When she strikes back! ON HOLD

chapter 3

Gabby’s POV

 Nanghihinang napaupo nalang ako sa may paanan ng kama ko . Patuloy parin ang pag daloy  ng luha sa mga mata ko. Hindi naman na bago sa akin ang matawag na mataba oh pangit pero tagos sa buto parin kasi ang sakit eh! at higit sa lahat , ang kahit pala mahalay ka na’t lahat hindi ka parin paniniwalaan!  masakit talaga  lalo na’t galing mismo sa mga taong mahal mo !

 Napailing nalang ako …  kung tutuusin dapat nuon palang umalis nalang ako , that I should have just leave and forget about them but im tying to convince myself every day that maybe…… probably….. somewhere..somehow,, deep inside them they still do care for me.

I always felt unwanted since then, ..ni wala nga akong matandaang  tao na nagpakita saakin ng malasakit manlang …. Oh wait … tsk.. I almost forget, si Alexander Gray III nga pala, yung taong inakala ko kahit konti may malasakit sa akin kasi kahit papaano hindi siya kasing lupit at sama ng iba but im wrong… tsk … siya pa pala ang magbibigay sa akin ng ganon katinding sakit!

                Alex has been …somehow… became a friend to me. Well im sure he prollly doesn’t even consider me as one but through those years I assumed that we were even friends kahit na nabibilang lang yung mga oras na nakapag-usap kami.  He’s my only crush since childhood, na sabi nga niya “silly crush on me” , tsk , im just so stupid to said those words to him! I shouldn’t have said ilovehim! For sure, till know, theyre still laughing and mocking at me!

Buhat buhat ang aking bagpack na naglalaman ng aking kakaramput na damit at gamit dahan dahan akong bumaba ng hagdan . Ayokong Makita nila ang pag-alis ko, ayoko kasi na makita na sigurado’y, masasaya nilang mukha kapag wala na yung “baboy” at “bruha” sa buhay nila!

 I slowly went off the stairs trying not to make any noise, hindi ko na alam kung saan pa ako pupunta nito pagkatapos pero bahala na! ang nasa isip ko lang ngayon ay ang makalayo sa kanila, sa mga taong wala naman talagang malasakit sa akin!

 I wiped the tears running down my cheeks as I’m trying to open the doorknob.

“oh woow??????  Running away bitch?”

 Napahinto ako sa paghakbang ngunit hindi na lumingon , alam ko namang puro insult nanaman ang sasabihin niya. Well what should I expect , ganyan na si Kristle since then.

“is it not what you wanted?”

Narinig ko ang pagtawa nito “ well… well… well.. let me think … uhm yeap! “ .

I bet she’s smirking right now.                                          

Napalunok muna ako , trying to keep my voice “well ,then , that calls for a celebration for you ! goodbye”  I take a step going out the house when-

“what the hell is going on here!” I heared my brother’s voice rocking the whole place .