Merhaba sayın okur. Bir süredir ortalıkta görünmediğimin farkındayım. Bana kızgın olduğunu biliyorum. Ama dur! Önce bir dinle... Geçen gün sana bir şeyler yazarken malesef gece bir gözetmen tarafından yakalandım. Defterimi son anda saklamama rağmen, kalemim için aynı şansı yakaladığımı söyleyemem. Şimdi kızgınlığın yatıştıysa devam edelim? Bence de olur. Geçen gün yemekhanede iştahsız bir şekilde yemek sırama girmişken bir dost edindim. Ve aynı zamanda yeni oda arkadaşımdı. Bana iyi olup olmadığımı sorduktan bir kaç saniye sonra yanıma oturdu. Tony, daha önce burada göz temasında bulunduğum herkesten farklı bir dosta benziyordu. Kafamı kaldırmama gerek kalmadan burada yaşayan sorunlu kişiliklerin benden hiç haz etmediğini de biliyorum, henüz çok yeni burada olmama rağmen. Tony, çok geçmeden söze girdi: "Sorun nedir?" Ona bir sorunum olmadığını sadece bir şeyler yazıp çizmekten oldukça haz ettiğimi bu yüzden kalemimi kaptırdığımı söyledim. Ondan sonrada pek sohbet şansı bulamadan hücrelerimize lanet olası acımasız adamlar tarafından geçirildik. Bugün sana yaşantım hakkında ne anlatacağımı bir hayli merak ediyor olmalısın. Doktorumla tanıştım, Adı Cesy. İlk görüşmemiz beklediğimden kötü geçti. Çünkü fazla kelime duyamadım dudaklarından ve merakla yüzüne bakınca çok zeki bir kadın olduğunu görmemek için adeta kör olmak gerekiyordu. Dakikalarca önünde ayırdığı notlarından kafasını kaldırıp bir kere suratıma teşrif etmedi gözleri. Genç bir sureti, sapsarı saçları abartısız makyajı, kırmızı sallantılı küpeleri, ela gözleri, ve yine çok nadir çıkıntılı çene yapısı.. hiç bu kadar gözümü almamıştı, daha önce kaldığım parmaklıkların ardında azda olsa açık, sarı esintisinde vuran güneş... Kafamı iki yana salladım, ona kitlenmiş gibi bakıyordum bunu farketmemeliydi. Oturduğu koltuğundan kalkıp iğnelerini hazırladı. Deli olmadığımı bir kezde ona haykırmak istedim lâkin oda gören en iyi körlerden bir tanesi olabilirdi. Peki ya değilse? Zeki bir kadın ise, görüyordur okur. Sence ona da haykırmalı mıyım? Her neyse hiç sormadım farzet. Sanırım bir gün haykıracağım ve umarım haykırdığım son insan olur, bir doktor olsa bile. Beni iğnelerin hemen ardından bulunduğum revirden ait olduğum yere kadar eşlik etmesi için iki tane herif çağırdı. Çok geçmeden dibimde soluğu alıp bana aynı muameleyi yapmaya devam ettiler. Ve parmaklıkların önünde kafam eğik bir vaziyette soluklandım. İğnelerin etkisini yavaş yavaş bedenimde gezinmeye başladığını hissediyorum. Sonunda biraz uyuyacağım için mutluyum. Oda ne öyle?! Burada ne olmuş?! Hey! Durun! Doktor! Oda arkadaşım Tony yerde kanlar içinde yatıyor! Yardım edin! Okur, sonra görüşmek üzere Tony hiç iyi değil!
