Elven Spirit

Hoofdstuk 1

15 Jaar later

Spirit

"Kom nou mee Spirit, anders zijn we te laat!" Ik schrok op uit mijn gedenk en keek naar rechts. Yana staat naast me en ze kijkt nogal pissig. "Hehe, eindelijk luister je, kom nou mee!" Ze trok me aan mijn arm mee naar het lokaal van geschiedenis.

"Waarom ben je toch zo'n dromer, er dringt werkelijk niks tot je door als je in gedachte bent verzonken!" Dat is waar, ik ben een grote dromer. We waren bij geschiedenis aangekomen, waar meneer Irinsan op ons stond te wachten. "Ha meiden, ik dacht al dat jullie iets later waren. Kom binnen, kom maar." Ik en Yana liepen naar binnen.

Onze klas was er al en iedereen keek terwijl ik naar mij plek liep. "Waarom ben je zo laat?" Siste Devin, mijn beste vriend naast Yana. "Ik was in gedachte." Meer hoefde ik niet te zeggen, hij kende mij al lang genoeg dat dat hij op deze vraag geen verdere uitleg kreeg. Ik ging naast hem zitten en meneer Irinsan begint zijn uitleg. Toen meneer Irinsan begon met praten over het middeleeuwse bijgeloof, voelde ik iets. Het leek of iets naar mij keek. Ik draaide mijn hoofd opzij en keek uit het raam. Daar stond een wolf.

Bowen

Daar zat ze, in het stenen gebouw. De veloren elf. Hoelang waren we al op zoek naar haar? Volgens mij een eeuwigheid. Eron zal tevreden zijn. Nu moet ik haar zien te vinden als ze alleen is en haar meenemen. Er is een probleem. Ze heeft de mist op haar heen hangen. Niet zo veel als bij de anderen, maar genoeg om haar zicht te blokkeren voor haar elvenkant. Ik moet haar op een of andere manier zien te- wat is dat? Ik keek opzij, naar de overkant van de straat. Ik rook een een mengsel van kattenharen en rozen. Ik trilde van woede. Daar stonden een paar van Calista's handlangers, bovenlichaam van een kat en het onderlichaam van een mens. Deze volgde mij al een tijdje, ik moet ze uitschakelen voordat ze haar zien.

Maar een ding is zeker.

De veloren elf is teruggekeerd.

Spirit

Wat deed er een wolf midden in het dorp? Het dier was enorm voor een wolf, maar het was kleiner dan een beer. De wolf bleef mij aankijken. Het had grote, paarse ogen en een witte vlek op zijn kop. De wolf stond daar nog een paar seconde mij aan te staren en keek toem opeens opzij, toen hij opeens met enorme snelheid wegrende. Ik keek hem na.

"Spirit, is er iets?" Meneer Irinsan stond naast mijn tafeltje en keek me aan. ik schudde mijn hoofd. "Probeer er een beetje bij te blijven, oke?" Ik knikte. Toen de les eindelijk klaar was ging ik naar de aula.

"Waarom droomde je zo in de les?" Vroeg Yana. "Het leek alsof je in trance was!" Ik zei: "Het was niks, alleen mijn verbeelding sloeg op hol. Laten we onze Aarderijkskunde boeken pakken, het is onze laatste les." Ik ging naar mijn kluis om mijn spullen te pakken.

"Hé, ga je mee naar het dorp? Ik wil wat lekkers!" Ik knikte. De bel ging en we liepen samen naar het trappenhuis. "Waarom blijf je niet logeren, je woont onderhand al bij ons, mijn moeder vind het niet erg."

Ik dacht erover na. Ik wil niet terug naar het huis van de mensen die me hebben geadopteert. Ramon komt nooit thuis voor 11 uur s'avonds, samen met Ghintu, zijn vrouw. Hij had mij als een soort cadeau gegeven aan haar, want ze kunnen geen kinderen krijgen. Ik ben net een soort speelgoed. Voor even is het leuk, maar daarna leg je het in een la en vind je het nooit meer terug. Ik ben sinds ik 9 jaar ben (en ik ben nu 16) van hun en ik geniet er niet van.

"Ik ga mee." We waren bij het aarderijkskundelokaal aangekomen, toen Devin naar ons toekwam. "Hey Yana, ik vroeg me af of je met mij mee wou naar het schoolfeest?" O ja, dat is waar ook, het schoolfeest. We hebben op school een themafeest, ieder jaar georganiseerd door de hogste klasse.

