Ağlamam biraz daha dinmişti. Tanımadığım çocukla beraber mezarın başında oturmuştuk. Sert görünümlü bir çocuktu gözleri gözlerimle buluşunca kızardığımi hissettim artık bir şey söylemem gerekiyordu.
-" Peçete için teşekkür ederim" dedim ismini bilmediğim çocuğa
-"Bu arada ben sibel" buruk bir gülümseme ile elini uzattı
-"Boşver bende Selim "dedi yüzü sert olduğu gibi içindede bir sertlik vardı. Konuşmayı uzatmalı mıydım diye düşünüyorken Selim ayağa kalktı bana da elini uzatti tutmakta tutmamak arasında kalsamda elini tuttum ve beni kaldırdı. Hava kararmıştı ve kötü tarafıda eve gittiğim sokak tekin bir yer değildi. Deniz yüzümden anlamış olacak ki -"Yürü beraber gidelim" dedi her kes gibi bana oda soğuktu ve beni bilmiyordu.
-"Gerek yok ben giderim"dedim ama nafile
-"Gidemeyeceğini biliyorum yürü"dedi neden soğuktu ki yada neden o da mezarlıktaydı sormaya çekiniyordum aynı derecede de merak ediyordum. Son kez düşünüp
-" sen neden buradaydın" diye sordum yüzüme döndü ve yürümeye devam etti.
-"Sadece senin mi kaybettiklerin var"dedi haklıydı ne kadar saçma bir soru sormuştum.
-"özür dilerim" dedim ama başta kırdığım kesindi.
-"benden özür dileme sakın" diye bağırdı ve çekip gitti. Ne demiştim ki sadece özürdü. Ama fazla takmamam gerekiyordu sonuçta bir kez gördüğüm bir insandı ama dertlerinin olduğu kesindi. Eve az kalmıştı ama korktuğumdan hızlı hızlı yürümeye başladım. Evin anahtarını almadığımdan zile bastım, birazdan kopacak fırtınadan haberim vardı ama ne desem babam bana inanmıyacaktı bu yüzden bir önemi de yoktu. Bekledim bekledim ve en sonunda kapıyı sinirli bir sekilde babam açtı.
-"Neredeydin tüm gün" hülya ablana da haber vermemişsin diyerek bağırdı. Alışmıştım artık her kesin bana bağırmasına küçük düşürmesine 'keşke annem olsaydı' diye geçirdim içimden her gün tekrar tekrar geçirdiğim gibi.
-"annemin yanındaydım baba gitmemeli miydim? " diye sordum hiç bir şey diyemedi diyemezdi zaten.
Onları odada bırakıp odama geçtim. Uzun zamandır sosyal medya ile bağlantımı koparmıştım. Bir ihtimal eski arkadaşlarım yazmışlardır, belki hatırlamışlardır diyerekten hesaplarımdan birine girdim,ama fazla ümit etmiştim çünkü ne bir mesaj vardı ne de bir bildirim ne bekliyordum ki beni hatırlayacaklarını mı? İnterneti bırakıp uyumak için yatağıma ilerledim çok yorulmuştum her gün ki gibi ağlamaklı geçmişti. Annemin resmine uzun uzun baktıktan sonra uykuya daldım.
***
Uyandığımda evden ağır sesler geliyordu bakmak için kalktım doğruya taşınacaklardı ben gitmeyecektim gidemezdim. Babamın yanına yürüdüm ve sessizce
-"Günaydın " dedim babam bunu duymuş olacaktı
-" Günaydın kızım" dedi. Babam bana kızım demişti. Uzun zamandır duymadığımdan tebessüm ettim. Tekrar babamın;
-"Sibel evet biraz ani bir karar oldu ama İzmire gidiyoruz eşyalarını topla kızım" demesiyle babama kısa bir baktim ve
-" Evet baba anı bir karar almışsınız ama annem burda okulum burda zaten son sınıfım ben gelemem üzgünüm" dedim. Babam biraz bana baktı acaba ne diyecek kızacak mı diye düşünüyordum.
-"Kalabilirsin zaten hülya ablanla anlaşamıyormuşsun evdeki eşyalarını kullanırsın eğer istersen evide değiştirirsin" dedi dedikleri bir yandan hoşuma gitmişti ama ne kadar çabuk beni bırakmıştı belkide bunu istiyordu.Fazla önemsememeye Karar verdim nede olsa yeni bir hayat beni bekliyordu. Yeni ve eskisini aratmayan bir hayat.
***
Okulların açılmasına son bir hafta kalmıştı Ankara'da kalma işini halletmiştim zaten teyzemler buradaydı ve beni babamdan daha iyi sevdikleri kesindi. Öğleden sonra okul için alışveriş yapma karari aldım ve işlerin erken bitmesi ve rahat etmem için babamlara yardım etmeye başladım.
Merhaba okurlarım yeni bölüm nasıldı? Beğenmediğiniz yerleri yada burası olmamış veya şöyle yazsan daha güzel olur şeklinde bildirirseniz sevinirim.. çok teşekkür ediyorum hepinizi seviyorum 😊💕
