FIRST LOVE

บทที่สี่ - นกคืออะไร ข้าวปั้นไม่รู้จัก

Oh-소녀시대

-

'คราวนี้กูจะลืมๆ มันไป แต่ถ้ามึงมาเนียนทำให้น้องกูเสียหายอีกเมื่อไหร่มึงตายแน่'

คำพูดที่พี่น้ำพูดทิ้งท้ายไว้กับพี่นุ่นยังคงดังก้องอยู่ในหัวฉัน หลังจากพวกเขายืนพูดอะไรสีกอย่างอยู่พักใหญ่ๆ พี่นุ่นก็เดินแยกไปส่งงานให้คุณครู ส่วนฉันก็ถูกพี่น้ำลากคอไปสนามบาสกับเขาแทนที่จะส่งฉันไปกินข้าวเย็นเสียอย่างนั้น พวกเรากำลังเดินออกจากอาคารเรียนว่างเปล่าโดยฉันถูกพี่น้ำล็อคคอเอาไว้แน่น และไม่ว่าฉันจะสาปแช่งพี่ชายคนดีมันมากขนาดไหน พี่น้ำก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมปล่อยคอน้อยๆของฉัน

"มึงอย่าไปอยู่ในห้องกับผู้ชายสองต่อสองอีกเข้าใจป่ะ" พี่น้ำพูดเสียงเรียบ ขณะที่พวกเรากำลังก้าวลงบันได

"ทำไมวะพี่ หนูอยู่กะพระพายออกจะบ่อย ไม่เห็นพี่จะว่าอะไรเลย วันนี้อยู่ดีๆ เกิดบ้าอะไร"

พี่น้ำรั้งคอฉันเข้าไปแน่นยิ่งกว่าเดิม "เออน่า กะลมไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวมันอยู่กะมึงไปนานๆ มันก็สาวแตกเอง"

ฉันหลุดหัวเราะเสียงใสออกมาทันที เห็นมั๊ยล่ะ ทฤษฎี 'ไอ้ลมไม่รอดแน่' ของพวกฉันมันแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ขนาดไหน ตัวพี่น้ำเองยังคิดแบบฉันเลย

ไอ้ลมเอ๊ย ฉันส่ายหัวตัวเองเบาๆ ด้วยท่าทีเห็นอกเห็นใจ งานเอ็งไม่รอดแน่ๆ

"แต่กะคนอื่นกูห้าม จะไอ้นุ่นหรือเพื่อนมัน ไม่ว่าจะคนไหนก็ตาม กูห้ามหมด ชัดเจนนะ ไม่งั้นกูจะฟ้องแม่ว่ามึงพูดคำหยาบ ปากหมา แถมชอบด่าพี่เหี้ย" อีพี่น้ำหรี่ตามองฉัน "จะทำงานรึอะไรก็อยู่กะเพื่อน ถ้าเพื่อนไม่อยู่มึงก็โทรเรียกพี่ อย่านั่งกับไอ้นุ่นสองคนบนอาคารเรียนโล่งๆ อีก เข้าใจนะ"

"อะไรวะพี่ วันนี้ทำตัวแปลกชิบหาย" ฉันเบ้ปาก "จะโทรเรียกพี่มาทำไรวะ ปั้นก็ไม่ได้อยากอยู่กะไอ้พี่นุ่นหรอก แต่มันเรียนปะวะ คิดมากจังวะพี่"