Elven Spirit

hoofdstuk 3

Bowen

Hoe durven ze! Als ze eens wisten wie ze was! Ik gromde naar hun en ze rende weg met de staarten russen hun benen, bij wijze van spreken. Ik draaide me om en boog mijn snuit over de veloren elf. Ze was adembenemend mooi. Witblonde haren tot op haar middel, ogen zo groen als smaragden. Ik stond verstijft. Ik had geen idee dat ze zo mooi zou zijn.

Spirit

Het grote dier stond mij te beschermen, volgens mij. De wolf grauwde en Shelby rende snel weg, met haar chiwawa's op de hielen. De wolf draaide zich om zodat ik de voorkant van zijn grote kop kon zien. Zijn paarse ogen keken mij aan. Ik zag mezelf weerspiegeld. Mijn witblonde haar, mijn groene ogen en mijn bleke huid.

Ik zag dat hij een wit figuur op zijn voorhoofd had, dat overliep naar zijn snuit. Een boom. Ik kon het niet weerstaan om hem aan te raken. Ik strekte voorzichtig mijn hand uit. De wolf deed een stapje naar voor en legde, tot mijn verbazing, zijn kop tegen mijn hand.

Zo stonden we een tijdje, de wolf die tegen mijn hand aanleund. Daarna verdween de wolf. Ik hoopte om een of andere reden dat ik hem ooit nog een keer zou zien. "Spirit! Wat is er gebeurd?" Yana en Devin rende naar mij toe. Ik voelde opeens weer de kloppende pijn bij mijn oog en mijn gekneusde ribben. "Shelby...en de......chiwawa's." Wist ik uit te brengen. "Echt! Wat deden ze hier?" Ik probeerde staan. De winkelbediende kwam erbij en vroeg wat er gebeurd was.

De winkelbediende was, vreemd genoeg, Shelby's zus Monica. Ik vertelde over haar zusje, ik liet het gedeelte van de wolf weg, en toen begon ze te vloeken. "Ik praat wel even met "Little miss prefect", want ze verdiendt een lesje." Monica bood me haar excuses aan voor haar zus en ik mocht iets gratis uitzoeken ter waarde van maximaal 10 euro.

Ik keek de winkel rond. Mijn oog viel op een stofje, helemaal achterin de winkel gepropt. Het stofje was bladgroen en perfect voor mijn kostuum. "Mag ik deze?" Vroeg ik aan Monica, terwijl ik de stof omhoog hield. Monica keek me aan alsof ik net een slijmerige pad in van komenhaar winkel had gevonden.

"Die mag je gratis en voor niks, ik sta erop dat je wat moois uitzoekt." Ik keek rond. Ik vroeg om een paar kunstbloemen van 7,50 euro, toen mijn oog op een armband viel. Het lag op de plek waar de wolf voor het laatst had gestaan. Het was een simpel ding, maar het bedeltje vond ik mooi. Er hing een wolvenkop aan. Een wolvenkop met paarse ogen. Ik pakte de armband en deed die om. "Dat was het?" Vroeg Monica. "Je hebt nog presies 2,50 euro over." Ik pakte nog wat witte doorzichtige stof. "Oke, ik haal even de prijskaartjes eraf en dan zijn ze van jou."

Terwijl ze dat deed, vroeg Yana of ze mij kon spreken. We liepen weg van de kassa, waar Devin stond te praten met Max, een vriend van hem die net binnenkwam. "Ik ben van plan om Devin verkering te vragen." Zei Yana. Ik was erg verbaast, maar ik liet het niet blijken. Ik wist niet dat Yana Devin leuk vond. We hadden het normaal ook nooit over zulke onderwerpen, maar ja, het moest er een keertje van komen. "Wauw, wat goed!" Ik pakte haar hand en Yana kneep erin. "Jullie vormen samen een mooi koppel, dat weet ik zeker!"

