Proloog

56 5 0
                                    

Spirit

Ik wordt wakker onder een zee van groen. Ik hoor het zachte ruise van de wind, die maakt de zee van groen boven mijn hoofd bewegen, als golven op het water. Ik voel wezens om mij heen, ze lijken op mij, maar toch niet helemaal. Hun ziel is vertroebelt door iets.

Het lijkt net of er een soort mist om hun heen hing. Ik zie nu een gezicht boven mij verschijnen. Een vrouw, met blond haar en bruine ogen, haar ziel zegt me dat ze ongeveer 23 winters oud is. Ik staarde haar aan. Waarom zou zij hier zijn? De vrouw keek me nog steeds aan.

Ik lag blijkbaar midden in het bos. Er waren nog meer mensen met vertroebelde zielen, maar daar maak ik me nu geen zorgen meer over. Ik maak me meer zorgen over wat ze met mij gaan doen. Voor dat ik het wist hadden de mensen iets in mijn mond gegoten en ik begon me meteen duizelig te voelen. "Te veel! Je hebt haar teveel gegeven!" Ik voelde me wegzinken in een wereld van duisternis.

Elven SpiritWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu