Resimdeki Aylin öğretmen :)
"Yeni bir güne uyanıyordum. Bunu ne zaman farkına varacaktım bilmiyorum."
Saat 07.00'ı gösteriyordu. Uykuya bayılıyordum. Uyanmakta çok zorlanıyordum. Ama son senemin verdiği huzursuzluk beni uykumdan alıkoyuyordu. Telaşla uyandım. Annem kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu.
Yine yalnızdı. Her sabah beni o dokunsalar ağlayacak yüz ifadesiyle bekliyordu. Ve her sabah babama bir kez daha bir kez daha nefret kusuyordum sessizliğime gömülerek.
Babam her ayın yarısını nerede olduğunu bilmediğimiz bir yerde geçiriyordu ve bunu hiçbir zaman öğrenemeyecektim kim bilir...
Annemi asla üzmüyordum. Çünkü biliyordum ki hayatındaki ikinci bir erkeğin onu üzmesine katlanamazdı. Hele ki o da oğluysa.
Çantamı alıp ve her sabah yaptığım gibi annemin elma yanaklarına öpücük kondurup evden çıktım.
Derin düşüncelerle okul yolunu tuttum.
Nefret ettiğim o okula vardım sonunda. Sınıfa yaklaştıkça sesler yükseliyordu. Cansunun gurubu ve kerimin gurubu birisiyle uğraşıyordu. Zengin züppeleri ! Sanırım sınıfa yeni biri gelmiş diye düşünürken Kerim "Hadi Giray sende gelsene çok eğlenceli " dedi. Ben sol kaşımı kaldırıp ona sinirle bakınca önüne döndü. Biliyordu benim böyle birisi olmadığımı. Ne de olsa eski dostum.
Hoca sınıfa gelince herkes yerine oturdu. En sevdiğim hocamdı. Zor zamanlarımda yanımda olmuştu. Aylin hocam.
Müzik öğretmeniydi. Sesiyle büyülüyordu. Neşeliydi. Onun neşesi , gülüşü herşeyi bana unutturuyordu.
Yeni gelen öğrenciyle tanışmak için onu ayağa kaldırdı. Adı Elifti. Etkileyici bakışları vardı. Taşındıkları için bu okula gelmek zorunda kalmış.
Sanırım maddi durumları iyi görünmüyor. Tabi bizimkiler de zaten bu yüzden onunla uğraşmışlardı.
Yerine otururken gözlerimin içine baktı. Benim ona baktığımı görünce aniden gözlerini kaçırdı. Suçluymuş gibi. Anlayamadım. Belki de utanmıştı.
Derse geçerken kapı çaldı. Nöbetçi öğrenci geldi. Elifin velisinin geldiğini ve Aylın hocayla görüşmek istediğini söyledi. Bir diğer yandan da Aylın hoca rehberlik hocasıydı.
O da ne ?
Babaaaaaaaaa