"Ja natuurlijk! Jij komt toch ook, Spirit?" Ik knikte. Als ze wou dat ik kwam, dan kwam ik. "Oke, gezellig! O ja, het thema is middeleeuwen. Gehoord van mijn zus! Ze vond het geschiedenis onderdeel waar we het over hebben best leuk! En het is op halloween, zondag dus!" Ik kreunde, ook dat nog. Ik haat de middeleeuwen, zo'n rare plaats, met alleen maar verwarring, welke verhalen zijn waar en welke niet? Maar de kleren die ze daar dragen zijn wel geweldig mooi.

We liepen het lokaal binnen en terwijl we naar onze plekken liepen, begon mevrouw van Hunnen met haar uitleg over klimaatverandering, maar mijn gedachte waren er niet helemaal bij. Ik dacht nog steeds aan de wolf bij geschiedenis. Waarom was de wolf opeens daar? Hoe kan alleen ik hem hebben opgemerkt? Zou ik hem ooit nog terug zien? Mijn hoofd liep over met vragen.

Terwijl de bel ging voor het einde van de les, liep ik naar het raam. De wolf was er niet. Ik kon met gerust hart weg van school. Yana en Devin waren aan het praten bij mijn kluisje. "Oh Spirit, hoe ga jij naar het feest? Ik en Devin gaan als graaf en gravin! Oh, we moeten snel kiezen, waarom hangen er nog geen posters?" Devin keek haar hulpeloos aan. "Ik zei net, dat het rond ging via de SMS."

"Maar dat is toch niet goed, ik heb het nooit gekregen. Oh Dit wordt alsnog geweldig!" Ze was zo hyper, dat ik de blijheid in haar kon voelen. Hé, dat was onmogelijk. Ik besloot dat het mijn eigen blijheid was. "Ik weet nog niet hoe ik ga, gewoon als een dorpeling, denk ik." Ze keken mij met grote ogen aan. "Dat meen je niet, kom op dit is het eerste schoolfeest waar je naar toe wil sinds ik je ken, dan gaan we er ook iets moois van maken. Wacht, ik heb het! Je gaat als middeleeuwse prinses, of ons dochtertje! je hebt er de juiste lengte voor"

Ze had gelijk, ik ben best klein en Devin en Yana waren best groot voor hun leeftijd. Ze waren zo entousiast bezig dat ik zelf maar begon te denken hoe ik zou gaan. Ik kan als mythisch wezen gaan, dat lijkt me wel wat. Maar als welke? Je hebt er zoveel, weerwolven vampieren, elven, zeemeerminnen! Je kan er niet zomaar een kiezen. "Het idee van mythisch wezen staat me wel aan." Zei ik zachtjes. Ze keken weer naar mij. "Ja!" Roept Devin. "Je moet als elf gaan! Dat doen we. We maaken van jou een elf. Je hebt toch al best lange, puntige oren. We gaan meteen naar het dorp voor kostuums voor ons en..."

Ik onderbrak hem. "Ik maak mij kostuum zelf, oke?" Ze keken mij met grote ogen aan. "Kan jij dat?" Vroeg Devin. Ik knikte. "Maak je je maar geen zorgen over mij, ik red me wel." Yana keek nogal ongelovig. "Oke, maar echt, je gaat me, je hebt het belooft. Nou, kom je mee naar het dorp, jij ook Devin, misschien kunnen we al onze kostuums vinden, wie weet. Het is immers bijna Halloween." Ze trok ons aan de armen mee naar de uitgang van onze school.

"Hé straathond, wat ga je doen?" Ook dat nog. Ik draaide me om en zag Shelby White staan met haar "chiwawa's" zoals we dat groepje dat achter haar aanloopt noemen. "Hoi Miss modderpoot, wat ga je doen? Proberen fatsoenlijke kleren te vinden? Succes hoor!" Ze begint te lachen en haar chiwawa's keffen mee.

"Laat haar met rust!" Yana komt naast me staan. "Oh, daar hebben we prinsesje. Wat ga je doen? Je muiltje verliezen?" Haar chiwawa's beginnen, als dat mogelijk is, nog harder te keffen. "Oh, ik krijg hier genoeg van, kom mee Spirit." Ik loop achter haar aan.

"Hé straathond, luister jij naar de comando's van de prinses?" Ben je haar schoothondje? Waf waf!" Ik negeer ze en loop achter Yana aan naar Devin toe. "Erg bedankt voor je hulp, Devin." Snauwde ze. Devin keek haar schuldbewust aan. "Ik wordt gewoon bang van Shelby oke, ze is met zoveel. Ze hebben al een keer mijn bril stukgemaakt en..." Yana onderbrak hem. "Oke oke, het is al goed. Nou, wie gaat er mee naar de stad?" We lopen met z'n alle naar onze fietsen toe en reden weg.