Long Way Home

Proloog

-Luke

Ik haal mijn hand door mijn haar en loop het podium op. Een stel tiener meiden beginnen te gillen en ik kijk alleen naar beneden. Dit voelt niet echt. Michael knikt bemoedigend naar me en hij fluistert heel zacht één, twee, drie. Ik speel op mijn gitaar en begin te zingen.

She looks so perfect standing there in her American Apparel underwear, and I know now, that I'm so down.

We zingen She looks so perfect en daarna nog wat liedjes. Tot het concert afgelopen is, het publiek barst in gejuich als we met zijn allen even buigen naar het publiek en dan het podium verlaten.

'Jullie zijn amazing Manchester!' schreeuwt Michael nog in de microfoon en ook hij verlaat het podium. We geven elkaar een groupshugg en drinken nog wat backstage. Dan nemen we de taxi naar ons hotel. We pakken onze spullen in, want morgen vertrekt onze trein naar Londen.

Niemand zegt wat in de kamer, we pakken onze spullen in ploffen op de bedden en vallen dan in een diepe slaap.

'Jongens wordt wakker!' schreeuwt onze manager en hij klopt hard op onze deur. 'En schiet op! Jullie verslapen je nog!' 

Ik kreun zacht en rek me uit, ik pak twee pannen en begin die tegen elkaar te slaan. 'Wakker worden!' schreeuw ik ook op mijn beurt. 

'Er is ontbijt voor jullie gemaakt.' zegt onze manager en Calum, Michael en Ashton staan gelijk op om wat te eten.

'Sukkels.' mompel ik lachend.

We kleden ons om, douchen en we lopen naar het ontbijtzaal waar een lopend buffet is. Ik pak wat stokbrood, een heerlijk roeromelet en wat bacon. Michael trekt zijn wenkbrauwen naar me op als hij naar mijn ontbijt kijkt.

'Wat?' vraag ik terwijl ik de roeromelet naar binnen werk.

'We zijn in Groot-Brittanië, luister. Eet dat op en dan pak ik een typisch Engels ontbijt voor je, deal?'

'Ja, mij best.' mompel ik terwijl ik mijn eten naar binnenwerk.

'Top.' zegt Michael en hij pakt een bord en loopt naar het lopend buffet. 

Ashton komt naast me ploffen met een croissantje en wat aardbeienjam. 'Eet het maar snel op,' zeg ik,'voordat Michael het ziet. Hij gaat je vetmesten met zijn Engelse ontbijtjes.'

Ashton grinnikt en voor de grap eet hij alsof zijn leven ervan afhangt. Terwijl hij eet mompelt hij soms:'Geen Engels ontbijt.' alsof hij doodsbang is.

'Daar ben ik weer!' roept Michael en hij kijkt naar Ashton met zijn croissantje. 

'Oh boy.' mompel ik terwijl ik naar het ontbijt kijk. Een leverworst, met witte bonen in tomatensaus, met een broodje, gedroogde tomaten en een omelet. 'Hier heb ik zin in.' fluister ik tegen mezelf en ik val het ontbijt aan.

'Jij ook Ashton?' vraagt Calum en hij komt ook aanzetten met een Engels ontbijt.

'Heb niet veel honger meer,'mompelt Ashton,'en daarnaast we gaan naar Londen. Dat is nog Engelser dan Manchester.'

'Engelser.' grinnik ik terwijl ik mijn borden op elkaar leg, ze oppak en het op een schaaltje leg.

'Luke, bek dicht.' zegt Calum terwijl hij over de hand van Ashton wrijft,'Engelser is gewoon een woord. Laat Luke maar met rust, pest hij je een beetje?'

'Ja,' zegt Ashton quasi-kinderachtig en hij doet alsof hij in huilen gaat uitbarsten,'wil je hem slaan voor me Calum?'

'Sure.' zegt Calum en hij geeft me een klap tegen mijn arm.

Ik draai met mijn ogen en loop het ontbijtzaal uit naar onze kamers. Ik pak mijn koffer, mijn telefoon die ik gisteravond aan de lader heb gezet en mijn tas waar mijn eigen akoestische gitaar inzit. Mijn telefoon prop ik onhandig in mijn broekzak en mijn tas met de akoestische gitaar sla ik over mijn schouder heen. Mijn koffer rol ik achter me aan de lift in.

Ik loop de lobby in en leg mijn spullen ergens bij een bankje. Onze manager komt aanlopen en ik zeg snel:'Ben even naar de Starbucks kun je op mijn spullen letten?'  Ik wacht niet op zijn antwoord en loop heel snel het hotel uit naar een Starbucks. 

Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en app naar de jongens: dump je koffer even in de lobby en ga naar de Starbucks. Ik bestel voor jullie wat willen jullie? Jullie betalen mij terug. Calum wilt een vanilla bean, Michael een frappuccino en Ashton wilt een chocomelk. Ik bestel zelf een heerlijke aardbeienmilkshake. Op mijn beker staat Luke, op die van Ashton ''Idiot'' op die van Michael ''you suck'' en op die van Calum ''calliepallie''. 

Wanneer ze luidruchtig de Starbucks inlopen gaan ze bij me zitten en ik ze hun bekers. Ze kijken naar de namen en schudden lachend hun hoofd. 

Als we onze drankjes ophebben gaan we naar de lobby pakken onze spullen, maken foto's met meisjes die de hele nacht voor de uitgang van het hotel zaten. We lopen naar het station, meer meisjes, meer foto's. Als we klaar zijn met alle fans kopen we een treinkaartje en nemen de Sprinter naar Londen. 

Onze trein vertrekt over een half uur, Michael en ik lopen naar de Subway en halen broodjes en drankjes. Die eten we in de trein op.

Als we aangekomen zijn in Londen stap ik uit. Bij de eerste stap die ik in Londen zet voel ik iets magisch. Let the magic begin..