22 januari 2016. 3:30 AM
Half vier 's nachts.
Ik ben doodop. Echt. Ik kan dit niet meer aan. De nachten worden alsmaar langer en langer, lijken tot in het oneindige uit te deinen. Het wit van mijn oogbal is intussen al zo rood, dat er mij in de spiegel een of andere mislukte zombie aankijkt. Ja, lach maar. Moest de situatie op dit moment niet zo schrijnend zijn, zou ik dat misschien ook nog doen. Waarschijnlijk. Weet niet. Doet er momenteel niet toe.
Jij leest dit. En daar ben ik mij nu meer dan ooit bewust van. Dus. Ik heb je voor een keertje iets heel belangrijks te vertellen. Luister goed.
Dit wordt het laatste wat ik schrijf.
Begin nu niet te flippen, tieren, vloeken of wat dan ook. Het is zo. Leg je daar maar al bij neer. Ik kan gewoon niet verder. Dit is het eindpunt. Enkel deze pagina en wat ik hier te zeggen heb, resten me nog. En op een of andere stom ironische manier ben juist jij degene die dit zal moeten lezen. Maar je zal het begrijpen. Daar ben ik zeker van.
Begin alsjeblieft bij het begin. Ik ben niet helemaal eerlijk geweest, al durf ik te wedden dat je daar intussen wel achter was. Hopelijk vallen de puzzelstukjes in mekaar. Ik schrijf dit immers niet voor mezelf. Nooit gedaan. Waarschijnlijk - hoe raar het ook mag klinken - was dit alles voor jou.
Opdat ze het eindelijk zouden durven begrijpen.
Opdat de geschiedenis ons niet zou uitwissen als broze letters op een krijtbord.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Persoonlijke noot:
Dit is het begin van een nieuw projectje. Wat vinden jullie ervan? Is het de moeite om eraan verder te schrijven? Laat het me weten!
Alvast bedankt voor het lezen.
Groetjes, Nachtvlinder98.
JE LEEST
Tijdskinderen
Mystery / Thriller'De tijd en het lot spelen een smerig, ziekelijk spel met me. Ik ben slechts een weerloze pion op het bord van het leven. Me verplaatsend over de vakken krijg ik dan het bedrieglijke gevoel dat ik mijn pad in de hand heb. Natuurlijk is dit slechts s...
