Tajemnica Jodelle

Dziwne miejsce

Znowu czułam ten pieprzony ból głowy przez który miałam ciemno przed oczami. Dosłownie nic nie widziłam. Jedyne co zmieniło się od poprzedniego ataku to to, że nie leżałam już w swoim łóżku. W tamtym miejscu bylo zimno i niewygodnie. Leżałam na szyszkach i patykach.

Powoli wracał mi już wzrok, bo uderzyło mi w oczy jasne światło przebijające się przez zielone i brązowe odcienie. W tej sytuacji wiedziałam tylko jedno, to NIE był sen. Nie wiedziałam jak to jest śnić, jak to jest gdy się żyje a nie powinno.
Po co w ogóle komukolwiek sny, one psują rzeczywiste spojrzenie na świat. Ja ich nie miałam. Żyłam. Zmieniając temat , w tamtej chwili pamiętałam wszytko zanim się tam obudziłam. Oprócz jednego istotnego punktu.
Nie pamiętałam jak miałam na imię.
Obraz juź wrócił do normy. Byłam w jakimś pieprzonym dużym lesie mieszanym (ach ta szkoła ).

Podniosłam się i oparłam o drzewo. Ledwo stałam. Otrzepałam moje brązowe włosy sięgające do pasa i zastanowiłam się.
-Co ja tu do cholery robię?!-krzyknełam
-zadaje sobie to samo pytanie -odparł gniewny męski głos tuż za moimi plecami. Odwróciłam się. Za mną stał nieziemsko przystojny szatyn w podobnym wieku do mnie. Jego emocje były tak silne że przenikneły i przeze mnie.
-nie słyszałeś?! NIE WIEM!!!- warknełam
-bardzo inteligentnie... nie wie co robi w lesie - skomentował
-masz jakiś problem?!- kolejny raz się wydarłam
-tak, ciebie .... chodź pokaże cie radzie oni zdecydują co z tobą zrobić - złapał mnie za ramię i pociągnął
-puść - zostawił mnie -pójdę sama -tylko się skrzywił i gniewnie ruszył. Szliśmy w ciszy bardzo szybkim krokiem
- naprawdę jesteś tak głupia że nie wiesz co tu robisz?- Zapytał z wyczywalną nutą ironii w głosie
-a ty naprawdę jesteś taki idealny żeby pomiatać innymi?
Sory - prychnął - zirytowała mnie ta sytuacja
-co to za miejsce? - nie odpowiedział mi bo przed nami ukazało się małe miasteczko z drewnianymi domkami i ogromnym na środku miejscu ogniskowym. Zaprowadził mnie do pierwszej chatki

Znalazłem ją w lesie- wepchnął mnie do środka. W chatce na kanapach siedziała trójka starszych kobiet o siwych włosach. Na mój widok poderwały się z miejsc i otoczyły mnie
-jak się nazywasz dziecko? - zapytała mnie jedna z kobiet niższa ode mnie o głowę, ale zdecydowanie najstarsza
-ja.... nie wiem - stojący obok brunet prychnął
-a z kąd się tu wzięłaś ? -zapytała następna jako jadyna z tych staruszek miała spięte włosy
-hmm... tego tez nie wiem . Pamiętam jak kładłam się u siebie w Seattle. Obudziłam się tu- ogarnęłam włosy na prawe ramię. Ostatnia kobieta zdecydowanie najwyższa , wskazała żebym usiadła a chłopakowi żeby wyszedł.
- nazywam się Sophie, to jest Rose -wskazała na niską kobietę - a to Judie - pokazała na ostatnią - znajdujesz się w dość nietypowym miejscu. W Watlock , to niesamowita kraina do której dostaje się przepustkę od Boga . To jakby druga szansa. Żeby się tu dostać , jak w prawdziwym świecie trzeba się urodzić. Z tąd nasze zdzwienie że się pojawiałaś.
- I zostaje się tu na zawsze? ! - desperacko krzyknełam
- to zależy - mówiła dalej Sophie - w wieku 18 lat wybierasz czy wracasz czy zostajesz. Pamietasz ile masz lat?
- yyy .... od wczoraj 17
-czeka cię tu tylko rok - chyba zauważyła ze nie chce tu być - to chyba nie tak źle - skończyła
Mogło być lepiej - warknełam

-Chodź pokaże ci twój domek -wzięła mnie pod rękę i wyprowadziła z chatki.
- będę mieć własny domek? - zdziwiłam się. Sophie spojrzała na mnie potakująco - a ten chłopak? Co z nim? Jak się nazywa ?
- to jest Adeno , świetny chłopak
- tia - mruknelam
- nie lubisz go, to dość dziwne. Wszystkie dziewczyny w naszej wiosce są w nim zakochane bo...
Jak będę mieć na imię ?- przerwałam jej
- myślę że dostaniesz imię po dawnej mieszkańce tego domu....Jodelle
- co się z nią stało?
- No cóż , uznała że tu nie pasuje i odeszła - mówiła to tak bez uczuć
-Ile lat tamu? - zaintrygowała mnie ta dziewczyna
- 20-30 , mniej więcej, nie pamiętam - z powrotem ruszyła ścieżką. Przeszłyśmy przez miejsce ogniskowe i dwa domy dalej stał mój domek. Wyglądał dokładnie tak jak wszystkie inne. Drewnianie drzwi , ściany , podłoga, wszystko.
- no to chyba tyle , jutro o 8:00 staw się w sklepie za rogiem, pracujesz tam . Do zobaczenia - wyszła.
W domku miałam salon , kuchnie i toaletę -na dole. Na górze, dwie sypialnie. Wybrałam tą z balkonem, a ta druga została moim gabinetem.

Wtedy ten świat wydawał się taki zwyczajny , bardzo przypominał mój poprzedni. Niestety to nie było to samo . Tam nie pracowałam, chodziłam do szkoły , byłam popularna , miałam chłopaka - nie zeby to było dla mnie najważniejsze ale udoskonalało moje życie. W kuchni na dole leżała kartka z napisem " obiad na miejscu ogniskowym o 15 , proszę podejdź do sklepu z ubraniami. Adeno będzie o 12 po ciebie. Miłego południa Jodelle"

- czemu on? - pomyślałam. Spojrzłam na stary zegar na ścianie. Była 11:34 .
Za 26 minut miał pojawić się najgorszy ale i najprzystojniejszy chłopak jakiego w życiu poznałam. Dopiero w tedy zauważyłam ze miałam na sobie to w czym się położyłam. Różowe dresowe krótkie spodnie i obcisłą białą koszulkę. Musiałam zabawnie wyglądać w tym stroju gdy tamtej pogodzie dawałam co najwyżej 15° . Poszłam na górę i zaczęłam przeszukiwać szafki w "gabinecie " natknęłam się na pewną notatkę

14 października
Czuje że w tej miło wyglądającej planecie kryje się coś mrocznego. Sophie wydaje się miła, ale coś ukrywa . Całe to miejsce jest podejrzane. Nie wierze że trafiłam tu przez przypadek. Podsłuchałam rozmowę rady. Te babsztyle dyskutowały i mnie i o tym co ze mną zrobią.

Nie było już dalej nic napisane . Musiałam odnaleźć resztę jej zapisków, MUSIAŁAM to zrobić. Chciałam wiedzieć co ukrywa Sophie i jakie naprawdę jest to miejsce.

Mam nadzieje że podoba wam się pierwszy rozdział. Jest dość krótki ale jestem chora i nie mam siły.
Z braku czasu rozdziały będę wstawianie raz lub dwa w tygodniu.
Pozdrawiam