Een meisje en haar (geheime) leven.

Feest?

-Rosa-

Het dansen had niet lang geduurd aangezien ik nogal moe was geworden.... dus nu zaten we in een grote schommelbank in de hoek van de tuin. Met een glas drinken tussen mijn handen geklemd en Steven en Dylan langs mijn zijde zodat ik het niet koud kreeg was alles goed. Ik leunde met mijn hoofd op Dylan zijn schouder en keek naar onze ouders die verderop gek aan het doen waren en lachte.

'Rosa?' 'Hm?' Ik keek naar Dylan. Hij lachte. 'Steven en ik hebben een verassing voor je. Kom je mee?' Ik keek de jongens vragend aan. 'Een verrassing?' Steven knikte en hielp me overeind. 'Het is in het bos, dus....' Dylan pakte het glas uit mijn handen en zette het op de schommel bank. '...we zullen een stukje moeten lopen.' Ik knikte. 'Oke. Wacht even, dan pak ik mijn jas.' Steven schudde zijn hoofd. 'Niet nodig, hier.' Hij gooide zijn eigen jasje over mijn schouders en gaf een knikte naar Dylan. 'Laten we gaan.' Dylan knikte terug. Hij pakte mijn hand vast en leidde me door het donkere bos achter hem aan. Steven liep achter me en tilde me af en toe op als ik over een boomwortel dreigde te struikelen. Het was op dit soort momenten dat ik jarloers was op hun vampier en weerwolf gaves. Een nerveus gevoel nestelde zich in mijn buik. Wat voor verassing zou het zijn? 

Na een tijdje gelopen te hebben stopte we aan de rand van een opening. De bomen weken opzij waardoor het maanlicht vrij spel had en de open vlakte verlichte. In het midden van het veld stond een schilders ezel. Ik keek de jongens dankbaar aan en liep dichterbij. Het was een mooi hoodgesneden ezel met allemaal kleine krullerige details. Het zou bijna zonde zijn om hem te gaan gebruiken, wetend dat k hem zou beknoeien met verf. Ik draaide me om en omhelsde de jongens. 'Oh dankjewel! Maar waarom?' Steven stopte zijn handen in zijn broekzakken. 'We wisten dat je heel graag schilderd en je een schildersezen wilde...' 'plus na alles wat je door ons hebt meegemaakt, heb je het wel verdiend.' Zei dylan.  Ze keek naar de jongens. 'Dankje. Maar ik heb niets voor jullie...' Ze schudde hun hoofd. 'Dat is niet erg. Het feit dat je niet gillend bent weggerend na dat hele fiasco met Drake is al genoeg.'

'Ah, tu tu tu. Fiasco? Ik zou zeggen; feestje. Geef toe, het was een goed georganiseerd spelletje...  Ghehehehe.'

De haren van haar nek gingen recht overeind staan. Die lach kon maar een ding betekenen....

-Dylan-

Een onmenselijk geluid kwam diep vanuit mijn borstkas en waande zich een weg naar buiten. Ik wist dat mijn pupillen nu hun bloedrode kleur hadden aangenomen en de paarsige kleur erdoorheen slingerde als giftige slangen die een weg naar buiten zochten. En oh, giftig zouden ze zijn. Mijn blik viel op Drake en heel even zag ik hem in elkaar krimpen. Dit was de tweede keer dat hij onze rust verstoorde. Maar dit keer zou hij er niet zo makkelijk mee weg komen. De afgelopen maanden hadden Steven en ik niet stilgezeten. We hadden getraint voor een eventuele comeback die nu goed van pas zou komen.

-Steven-

Het ene moment was ik een mens, het volgende een harig beest met een rij scherpe tanden. Een grom zo luid dat ik bang was dat het de grond zou doen schudden kon gehoord worden. Mijn vacht stond overijnd en ik liep drijgend op Drake af. 
Vanuit het bos schoten twee schimmen uit de schaduw naar Drake zijn zijde. De badpak vrouwen.
Maar ze waren dit keer niet alleen. Er kwamen nog meer vampiers te voorschijn. Duidelijk onder de invloed van het Drankje van de gekte.

-Rosa-

Ik zette een stap naar achter. Dylan en Steven zagen eruit alsof ze ieder moment iemand een kopje kleiner gingen maken. Waarschijnlijk gingen ze dat ook. Het was duidelijk gericht op Drake en zijn aanhangers.
Een van de hulpjes van Drake schoot naar voren richting mij. Voordat hij ookmaar zeven stappen had gezet had Dylan hem bij zijn nek gegrepen en met zijn achterhoofd tegen de grond aan geduwd. Knock-out.
Hierna barste de hel los. Vanuit alle kanten kwamen verwilderde vampiers op ons af. Dylan en Steven vochten links en rechts, mensen van hun afgooiend. Niet doorhebbend dat Drake langzaam tussen de chaos op mij afliep.

