OUR BRAVE PROTECTORS

C-15 [ Fever ]

Ang sama ng pakiramdam ko.Kasalanan ito ni Max eh.Biruin bang aabutan ako ng 3 hours sa paghahanap sa kanya.That's the worst thing na hindi ko pa nararanasan sa buong buhay ko.Pag-antayin ng wala sa oras.Tinalo pa ang traffic sa EDSA.Pesteng yawa.

My lunch became dinner.Hindi na kasi ako nagtagal sa loob ng eleganteng bahay at sa sasakyan ko na lang siya inantay.

Natuloy naman ang practice sa Oval.Iyon nga lang inabot kami ng gabi......at umulan pa ng malakas.

Buong araw nakahiga ako sa kama.Hindi na din ako pumasok.Pinagbabawalan ko lang maghatid ng pagkain ang mga tao sa bahay.Dahil mas gusto ko ako ang pupunta at kukuha para sa sarili  ko.Mas gusto kong matuto mag-isa ng walang tulong ng iba.Problema ko ba kung kaawaan nila ako.Hindi ako masungit ayoko lang talaga na sinusunod ang gusto nila.

Kung tatanungin naman ako tungkol sa laban sa St.Camelton bukas.I'm out of it at wala na akong pakialam tungkol doon.Gusto ko lang mag-enjoy I'm not interested in winning that game.Sapat na sa akin ang "Once in a life time"na nangyari iyon sa buhay ko.

*Knock*Knock*

"Miss Jean kain na po"boses ni Manang Ping-isang kasambahay.Ilang beses ko bang ulit-ulitin na bababa akong mag-isa kapag gusto ko."Kailangan niyo po kumain para lumakas ang inyong resistensya at saka po may laban pa po kayo bukas"

Wala akong oras para gawin ang gusto nila.Bahala sila kahit ulit-ulitin ko pa ang sinasabi ko wala namang naririnig.

Pinabayaan ko na lahat ng kasambahay kumatok oras-oras hanggang si Max na ang pumunta sa kwarto.Tinakpan ko ng kumot ang buo kong katawan.

"Hello....*Ehem*....Jean?..try to come downstairs,aren't you hungry?".Hindi ako gumalaw o kumikibo man lang pagpasensyahan niyo ako wala akong oras kumain at wala rin akong gana."Hey....Jean".Nung oras na iyon bumangon na ako at umupo sa kama saka tumingin sa kanya.

"I'm not hungry....and isa pa I don't wanna join that game anymore"

"Sayang naman ang pinaghirapan mo...alam mo namang-"hindi ko na siya pinatapos pa dahil gusto ko ng magpahinga.Tinakpan ko ulit ang buo kong katawan ng kumot."Ok...I have to go....kumain ka na lang 'pag gusto mo.."tapos niyang sabihin iyon bumaba na siya.Salamat wala ng mangugulo.Kinuha ko na ang partner kong headphone saka nagpatugtog ng"Youth"pampatulog.

------

Uggh...How many times had I come back here...? Nakatatlong suka na ako kaya ngayon tinutulungan ako ni Manang Ping.Bawat kilos bawat oras nandito siya sa kwarto ko.

"Manang Ping..."tawag ko sa kanya ng mahinahon.

"Po Miss Jean? May kailangan po ba kayo?"sabi niya sabay lapit sa akin.

"None....alam kong pagod ka na kaya you may take your rest.....mawawala din ito"

"Ah....hindi po Miss Jean.Okay lang po ako dito at sabi ni Sir bantayan daw po kita"

Naku naman....

"Kaya ko ang sarili ko kaya magpahinga ka muna.."

"'Di po pwede eh, utos po iyon na kailangan sundin" 

Manang makulit ka din pala....

"Manang pakiusap....hindi ako makakatulog kung may magbabantay sa akin.."

"Eh Miss-"

"I said leave me alone...I can handle myself,it's not a problem that I'm sick.it's not a big deal that I'm giving you a permission...I just want to be alone so...quit helping me around, it doesn't make me good.Gusto kong matuto mag-isa"

Pagkasabi ko nun may kumatok at binuksan yung pinto.

"Jean? Ate Ping is helping you.Why don't you-"

"Cause I can handle myself Max.Hindi ko sinabing kailangan ko ng taong mag-aasikaso sa akin"

"So that is what you want? Left alone without any help?" He doesn't sound angry but his face tells different.A concerned second father indeed.

"Exactly..."

"Okay then"sabi niya tapos sinama niya si Manang Ping paalis ng kwarto.Good, I can rest peacefully.

Kinuha ko ang towel na basa sa may mesa doon,piniga at saka pinatong sa ulo ko.