Somewhat how it Ended is where it all Began

CHAPTER 3

The Good Old Friend

"Joshua, alis muna si mama ha? May kailangang puntahan si mama na meeting para sa trabaho niya. Kelangan kasi mag katrabaho na si mama para may pang gastos sa mga susunod na araw. Pakabait ka ah? Pag balik ko nay pasalubong ako sayo."

"Opo mama. Intayin kita uwi."

"Kahit wag na Joshua, baka gabihin si mama. Pinagbilin naman kita kay Aling Esther. Nagluto nadin ako ng paborito mong pinakbet para may ulam ka mamayang gabi. Behave ha? Wag makikipagaway. Makinig kay Aling Esther."

"Opo mama. Promise."

"Pinky swear josh?"

"Pinky swear."

"Oh dali lika na dito, kiss at hug mo na si mama. Bye bye joshua."

"Ingat mama!"

"Aling Esther, alis na po ako. Salamat po sa pagbabantay."

"Sige iha baka malate ka pa. Pagpalain ka ng diyos."

Eto talaga si Joshua kahit sobrang bata pa napakamaunawain na.

Nagmadali akong lumabas at nag mano kay Aling Esther, sinarado ko ang gate ng bahay at matulin akong naglakad patungo sa sakayan.

Alas Onse palang pala, may dalwang oras pa ako para bumiyahe. Sabagay ayos na to kaysa ang ma-traffic ako.

*I got a pocket, got pocketful of sunshine. I got a love, and I know that it's all mi.. ringtone*

Oh? si Jad.

"Hello?"

"Mavis, nasan ka na?"

"Pasakay na ako ng tricycle palabas ng village. Bakit?"

"Buti naman di ka pa nakakalayo, hindi na tayo sa Makati magkikita. May biglaang meeting si Ms. Stacks sa Paradiso Hotel sa Alabang. Doon nalang daw tayo pumunta, 12 nn. Okay?"

"Sige sige. Uy salamat ha? See you. Ingat ka."

"Ikaw din. See you!"

Buti nalang talaga maaga ako umalis ng bahay. Makakarating ako doon ng sakto. Thank you at pinaaalam agad sakin ni Jad.

Si Jad Deluna ay kababata kong kaibigan, nagkakita kami sa Japan three years ago habang part timer ako sa isang ramen restaurant sa Tokyo. Nagbabakasyon siya roon bago bumalik sa trabaho.

Ang trabaho ni Jad ay isang director dito sa Pilipinas. Sakanya ako humingi ng tulong upang makahanap ng trabaho dahil alam niya kung bakit ginagawa ko ito at pag bawi niya rin sa nangyari noon sa restaurant.

11:45 ay nakarating na ako sa Paradiso Hotel, kahit na medyo ma-traffic nakaabot ako dahil taga BF Resort lang naman ako at isang sakay lang papuntang Alabang. Magarbo at maaliwas ang hotel, tila kalikasan ang tema ng gusali. Nagpunta ako sa Lobby upang doon intayin si Jad, kalahati ng Lobby ay open-area kaya wala masyadong aircon dito.

"Mavis? Ms. Mavis Sanchez?"

Napatayo ako sa pagkakaupo ko, ang tumawag sa pangalan ko ay hindi pamilyar na boses. Pag tunghay ko ay isang maganda at eleganteng babae, siguro ay kasing tangkad ko siya at pormal ang kanyang suot.

Ang pang itaas niya ay isang peach chiffon long sleeve blouse na naka tuck in sa black pleated skirt na ang haba ay sakto sakanyang tuhod. Naka closed black shoes na two inches ang taas. May porselas siyang gold sa kanang kamay na ang design ay magkakadugtong na maliliit na tatsulok.

Ang buhok niya ay mahaba hanggang siko, mistulang parang kape ang kulay at maalon tulad ng dagat. Mukhang mas matanda siya saakin ng tatlo o limang taon. Kahit hindi ko siya kalapit e tila ang bango bango niya.

Ngayon nalang ulit ako nakakita ng ganitong kagandang babae, halata mo sakanya na hindi siya Pilipino.

"Ye.. Yes?

"Good Afternoon Ms. Sanchez, I'm Rosie Stacks. Nice to meet you."

Iniabot niya ang kanyang mga kamay upang makipag kamay. Patay hindi pa ata nakakaintindi ng tagalog to'. Nakipagkamay ako sakanya, grabe ang kutis ng babaeng ito, mala-porselana ang kulay ng kanyang balat.

"Ms. Rosie Stacks, Nice to meet you too. Mr. Deluna will arrive soon."

"Oh? Didn't he tell you? There's a casting he have to attend today, he said you'll be fine by your own."

HA?! A.. ako lang..? mag-isa? Jad!! Ngayon mo pa ko iiwan kung kelan, hindi ko alam gagawin ko!! Patay ka talaga sakin!! Haaayy!!

Bahala na. Nako Lord.

Gabayan mo po ako, kinakabahan po ako, hindi ko po alam gagawin ko.

Oh no! :(

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sorry for the delayed update. Last week has been hard for me. My dog passed away and i just can't bear losing him.

He suffered in pain and i witnessed him dying everyday. He don't deserve to die like that.

I couldn't even write a word or two.

But I know he's okay now, I really love him with all my heart. He's been with me since I was ten or eleven years old. The next chapter will be dedicated for him.

To the bravest dog i know, i miss you Dwight. i know you're always with me.

makih.x

©All Rights Reserved, 2016