Echte Verhalen: De Buurtpolitie

1.

POV Tineke

Met een zucht sloot ik het mapje. Weer een ingevuld, nog twintig te gaan. "Hier komt nooit een eind aan," klaagde Koen naast me. Ik haalde mijn schouders op en liet me zakken in de stoel. "Het enige waar dit goed voor is, is rugpijn. Haal jij even koffie?" Smekend keek ik hem aan. "Graag!" Hij sprong recht en liep naar het koffieapparaat. "Melk? Suiker?" vroeg hij. "Zwart," antwoordde ik. Hij knikte en kwam met twee tassen naar me toe. "Deze is voor jou," zei hij terwijl hij me de witte tas met het opschrift 'Sexy Lady' gaf. "Ja man, Koen, wat heeft dit te betekenen?" lachte ik terwijl ik hem de tekst toonde. "Oh, nee, het was de enige die er nog stond," zei hij snel. Ik begon nog harder te lachen en tikte hem zachtjes op de arm. "Het is maar een grapje hoor, Koen." Hij keek me aan met pretlichtjes in zijn ogen en nam een slok koffie. "Kom, dan doen we snel verder, dan kunnen we misschien nog een toertje doen met Barry." 

Een halfuur kwam Erik halsoverkop naar ons toe gelopen. "Koen, Tineke, er is een ongeval gebeurd op de ring. Jullie moeten nu onmiddellijk ter plaatse gaan." "Wat is er gebeurd?" vroeg ik terwijl ik recht sprong. "Moet Barry mee?" vroeg Koen. "Geen idee, en laat hem maar hier," antwoordde Patrick op onze beide vragen. "Laat iets weten als de oorzaak bekend is." "Doen we," riep ik hem na. Ik nam mijn jas van de kapstok en liep samen met Koen naar buiten. 

POV Koen

We zaten in de auto op weg naar het ongeval. Op de radio hadden we gehoord ter hoogte van welke afrit het ongeval gebeurd was, en we waren er bijna. Tineke zette de sirene's aan en van zodra de file in zicht kwam, staken we ze via de pechstrook voorbij. "Oh my god, Koen," zei Tineke. "Kettingbotsing." Het zag er niet goed uit. "Shit, Koen, daar zit een baby in." Tineke wees naar een auto die verpletterd was door twee vrachtwagens. Op de achterruit ging een sticker die ons waarschuwde dat er jonge kinderen aanwezig waren. "Stop hier," beval ze, "we moeten dat kindje redden." Nog voor de auto helemaal stilstond, stapte ze uit en liep ze naar de auto. Tevergeefs probeerde ze de deur open te krijgen. "Tineke, het raam aan de andere kant is gebroken," riep ik terwijl ik naar haar toe liep. Ze ging naar het kapotte raam en probeerde er haar armen door te steken. "Shit," vloekte ze toen een stuk glas een gat in haar trui had gemaakt. Ik nam mijn matrak uit mijn gordel en brak de scherpe randen af. "Tineke, bel jij ondertussen enkele ambulances en versterking, dan probeer ik het kindje te redden." Terwijl Tineke deed wat ik haar gezegd had, haalde ik het kindje uit de auto. Het was een meisje. Ze huilde en er zat een stuk glas in haar hoofdje. "Kom, geef maar hier," zei Tineke toen ze neergelegd had en ze nam het meisje van me over. "Kindje toch," fluisterde ze terwijl ze het probeerde te troosten. Ondertussen ging ik controleren of de moeder gezond was. 

"Mevrouw, alles oké?" vroeg ik. De vrouw lag met haar hoofd op het stuur. "Shit," vloekte ik binnensmonds. Ik keek om me heen en besefte me dat we de rijstroken nog niet hadden afgebakend. "Mevrouw, ik kom zo terug," zei ik en ik liep terug naar onze auto. Ik wist niet eens of ze me kon horen. Snel zette ik enkele kegels uit en leidde het verkeer om via de pechstrook. 

POV Floor

Obi en ik waren op weg naar een ongeval op de ring. Koen en Tineke hadden iedereen op het commissariaat opgeroepen, blijkbaar was er een kettingbotsing gebeurd. Via de pechstrook scheurden we naar de plaats van het ongeval. 

"Eindelijk, daar zijn jullie," zei Tineke opgelucht toen we uitstapten. Ze had een baby'tje op haar arm met een wonde aan het hoofd. "Zouden jullie even willen kijken of de andere bestuurders in orde zijn en of er nog kleine kinderen zijn?" Ik knikte en liep weg. Op de achtergrond hoorden we verschillende sirene's. Hopelijk was dat de ambulance. Ik ging naar enkele mensen toe die uitgestapt waren en op het eerste zicht geen verwondingen hadden. "Alles oké?" vroeg ik. Ze knikten allemaal en keken elkaar aan. "Nergens last van?" vroeg ik. "Nee," mompelden ze in koor. Je kon horen dat ze geschrokken waren. "De ambulances zijn toegekomen, ga toch maar mee naar het ziekenhuis, voor de zekerheid. Wacht, ik ga met jullie mee."