Aydınlığa Kadar

1// Başlangıç

Selin;
Gözlerimi açtım, gece geç bir saatti. Odamdan çıkıp mutfağa doğru yürüdüm. Dolaptan bir sürahi alıp mavi bir bardağa soğuk su doldurdum ve boğazımın gerçekten çok acıdığını fark edip ağrı kesici almak için odama geri döndüm. Dolabımdaki mavi ilaç kutumdan bir ağrı kesici ile bir kas gevşetici alıp tezgaha, mutfaktaki suyumun yanına koydum.
Selen;
Mutfaktan çıkıp üstümü değiştirmek için odama gittim. Siyah bir tişört ve siyah dar bir kot işimi görürdü. Dışarı çıktım, hava daha aydınlanmamıştı. Sokak lambalarının zar zor aydınlattığı kaldırımın karanlık kısmında yürümeye başladım. Kirli ve üzerinde bir çok çöp bulunan yoldaki minik çakıllar ve kaldırım taşları ayağıma batıyordu. Çıplak ayaklarıma bakıp iç geçirdim. Geri dönüp ayakkabı giymek için çok geçti. ben de onun yerine yerde gözüme çarpan kırık bir bira şişesini tişörtümden yırttığım bir parça ile alıp onunla beni sanki düşüp yerde sürüklenmişim gibi gösterecek şekilde yanaklarımda, ellerimde ve pantolonumda kesikler açtım ve kırık şişeyi geri attım. Gördüğüm ilk ara sokağa girdim. Karanlık ve pisti, iğrenç kokuyordu. Mekana iğrenerek bakarken karşıdan gelen iyi giyimli adamı fark ettim, o beni daha görmemişti. Yeterince hırpalanmış göründüğümü umuyordum.
'Yardım edin! Lütfen yardım edin!'
Adam korkmuş gibi görünüyordu, daha masum gözükmeliyim.
'Bir adam beni kovalıyordu, birden bana saldırdı! Yalvarırım beni kurtarın!'
Ağlamaya başladım. Böyle zamanlarda oyunculuk yeteneklerime gerçekten teşekkür ediyorum.
'Pekala, benimle gelin, size göz kulak olacağım.'
Adamın gözlerinin içine bakarak 'göz kulak olmanın' ne anlama geldiğini görebilirdiniz, kesinlikle iyi şeyler düşünmediğini biliyordum. Neyse ki ben de iyi şeyler düşünmüyordum.