""Hemen unutsaydım değer miydi sevdiğime? Sanmıyorum. Çok sevdim, zor unutmalıydım. Gerçekten seven insan böyle yapar. Bende öyle yaptım. Sevdim çok sevdim. Düş kırıklıklarımı kalp kırıklıklarımla karıştırmadan sevdim. Her kırıklığa bir yer edindim. Yer edinemediğim bi kalp yüzünden belki de hayatımı mahfettim. Sadece gururumu değil kalbimi de ayaklar altına aldım. Üstüne basıp geçmekten zevk alan biri için hem de. Hayatım da yapmadığım hatta yapmaya cesaret edemediğim şeyleri yaptım. Çok yalnış yaptım. Çok kaybettim. Kaybettiklerim arasında en büyük yalnışı da kendime yaptı. Beni hiç sevmeyen birini sevdim. Basit biriydim ona verebileceğim çok bir şey yoktu. Bir kalbim vardı, oda artık bir işe yaramaz. Öyle süslü lafları da pek bilmezdim. Dedim ya basit biriydim. Ona sadece '17 yaşımı' verebildim. İnsanları harcamak yerine kendimi harcadım.
Bir insanın sevilebilmesi için kendisi gibi olmaması gerekiyormuş, bunu anladım.İçimde cümlelere dönüşmek için çıldıran binlerce kelimem vardı, kırdım boyunlarını. Susturdum. Eğer bir insan gerçekten sevdiyse zor unuturdu, biliyordum. Belki de o unutacak kadar sevmemişti. Ama ben unutamayacak çok sevmiştim. Belki de öyle sandım. Kaybettim ben. Yenildim, en çokta kendime. Sonunda vazgeçtim. Yenildiğim için değil yanıldığım için vazgeçtim.""
