SİYAH VE GRİ

9. BÖLÜM

Yeni bir okul, yeni bir ev, yeni okul kıyafetleri, yeni arkadaşlar.. Kısacası yeni bir hayat. Hani, yeniden doğmuş gibiyim derler ya, öyleyim aynen. Sadece annem eksik. Üzülüyorum, fazlasıyla. Ama yengem. Az da olsa üzüntümü geçiriyordu. Annemin yokluğunu hissetmemem için elinden gelen herşeyi yapıyordu. Belki gecelerce ağlıyorum ama yengemin yanında gülüyordum.

Eylül çoktan gitmişti. Geriye Elif, Cansu ve ben kalmıştık.

"Yenge, okul kıyafetlerini almaya bu gün gideceğiz değil mi?" Dedim ilgi odağı televizyon olan yengeme. Elindeki kumandayı sallarken, onaylayan mırıltılar çıkarttı.

"O Zaman ben hazırlanayım?" Dedim soru sorarcasına. Yine onaylayan mırıltılar çıkartırken bilerek televizyonun önünden geçtim ve odama doğru ilerlemeye başladım. Yengemlerin evi çok büyüktü. Tek katlıydı ama 5 tane yatak odası, bir oturma odası, 2 banyosu ve büyük bir mutfağı vardı. Odalar kocamandı o yüzden ayrı bir girişi odasına gerek duyulmuyordu. Odaların sadece ikisinde banyo vardı. Birisi yengemlerin odasında diğeri Elif'in odasındaydı. Büyük koridorlardan geçip odama ulaştığımda, siyah kapıyı aralayıp odama girdim. Mor duvarları tablolarla süslenmiş odamda birşeyler eksikti. Eylül... Gitmişti. Onsuz bir hiçtim. Ama alışacaktım. Dolabıma yaklaştım ve bütün kapaklarını açtım. Dört adım geriledim ve yere bağdaş kurup oturdum. Gözüme dizleri yırtık siyah kotum ve salaş beyaz tişörtüm takılmıştı. Yerimden kalktım ve gözüme kestirdiğim kıyafetleri aldım. Bir çırpıda üzerime geçirdim. Makyaj masama yaklaşıp düzleştiricimi fişe taktım ve ısınmasını bekledim. O sırada telefonuma mesaj gelmişti. Telefonumu elime alıp mesaj baktım.

Kimden: Abim..

Nilay.

Gözlerimi sonuna kadar açtım. Abim mesaj atmıştı. Abim. Bizi bırakıp giden birisinden bahsediyorduk. Bana mesaj atması çok garipti. Abimi çok severdim. Abimde beni çok severdi. Her zaman bana destek olmuştu, bende ona. Ellerim titrerken ne cevap yazabileceğimi düşündüm.

Kime: Abim..

Abi?

Yazıp gönderdim. Çok geçmeden cevap gelmişti. Ve bizde mesajlaşmaya başlamıştık.

Kimden: Abim..

Nerdesin?

Kime: Abim..

Benim nerede olduğum seni ne zamandır ilgilendiriyor?

Kimden: Abim..

Doğduğundan beri. Beni sinirlendirme de söyle. Nerdesin?

Kime: Abim..

Dayımlarda. Senden sonra babamda beni terk etti ve dayımın yanına gönderildim.

Kimden: Abim..

Hımm.

Neden bıraktı seni?

Kime: Abim..

Bizim yanımızda olsan belki bilirdin.

Kimden: Abim..

Yedim bi halt işte. Söyle neden?

Kime: Abim..

İflas etti. Şimdi mi aklına geldi bir kardeşin olduğu!

Kimden: Abim..

Nilay haddini aşıyorsun!

Kime: Abim..

Sen bana haddimi aştığımı söyleyemezsin. O haddi hiç tanımadığın bir kızla Amerika'lara kaçarken düşünecektin. Benim en çok sana ihtiyacım olduğu zamanda sen beni bırakıp gittin be! Annem ölmüştü benim! Yanımda kalıp beni teselli etmen gerekiyordu senin! Ama sen ne yaptın? Kız kardeşini hiç tanımadığın bir kıza değiştin! Senin bundan sonra bana ne karışma hakkın var, ne de sinirlenme! Artık benim senin gibi bir abim yok!