-Dylan-
Een vampier een paar meter verderop gooien kost veel moeite. Toch lukte het me nu met gemak. Mijn woede alle inspanningen drie keer zo makkelijk makend. Steven beet een van de badpak vrouwen in haar zij, recht op de plaats waar hij haar al eerder verwond had. De vrouw schreeuwde zo luid dat het voelde alsof mijn trommelvliezen zouden scheuren. De andere vrouw stormde op Steven af maar voordat ze hem kon bereiken had ik haar op de grond geworpen. Bewusteloos. Ik kreeg echter geen rust, een van Drake zijn handlangers greep me bij mijn nek en slingerde me tegen de dichtsbijzijnde boom. Ik histe. Dat zou een flinke blauwe plek worden. Binnen een seconde stond ik weer op had ik de man het zelfde uitgeschakeld als de badpak vrouw. Steven vocht ondertussen met nog twee andere mannen.
Maar waar was Rosa? Mijn ogen gleden over het slagveld. Lichamen van Drake zijn handlangers lagen overal verspreid. Daar, helemaal aan de andere kant van het veld was Rosa. Ze rende weg van Drake. De sluwe psychopaat ook! Ik rende op hem af. Iets beet in mijn enkel. Ik schreeuwde en keek naar beneden. Een van de half bewusteloze vampiers had zijn tanden in mijn enkel geboord. Met mijn andere voet trapte ik hem in zijn gezicht. Na het horen van een krak -ik was vrij zeker dat het zijn neus was- vervolgde ik mijn weg. Allhoewel vertraagd door mijn verwonding kwam ik steeds dichterbij. Maar Drake had dit ook door.

-Rosa-
Een schreeuw kon gehoord worden over het veld. Ik draaide mijn hoofd. Een vampier had Dylan in zijn enkel gebeten.
Ondat ik niet oplette struikelde ik over een tak. Gelukkig hervond ik mijn balans snel en rende nu nog sneller. Drake liet het hier echter niet bij zitten. Hij keek achter zich en zag dat Dylan nu onze kant op kwam. Hij schudde zijn hoofd. 'Speeltijd is over.' Binnen een seconde had hij me tegen zijn borstkas gepind. Ik gilde. Dylan zijn rode ogen kruisde mijn blik en als mogelijk ging hij nog sneller. Steven kwam nu ook aangesneld. Hij had net afgerekend met het laatste hulpje van Drake. De eens mooie maanverlichte opening was veranderd in een slagveld. Drake streek mijn haar aan de kant en kneep in mijn arm. Een rilling schoot door mijn lichaam. Zijn warme adem kietelde mijn oor. 'Al hun moeite voor niets. Zo jammer dat ze te laat gaan komen.'

Een gil zo luid verliet mijn mond dat ik het niet eens herkende als mijn eigen stem. Een pijn zo intens als honderdduizend naalden kon gevoeld worden in mijn nek. Zwarte vlekken begonnen te dansen voor mijn ogen. Vanaf verweg hoorde ik een luide grom. Drake werd van me weggerukt, mijn lichaam viel op de grond. Het laatste wat ik zag was Drake zijn hoed, die voor me op de grond lande.

-Dylan-
'Nee!' Drake had zijn tanden in haar nek geboord. Steven tackelde Drake met een luide grom. Drake schreeuwde en greep met zijn hand zijn arm die hevig bloedde. Steven had flink wat schade aangericht. Ik greep hem bij zijn gewonde arm en gooide hem tegen de grond. Mijn hand kneep zo hard dat ik een bot in zijn arm hoorde kraken. Met mijn voet trapte ik tegen zijn borstkas, alle lucht zijn longen verlatend. Een straaltje bloed liep van zijn hoektanden langs zijn kin naar beneden. Rosa's bloed. Steven haalde zijn grote klauw over Drake zijn borstkas. Zijn gepijnigde kreet het enigste dat te horen was op het nu stille slagveld.  Hij grinnikte. 'J.. jammer. Dat- dat je te laat bent.'

Steven beet in Drake zijn nek. Ik zat ondertussen al aan Rosa haar zijde. 'Nee, nee, nee! Dit kan niet!' Er stroomde bloed uit de wondjes in haar nek. Met mijn vingers probeerde ik het bloeden tevergeefs te stoppen. 'Sh*t!' Steven kwam naast me staan en transformeerde terug. Ik keek hem hulpeloos aan. 'Hij heeft haar vergiftigd. Zijn gif...' ik schudde mijn hoofd.

-Steven-
Ik gaf Dylan een klap in zijn gezicht. 'Je bent een vampier! Denk na! ZUIG HET GIF ER GEWOON UIT!' Hij knipperde en knikte daarna. 'Juist. Juist...' hij bracht zijn tanden naar haar nek. Aarzelend keek hij me aan. 'Als er iets mis gaat...' Ik knikte. Hij knikte terug en beet Rosa in haar nek. Haar bloed langs zijn lippen druppend.