Πρώτη Ματιά

Κεφάλαιο 3

Ήμασταν όλες έτοιμες να βγούμε ξανά στο γήπεδο για να γνωρίσουμε τον καινούριο μας προπονητή. Τρέξαμε όλες εξω χαρούμενες και είδαμε τον κύριο Κώστα να μας περιμένει. Φώναξε κάποιον Γιάννη κι εκείνος έφτασε αμέσως. Γύρισα και αυτό που είδα δεν ήταν σίγουρα αυτό που περίμενα. Μπορστά μου στέκονταν τα ίδια μάτια, το ίδιο σώμα. Ήταν αυτός. Ο καινούριος μας προπονητής ήταν ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα μέσα σε 2 δευτερόλεπτα.

Δεν έκανα τίποτα, απλά τον κοιτούσα. Ο κύριος Κώστας άρχισε να μας συστήνει μία μία και όταν έφτασε σε εμένα το μόνο που έκανα ήταν να χαμογελάσω και φυσικά δεν μπορούσε να κάνει κι αυτός κάτι άλλο. Μάλλον θυμήθηκε την πτώση μου πάνω του...Κοκκινίζω αλλά δεν αφήνω κανέναν να το καταλάβει. Βλέπω όλες τις κοπέλες να τον κοιτάνε σαν ξελιγωμένες και αρχίζω να τσιτώνομαι. Είναι λάθος, θα είναι ο προπονητής μου, δεν πρέπει, αλλά δεν μπορώ να περιορίσω τα συναισθήματα μου. Αυτά που νιώθω δεν μπορω να τα σταματήσω. Είναι πια σίγουρα και αργά για να τα εμποδίσω.

Η Ελπίδα με πλησιάζει με ένα πονηρό χαμόγελο.

"Πωω πωωω τι παιδί είναι αυτό καλέ;"

"Σιγά ρε Ελπίδα, ηρέμησε, είναι ο προπονητής σου! Και σιγά το παιδί πια! Κοίτα πως τον κοιτάνε όλες." λέω στην Ελπίδα αλλά πιο πολύ τα αλέω για να τα ακούσω εγώ. Αλλά μάταια. Η καρδιά μου δεν έχει σταματήσει να χτυπά δυνατά και γρήγορα. Τον κοιτάζω χωρίς να αφήσω κανέναν να με αντιληφθεί. Περιμένω πως και πως να πάω ήρεμα σπίτι και να κάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο για να μπορέσω να ηρεμήσω.

Μάλλον μιλάει αρκετά λεπτά γιατί προλαβαίνω κάποιες φράσεις που λέει "...εύχομαι να έγινα κατανοητός. Ελπίζω να έχουμε μια υπέροχη συνεργασία και χρονιά! Ευχαριστώ κορίτσια, μπορείτε να πηγαίνεται."

Αμέσως περπατάω πρώτη και πιο γρήγορα για να φύγω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Με σταματάει η Ελπίδα
"Θα πάμε για έναν καφέ με τα κορίτσια και μετά για φαΐ, να γιορτάσουμε την νίκη μας. Θα έρθεις έτσι;"

Δεν μπορούσα να της αρνηθώ και η αλήθεια είναι πως ήθελα και εγώ να χαρώ την νίκη μας αλλά ειλικρινά δεν μπορούσα. Δεν είχα καμία διάθεση. Ήθελα απλά να ξαπλώσω και να ηρεμήσω, γιατί όσο παράλογο κι αν ακούγεται ήταν πολύ δυνατό αυτο που με τράβηξε πάνω στον Γιάννη. Και δεν είναι σωστό να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά δεν μπορώ να το αποτρέψω..

"Λυπάμαι Ελπιδάκι μου...έχω μία δουλίτσα που δυστυχώς δεν μπορώ να την αναβάλω. Ίσως κάποια άλλη φορά. Θα σου τηλεφωνήσω εγώ όταν μπορέσω." ευτυχώς δεν με πίεσε πολύ και το δέχτηκε λεγοντας μου ενα "εντάξει, θα τα πούμε." και έφυγε.

Γύρισα σπίτι. Η μητέρα μου έλειπε αλλά μου είχε στείλει ήδη μήνημα στο κινητό για να μάθει πως πήγε ο αγώνας. Της επιβεβαίωσα την νίκη μας, αλλά μάλλον δεν είχε δει το μήνηνα μου ακόμα γιατί δεν με είχε πάρει τηλέφωνο.

Γδύθηκα και πήγα αμέσως να κάνω ένα κρύο μπάνιο δίωχνοντας την κούραση και τον ιδρώτα από επάνω μου. Μετά απο 20 λεπτά περίπου που τελείωσα, βγήκα και πήγα να βάλω κάτι πρόχειρο. Άκουσα το χαρακτηριστικό ήχο από το κινητό μου που με ειδοποιούσε ότι έχω μήνυμα. Το άνοιξα γρήγορα και είδα ότι ήταν από την Ελπίδα.

*Μικρή το βράδυ θα βγούμε όλοι από την ομάδα, μαζί με τον κύριο Κώστα και τον καινούριο, τον Γιάννη, για ποτό, να γιοστάσουμε. Δεν θα σε αφήσω να ξανά αρνηθείς. Κατά τις 10 θα είμαι εκεί να σε πάρω. Φιλιαα!!*

Ω Θεέ μου! Θα ήταν κι αυτός εκεί. Ωραία. Δεν πρέπει να πανικοβάλλομαι. Σιγά. Δεν μπορούσα να αρνηθώ πάλι. Ούτως ή αλλως θα είναι όλοι εκεί, δεν μπορώ να λείπω. Και η αλήθεια είναι πως ήθελα να τον ξαναδώ. Ήθελα να τον βλέπω συνέχεια. Να του μιλάω. Να μου μιλάει. Κι ας ήταν λάθος, εγώ το ηθελα!

Της απάντησα με ενα *οκκ* και πήγα στο σαλόνι να ξαπλώσω λίγο και να περιμένω την μαμά μου. Δεν άργησε να γυρίσει. Χοροπήδαγε από την χαρά της και έδεχνε πολύ χαρούμενη. Της ανακοίνωσα για την έξοδο μου το βράδυ και δεν είχε κανένα πρόβλημα. Παραγγείλαμε σουβλακια, γιατί δεν είχε προλάβει να μαγειρέψει και καθίσαμε στο τραπέζι λέγοντας τα νέα της ημέρας. Εννοείτε πως δεν της είπα τίποτα για τον Γιάννη. Δεν ήθελα να ξέρει κανείς για αρχή.

Ύστερα πήγα στο δωμάτιο μου και κοιμήθηκα λίγο μέχρι τις 5:30 το απόγευμα. Χρειαζόμουν λίγο ύπνο.

#Λοιποον. Νομίζω ότι τα πάω καλά για αρχή. Θέλω να μου πείτε κι εσείς τις γνώμες σας. Σαε ευχαριστώ πολύ. Έυχομαι να σας αρέσει η ιστορία μου.
Τι θα γίνει τελικά με τα συναισθήματα της Ναταλίας;