Fazla mı ileri gitmiştim? Bilmiyordum ama içimdeki çoğu şeyi püskürtmüştüm.

Kimden: Abim..

Sen benim gitmek istediğimi mi sanıyorsun! İsteyerek mi gittim ben oraya? O kız beni kandırmış. Hamileyim diye kandırmış! Bende isterdim seni teselli etmek, sarılmak, destek olmak ama o kız kandırmış beni! Eğer ordan kaçmazsak babasının onu öldüreceğini söyledi. Ağladı, göz yaşı döktü, intihara kalkıştı. Bilmiyorsun Nilay.

Daha cevap veremedim. Ne cevap verebilirdim onu bile bilmiyordum. Gözlerim dolarken mesajlardan çıktım ve düzleştiricime uzandım. Isınmıştı. Saçlarımı düzleştirmeye başladım. 15 dakikalık bir uğraştan sonra makyaj aşamasına geçebildim. Hafif sayılacak kadar az olmayan, fazla denilecek kadar çok olmayan bir makyaj yaptıktan sonra yengemin yanına gittim. Yengem de hazırlanmış oturma odasında bekliyordu. Biraz iltifat ettikten sonra oturup televizyon izlemeye başladık. Biraz sonra Elif'te geldi. Birlikte evden çıktık ve yengemin arabasıyla alışveriş merkezine gittik.

----

Yolumuz uzundu, bizde şarkı söyleyip sohbet ederek bu yolculuğu eylenceli hale getirmiştik. Okul kıyafeti, siyah şort etek veya siyah pantalondu. Dar paça pantolon almak için mağazalardan birisine girdiğimizde, o an görmemem gereken birisini gördüm. Eren'i. Girdiğimiz mağazada erkek reyonuyla kadın reyonu aynı kattayıdı. Omuzuma dokunan Elif baktığım yöne bakınca "Ooo.." Diye fısıldadı kulağıma. Öne doğru bir adım attığında kolunun rast gele bir yerini tuttum ve ilerlemesini engelledim. Bakışlarım Eren'in güneş sarısı saçlarına sabitlenmişken konuştum, "Sakın."

Beni aldırmadan adımlarını devam ettirdi Elif. "Yapacaklarımı izle kuşum. Bu arada.." Dedi bileğimden tutarken. "Sende benimle geliyorsun."

"Oha." Dedim ve gülüşümü suratıma yerleştirdim. Elif'e dönüp "Güzel miyim?" Diye sordum. "Her zamanki gibi bebeğim." Dedi ve yanağımı öptü. Biz Eren'in yanına ilerlerken Eren bir anda bizim tarafa döndü. Elif gülümseyip el sallarken biz Eren'in yanına ulaşmıştık.

Eren'in bakışlarını bedenimin her zerresinde hissettiğimde suratında ukala bir gülüş belirdi. "Sen.." Dedi işaret parmağını göğüs hizamda bana sallarken. "Evet ben otobüsteki kızım." Dedim sinir bozucu bakışımla. Elif'in beni çimdiklemesiyle yüzümdeki gülüşü, 13 numaralı şirin gülüşüme çevirdim.

"Aa siz tanışıyormuydunuz?" Dedi şaşkınlıkla Elif. "Ay bende seni biricik kuzenim Nilay'la tanıştıracaktım. Ankara'dan geldi bizim yanımıza. Liseyi bizim yanımızda okuyacak. Üniversitede arkadaşı ben ve Nilay ayrı eve çıkacağız inşallah." Deye devam etti.

Elif bana dönüp, "A bak bu da Eren. Hani Aras var ya onun arkadaşı. Biz üç senedir arkadaşız. Yani lise birden beri. Eren'de bizim sınıfta."

"Aa cidden mi?" Dedim şaşırmış gibi. "Ay okula başlamadan yeni arkadaşlarım oldu. Ay çok sevindim." Dedim ellerimi çırparak.

"Numaranı versene?" Dedi birden bire Eren. Tek kaşımın kalkmadığını bildiğim halde kaldırmaya çalıştım. "Peki." Dedim donuk yüz ifademle. Numaramı söylemeye başladım. O an birşeyi unutmuştu. Hemde çok önemli bir şeyi. Telefonunun ekranını saklamayı..