Öküzle Değişen Hayat 2

GÜLÜŞÜNE SEBEP

Gözler...
Ele verir duygularımızı...
Gözle iletişim kurmaktır aslında AŞK...
Sussan bile iki çift gözün birbirinde sonsuzu görmesidir...
Sana 200 300 yıl sonrasını hayal ettiren o bakışlar...
Ve o gözlerden akan yaşlar...
Sanki o gözyaşlarının onun yanağına değilde senin yüreğine aktığını hissetmek...
Sevdiğinizin gözlerinde gülerken belli olan kırışıklıkları ,kapanan gözlerini görmek yerine ;onun ağlayışına sebep olmak,GÜLÜŞÜNE SEBEP OLMAK İSTERKEN...

"Tolga ben ayrılmak istiyorum " (Hiç istemiyorum:( )

Bu cümlenin tersini söylüyordu oysa ki yüreğim.

Kalbim sızlamıştı sanki onun kalbinin sızladığını hissedercesine...

Tolga'nın yüzünde herhangi bir duygu belirtisi aradım.Yüzünde "Saf hayal kırıklığı " vardı...

Tolga birkaç dakika bana baktıktan sonra arkasını döndü.Ellerini yumruk yapmıştı.Kolundaki damar belirginleşmişti.

İlerleyerek önüne geçtim.Ve keşke geçmeseydim...

Kendimi bir çocuğun elinden pamuk şekerini almış kadar kötü hissediyordum...

Şu an karşımda gözleri kıpkırmızı olup,dolu dolu olan masumiyet misali vardı ...

Keşke onu böyle görmek yerine ölseydim...

O güçlü sevdiğim adamın güçlü yanını almıştım sanki ondan...

Onun gözlerinde yaş görmek istemiyordum.

Evet belki ona ayrılmak istediğimi söylemiş olabilirdim ama ona "masum,saf aşık " yanım daha ağır bastı...

Tam sağ gözünden bir damla yaş yanağından aşağı düşecekken onun yanağını öptüm.

Gözyaşları benim sevdiğim adama yakışmıyordu ki...

İşte şimdi mutluydum çünkü gözyaşının akmasına engel olmuştum.

Tolga başta çok şaşırdı.Sonra ağladıktan sonra istediği çikolata alınmış gibi buruk bir gülümsemeyle bana baktı.

Sıkıca belimi sardı;bırakırsa kaçacağım gibi...

Şimdi sadece anı yaşıyordum...

Kalbimle hareket ediyordum...

Eğer pusulam kalpse zaten bütün yönler Tolga'ya çıkacaktı...

Başını boynuma gömdü Tolga kokumu içine çekti.Kulağıma fısıldadı:

"Kokun bana yaşamla ölümü hatırlatıyor...Mutluluğu aynı zamanda korkuyu...Özgürlüğü aynı zamanda esirliği...Gülümsemeyi aynı zamanda gözyaşını...Başlangıcımı aynı zamanda sonumu...Nefes almayı aynı zamanda nefessiz kalmayı...KOKUN BANA NEDEN BENİM SENİ BIRAKAMAYACAĞIMI ANLATIYOR..."

Yüzüme uzunca baktı...

"Sakın hayal kırıklığım olma!Orası çok kalabalık,SENİ tanıyamam..."

"B-Ben vicdan azabından ö-ölüyorum...Sanki biz " biz " olmaya devam edersek bu Berke'ye haksızlık olur diye düşünüyorum."

"Sevmek suç değil ki SEVGİLİ...Eğer sevebileceğimiz insanlara aklımızla karar verebilseydik bu " AŞK " olmazdı.AŞK mücadele ister SEVGİLİ...Biz ayrılsakta Berke'nin durumu değişmeyecek!"

Son cümlesini harfi harfine bastırarak söyledi.

Bilmiyordum doğrusu aklımla kalbim çelişiyordu.

Tolga bana öyle anlamlı bakıyordu ki...Hüzünlü bir mutlulukla...

AH O BAKIŞLAR...Aklımı devre dışı bırakıyordu...

Haklıydı aslında biz ayrılsakta Berke için bir şey değişmeyecekti.

Bana ellerini uzattı.

"Kalbimi sana vermiştim ,sende kalbini bana...Sakın kalbimi bırakma yeryüzünde bir tek sen varsın onu tutacak...Sen bırakırsan düşer,yaralanır...EĞER BIRAKIRSAN 1 SANİYE SONRASINI BİLE HAYAL EDEMEM....

O böyle konuştukça elim git gite onun eline doğru kaydı.

Yüzündeki tebessüm git gide artıyordu.

Tabi ben aklıma Berke gelip elimi çekinceye kadar...

Yapamadım işte...

Tolga'nın gülümsemesi yarıda kaldı.Bu canımı ölesiye yakmıştı...

Yüzüme ne hissettiğimi anlarcasına baktı...

Ve hayatımda aldığım en ağır darbe geldi o anda...

Tolga bana arkasını dönmüş gidiyordu...

O anda yaşadıklarımız geçti gözümün önünden...

Nefesim kesildi. Yaşamı hissetmek için NEFES alabilmek için ona muhtaçtım...

Bu gerçeği kabullendim.

Koştum ona kaybetme korkusu beni uçuruma sürüklüyordu...

Ona yetiştim kollarımı boynuna sardım ve kulağına ürpertici bir ses tonuyla:

" BEN DE HAYALLER KURARDIM İÇİNDE Bİ TANE BİLE BULAMAZSIN SEN OLMAYAN..."

Nasıl buldunuz yeni bölümü? Yorumlarınızı bekliyorum Canlar<33333