Louis nienawidzi się właśnie za to.. Nie potrafi złapać oddechu. Ziemia zaczyna uciekać . Siedzi w pokoju otoczony błękitnym ścianami i nie potrafi złapać oddechu. Łzy płyną z oczu, szczęka drży, zaciska palce na włosach.
- raz.... d.. . Dwa- stara się uspokoić . Liczenie powinno pomagać. Problem w tym ze nie pomagało. Zniżył dłonie i wbił krótkie paznokcie w przedramiona. Ból do niego nie dotarł. Zagryzł wargę. Nic , do cholery nic. Nie umie się uspokoić .Pomimo że był środek dnia wszystko było dla niego ciemne. Cichutko zaczął nucic pod nosem. To czasem pomagało.
- beksa... mam dosyć wspomnień ze coś mnie goni że brak mi tchu - objął nogi i zaczął kołysać się niczym dziecko z chorobą sierocą.
- nie rozmawiam z nikim z nikim się nie dzielę zachowaj resztę Wynoś się ze mnie .- zaszlochał.
- ztrudem ogarniam własny dom- nagłe poczuł dłonie na ramionach. Ciepły zapach , delikatny dotyk. Był przytulany. Jego umysł Nie chciał wrócić do stanu spokoju. Ataki paniki towarzyszyły Louisowi od zawsze. Nie potrafił nad nimi panować. Jedyną osobą która je uspakajała był Harry. Jego przyjaciel. A ten od razu paru dni miał go w dupie. Nie odpowiadał na na wiadomości .Miał go po prostu w dupie i Lou nie wiedział co zrobić . Jednak ten zapach był kojący. Kiedy otworzył oczy zobaczył loczka.
- ha... ha- starał się go przywitać.
-cii uspokoj się okej? - Harry delikatnie go przytulił i zaczął kołysać.
Lou po jakimś pół godziny był spokojny.
- Nie odzywałeś się - wymamrotał w ramiona chłopaka. Był wyczerpany po ataku.
- przepraszam... musiałem coś przemyśleć. - Harry delikatnie bawił się jego włosami.
- kocham cię - szepnął Louis i usunął.
- Ja ciebię też straszku - uśmiechnął się delikatnie Harry i pocałował go w czoło.
The end
Zakończenie jest do dupy ale siedziało to u mnie tak długo ze yolo