Yana liet mijn hand los en we liepen weer terug naar de kassa. Max was weg en Devin stond op ons te wachten. "Waar waren jullie?" Vroeg hij, toen we bij hem waren. "Girl meeting, no boys aloud!" Zei Yana. "Zo." Zei Monica. , terwijl ze me een tasje met mijn spullen aan gaf. "Dat is dan dat. Een fijne dag nog!" We liepen de winkel uit, naar onze fietsen. "Ik ga naar huis! Tot maamdag!" Devin stapte op zijn fiets en reed weg. "Oke, jij komt met mij mee." Zei Yana. "Ik heb mam al gesmst en je mag logeren. We eten sushi!" Ik volgde haar naar onze fietsen en we reden naar Yana's huis.

Bowen

Ik ben gauw terug gegaan naar mijn eigen lichaam. Haar geur zit nog steeds aan mij. Ze ruikt zo lekker, als een lelie. Ik wordt licht in mijn hoofd. Wat een lekkere geur. Hopelijk heeft ze mijn cadeau ontvangen zodat ik haar kan volgen en zien wat ze denkt.

Spirit

Jasmijn, de moeder van Yana stond al in de deuropening. "Ha meiden, goed jullie te zien! Kom er in, jij ook Spirit!" Yana en haar familie komen uit Japan en zijn hierheen verhuist 2 jaar geleden. Yana heeft haar accent goed verborgen, maar haar moeder zegt op zo'n leuke manier mijn naam dat ik spontaan moet glimlachen.

We liepen naar binnen, waar Chan, het jongere broertje van Yana direct op mij af kwam stormen. "Spirit, Spirit is hier!!" Hij sloeg zijn armen om mijn middel en knuffelde me. Ik hou niet van knuffels, maar ik maakte alleen voor Yana's broertje een uitzondering. Ik knuffelde hem terug

"Oke, mam, waarneer kunnen we aan tafel?" Yana liep de keuken in en ik volgde haar, op de voet geen gevolgt door Chan. "Eten is klaar in 15 minuten." Zei Jasmijn. "Oke Spirit, meekomen asjeblieft." Ik zei tegen Chan dat hij beneden moet blijven. "Chan zal beneden blijven, Spirit met groene ogen!" Ik bloosde. Chan heeft een grote fantasie en hij denkt de hele tijd dat ik afstam van Harry Potter, omdat hij ook groene ogen heeft. Chan wacht zo'n beetje tot ik iemand in een pad verander.

Ik volgde Yana naar boven, haar slaapkamer in. Haar kamer was in japanse stijl ingericht, als welkoms cadeau van het dorp. Yana heeft haar kamer volhangen met manga, een japanse tekenstijl die ze onder de knie heeft, ze tekent echt goed. Ik kan dat echt niet, dus ik vraag haar hulp bij tekenen, net zoals Yana hulp vraagt bij biologie. "Ik moet met je praten." Yana was op haar bed gaan zitten.

Ik bleef staan en luisteren. "Ik vind Devin al best wel lang leuk, maar ik vertelde het je nooit, want ik durfde het niet." Ik deed een paar stappen naar haar toe. "Ik ben bang dat hij me niet leuk vind." Ik schoof met mijn voeten. Hoe moest ik iets weten van liefde? Ik heb er geen ervaring mee, ik heb nog nooit lief gehad.

"Eh...het komt vast goed." Ik probeerde haar te kalmeren. Het werkte niet echt. "ZELFS JIJ BENT ER NIET ZEKER VAN!!" Ze begon alleen te schreeuwen als ze echt overstuur was. Jemig, ze moet veel om Devin geven.

"Kalm maar, jullie zullen vast heel gelukkig zijn." Ze was nogal van slag, dus ik ging naast haar zitten. "Sorry dat ik tegen je uitviel." Ze was al wat kalmer, dat voelde ik. Ik moet echt kappen met denken dat ik andermans gevoelens kan voelen.

"Eten!"