EZİK BURSLU

Adsız Bölüm 1

      ''Hemen geliyorum...'' dedim ve elimdeki siparişleri üçüncü masaya götürmek üzere yol aldım. Bugün burası oldukça kalabalıktı. Sebebi ise küçük bir çocuğun yeni yaşının kutlanmasıydı. Mutlu görünüyordu. Elindeki balonla bir oraya bir buraya koştururken ona özenerek baktım. Tahminimce 10 yaşına falan giriyor olmalıydı. Babamı henüz o yaşlardayken kaybetmiştim. Bu nedenle küçük yaştan çalışmaya başlamıştım. Yaklaşık iki yıldır da burada çalışıyordum. Cafenin sahibi bir aile dostumuzdu. Bu nedenle beni seve seve işe almıştı. 

   Vakit geldiğinde ışıklar söndü. Bende hemen içeriden pastayı aldım ve geldim. Herkes ''iyiki doğdun'' diye mırıldanırken ben pastayı masaya koydum ve küçük çocuğa eğildim.

'' Yeni yaşın kutlu olsun ufaklık. Gül çünkü gülmek sana gerçekten çok yakışıyor.'' dedim ve işaret parmağımla burnuna dokundum. O da bana gülümsedikten sonra mumları üfledi.

'' Evet çocuklar kim pasta istiyor?'' dediğim an pişman olmuştum. Her tarafımı sarmış beni sıkıştırıyorlardı. Anlaşılan gece uzundu...

******

    Gecenin geç saatlerinde eve anca girebilmiştim. Sabah okul vardı ve oldukça yorgundum. Sıcak suyun beni ele geçirmesine izin verirken rahatlamıştım. Duştan çıktıktan sonra hızlıca pijamalarımı giydim, saçlarımı kuruttum ve yatağa girdim. 

    Sabah alarm çaldığında kendimi hala uykulu hissediyordum. Alarmı kapattım ve yatağımdan kalktım. Pek aç hissetmiyordum. Bu yüzden üstümü giyindim ve evden çıktım. Okula yaklaştığımda üzerimde dolaşan gözleri ilk günki kadar takmıyordum. Her zaman kendi halimde müzik dinleyip, kitap okuyan bir kız olduğum için 'ezik' diye anılıyordum. Her ne kadar öyle olmasam da öyle düşünmeleri pekte umrumda olmuyordu. Ayrıca bu zengin züppelerin arasında burslu olduğumuz için ben ve bir kaç arkadaşım daha onlardan farklıydık.

'' Arya!'' birinin adımı seslenmesiyle durdum. Sesin sahibine baktığımda yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu.

'' Günaydın Damla.'' Onu ne zamandır görmüyordum. Bir süreliğine ailesinin yanına şehir dışına gitmişti. Aslına bakarsanız zengin züppeler dememeliydim. Çünkü Damla kesinlikle onlardan biri değildi. Evet o burslu değildi. Ayrıca ev arkadaşımdı. Ona sıkı sıkı sarıldım. Beraber sohbet ederken Ecrin'in yanımıza gelip bana attığı küçümser bakışlar gözlerimi devirmeme neden oldu.

'' Ne istiyorsun?'' dediğimde beni duymazdan gelip Damla'ya döndü.

'' Seni anlamıyorum Damla. Kesinlikle eziklerle dolaşmaktan ezik olacaksın.'' Biliyorum ezik gibi görünsem de dövüşlere merakım vardı. Tam yumruklarımı sıktığım anda Damla elini yumruğumun üzerine koydu.

'' Bu yüzden sizinle değil de Arya ile dolaşmayı tercih ediyorum Ecrin. Şimdi başımızdan defol git. Ayrıca Arya ile bir daha böyle konuşursan onu tutmakta zorlanabilirim.'' dediğinde dudağım hafif bir şekilde kıvrılmıştı. O böyleydi işte. Asıl hazinenin sol göğüsünün altında olduğuna inanan nadir zenginlerdendi. Hatta ben bile ilk başlarda Damla'YI burslu sanmıştım.

'' Arya'yı mı tutmakta zorlanacaksın? O bana bir şey yapamaz Damla bunu biliyorsun.'' cümlesi biter bitmez Damla elini yumruğumun üzerinden çekmişti. Yüzünün ortasına sağlam bir yumruk geçirecektim ki okul binasına havalı arabalarla giren başka züppeler Ecrin'in dikkatini çekmişti.

'' Bu defa olmadı ama bir dahaki sefer onu elimden kaçırmayacağım. Gerçekten artık haddini bildirmem gerekiyor.'' dedim ki gerçekten de öyleydi.