Elven Spirit

Hoofdstuk 2

Spirit

Toen we in het dorpcentrum aankwamen, werden we begroet door een orkaan van geluid. Iedereen was Halloween inkopen aan het doen, dus het was druk. We liepen naar ons favoriete winkeltje, Fiona's Bakkerij. Vandaag stond Fiona zelf achter de kassa. Fiona was een oude vrouw, rond de 60 jaar, ze heeft al grijze haren, maar ze gaat gewoon mee met de tijd en ze ziet er nog presies hetzelfde uit als 15 jaar geleden alleen heeft ze nu grijs haar, zeggen de meeste mensen.

"Ah, mijn vaste klanten, hoe was het op school?" We liepen allemaal naar de kassa toe. "Gaat wel, maar het leukere nieuws is dat het themafeest van school de middeleeuwen is!" Yana was zo blij dat ze bijna de koekjes die in een schaaltje stonden, omver gooide. Gelukkig ving ik ze net op. "Dankje Spirit, Yana doe iets rustiger voortaan. Niet zulke grote gebaren maken!" Yana keek verontschuldigend terug naar Fiona. "Sorry oma Fiona."

Iedereen mocht haar oma noemen, want ze is de oudste in het dorp. Ons dorp is niet groot, een stuk of 150 mensen groot, dus piepklein als je erover nadenkt. "Geeft niet lief, nou waar kan ik jullie mee van dienst zijn?" We keken de schappen af. "Mag ik zo'n boterkoek, alsjeblieft?" Vroeg Devin. Oma Fiona gaf de koek aan hem. "1,45 euro, alsjeblieft." Devin rommelde in zijn jaszak. "Hier is 2 euro, hou de rest maar, als fooi." Oma Fiona glimlachte.

"Dankjewel lieverd, waren er maar meer mensen met zo'n groot hart als jij hebt!" Devin glunderde. Yana nam een puddingbroodje en ik wist nog steeds niet wat ik moet nemen. "Kan je het niet vinden, Spirit?" Ik draaide me om naar Oma Fiona. Haar gezicht had een paar vriendelijke lachrimpels en iedere keer als ik naar Oma Fiona keek, leek het alsof haar gezicht konstand aan het glimlachen was, zoals nu. "Eh...kan niet kiezen. U maakt zoveel lekkere dingen."

Oma Fiona kwam naar mij toe. "Spirit, ten eerste je mag alles kiezen wat je wil, maar als ik iets mag aanraden, neem dan de stroopwaffels. Die zijn mijn favoriet!" Yana begon te lachen en Devin glimlachte. "En ten tweede, noem me alsjeblieft geen U, dan voel ik mij zo oud en officieel."

Ook Devin barste nu in lachen uit. Ik bloosde. "Waarom bent u..sorry je zo aardig tegen iedereen, ik zou dat niet kunnen." Oma Fiona glimlachte haar wijze lach. "Ik heb gewoon een hart dat zo groot is dat iedereen er een plekje in heeft. Nou, wat wordt het?" Ik aarzelde geen moment meer.

"Een stroopwafel, de grootste die u heeft!" Yana en Devin schaterde het nu uit. Oma Fiona ging achter de kassa staan en zei:" Dat is dan 3 euro." Ik overhandigde haar het geld en kreeg een stroopwaffel ter grote van een wieldop terug. "Doei oma Fiona!" Riepen we in kor en we liepen de winkel uit. "Tot morgen!" Riep ze ons na. Ik nam een paar grote happen van mijn waffel.

"Was dat nou zo moeilijk?" Ik schudde mijn hoofd, mijn mond was zo vol dat ik niks kon uitbrengen. "Waarom eet je zo snel?" Vroeg Yana. "Het lijkt alsof je al weken niks hebt gegeten!" Ze zat er niet ver naast. Ik krijg 4,50 euro zakgeld per maand en daar moest ik zelf eten van kopen. Ik had zo'n zin in iets lekkers, dat ik had gespaard dus ik heb een maand lang geleeft op de kleine stukjes brood die ik van Yana en Devin kreeg.

Ik ben dan ook graat mager, daarom durf ik me ook niet in het bijzijn van meiden uit mijn klas om te kleden voor gym. Dus kleed ik me om op de wc's. Zelf Yana en Devin weten het niet, maarje kan mijn ribben enorm goed tellen. "Nou, zullen we kijken voor onze kostums?" Devin stond stil en keek naar etelage die vol stond met halloween kostums stond.

"Waar wacht je op Devin? Kom mee!" Yana trok Devim mee de winkel in. Ik liep rustig de winkel in. Het was tot de nock toe gevult met kostums en assosires. Devin en Yana waren al weg tussen de torenhoge schappen. Ik besloot om te kijken voor assisoires, misschien kan ik wat geld lenen van Yana.

Ik ging naar de tweedehands hoek. Ik snuffel tussen de spulletjes rond toen de lucht ineens begon te ruiken naar zware rozenparfum en ik een bekende stem achter me hoorde. "Zo, kijk een wie we hier hebben, missy tweedehands!" Zonder me om te draaien wist ik wie het was.

"Ga weg Shelby." Wist ik eruit te persen. Ik stond als verstijft en durfde me niet om te draaien. "Wat doe je hier straathond? Nieuwe kleren zoeken?" De chiwawa's giegelde er op los. Ik draaide me om. Shelby heeft blond haar en blauwe ogen, het typische poppetjes figuur. Ze droeg alleen maar kleren die speciaal voor haar gemaakt waren en je dan ook nergens in een winkel vond. Ze kwam uit de rijkste familie uit het dorp.

"Ah, heb ik het straathondje beleedigt? Wat nu, ga je naar me blaffen?" Ik zei niets en staarde haar aan. Ik heb geleerd mijn mond te houden. "Zullen we haar een lesje leren? Laat me denken, waarvoor zullen we haar een lesje leren? Ja, ik heb het! Omdat je onaardig tegen me was!"

Plotseling was ik omsingelt door de chiwawa's en begonnen ze mijn tas kapot te scheuren. "Stop, doe niet!" De chiwawa's lachen alleen maar. Ze trekken mijn tas uit elkaar en daarna kreeg ik een klap in mijn gezicht van niemand anders dan Shelby zelf. "Zo, nu je tas uit de weg is, gaan we met jou aan de slag!" Ze drommen dichter om mij heen. Ik verroerde me niet toen ze toesloegen. Een van de chiwawa's stompte me in mijn maag zodat ik dubbel klapte.

Toen ik voorover was gebogen, schopte Schelby in mijn gezicht en ik voelde mijn oog al blauw worden. Ik viel op mijn rug en Schelby zette haar voet op mijn borstkas en zei: "Zo, dan nu de gena...." Opeens begon ze als een gek te gillen en rende weg. Toen zag ik een grijze flits over mij heen springen en die flits ging tussen mij en Shelby en haar chiwawa's. Staan. Toen pas kon ik zien wat het was. Het was de wolf die ik op school had gezien.