงวากับคนอื่นเขาบ้างปะวะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายไอ้ห่า ผมละตามมันไม่ทันจริงๆ

แต่ตอนนี้ผมจำเป็นครับ จำเป็นที่ต้องรีบไปหามันณบัดนาวเลยครับ เดี๋ยวแม่งระเบิดลงน้องโน่คนนี้ได้ตายก่อนมีเมียเป็นแน่ออลลลลลลลลลล

"เฮ้ย พวกมึงกูไปก่อนนะ เดี๋ยวกูตายยยย" ผมกอดกระเป๋าตัวเองขึ้นมาแนบข้างกายแล้วหันไปตะโกนบอกเพื่อนๆที่กำลังเก็บกระเป๋ากันอย่างชิวชิวมาก แตกต่างกับผมครับที่รีบชิบหาย

"เออๆๆๆ มึงรีบไปเหอะ เดี๋ยวมึงได้ตายจริงไอ้โน่ เดี๋ยวกูไปหาที่บ้านละกัน จะถามเรื่องดอทเอ" ไอ้โจ้พูด ไอ้ผมก็พยักหน้างึกงักทันทีเมื่อฟังจบ ต้องรีบแล้วครับเพราะสัญญากับมันเอาไว้ว่าถ้าเลิกเรียนเสร็จเสร็จแล้วจะ......เอ่อ...จะอะไรวะ แล้วนี่กูจะรีบไปไหนว่ะ เอ้ยยย ต้องโทรหาไอ้พี่ภัทรนี่หว่า ยังไม่ได้บอกมันเลยว่าจะไปรอมันที่หน้าอาคารมอหก ไอ้เชี้ยยยยยยยกรรมของน้องโน่จริงๆ

ว่าแล้วผมก็รีบยกมือถือขึ้นมากดโทรหามัน

"พี่ภัทรๆ เลิกเรียนหรือยัง" ทันทีที่มันกดรับสายผม ผมก็ยิงคำถามใส่มันอย่างร้อนรนทันที

"กูเลิกแล้ว มึงอยู่ไหน"

"กูอ่อ กำลังจะไปรอมึงที่หน้าอาคารเรียนมึงอะ"