When Darkness Leds To The Right Path

[13]: Akward Moment

CHAPTER 13: Akward Moment

[Mayu's P.O.V.]

"W-what?"-Father said para bang pinapaulit nya kasi hindi nya narinig ng tama. Ganun sya minsan eh.

"Like i said, i would like to leave the Clan for time. Pero babalik din naman ako."-sabi ko. "I don't want to drag anyone into this."

Father is so shocked. Nakita ko yun sa mga mata nya. As well as he is sad and confused. Kinailangan ko pang laliman ang dahilan ko para lang makaalis ako.

Sa huli, even na buo na ang desisyon kong umalis. He still manage to smile. "I understand. Kailan mo ba balak umalis?"

"Wala pa pong takdang date pero siguro po next week."-sabi ko. At may naalala ako. "Gusto ko po sanang gumawa ng last mission ko. Isasama ko po si Seigrain."-sabi ko. Seigrain na lang ang nickname ko kay Yohan since yun ang pangalang unang pumasok sa sa utak ko.

Father smile. Though, i see it as a fake. "Here. Ito dapat ang mission mo ngayong araw kaso nga lang ay naunahan mo ako."-sabi nya at may binigay syang piraso ng papel saakin.

Binasa ko ito.

------------------------------------------------------

Help us,

An unknown monster is terorizing our town!

Place: Croft Town
Reward: 3,000,000

---------------------------------------------------

I looked at Dad and he smiled at me. Oh, mukhang mapapasabak ako nito ah. I turned to Yohan at he was looking at me.

Ng may naalala nanaman ako, "Dad, saan nga pala nagpunta yung sina Alice, Natsuki, Ressa at Lowell? Di ko sila makita eh?"-tanong ko. Dad smiled again.

"The three girls were on an Class S Mission now. At Class S rin ang binigay ko sayo ngayon baka sabihin mo na hindi ako patas eh. While Lowell, namiss mo agad? Well, he's also in an Mission. At least, for 2 weeks pa yun mawawala."-pangasar na sabi ni Dad. Napapintig naman ang tenga ko dun.

"Ako? Namiss ang ungas na yun? Nek nek nya! Mas mabuti nga yung wala ang apat na yun dito! Masyado silang maiingay!"-defensive na sabi ko. Well, totoo naman yun eh. Masyadong maingay silang apat na akala mo kung makapagsalita eh nagsisigawan pa. Akala mo naman napakalayo nang kausap eh katani lang naman-_-

Tumawa lang si Dad. After that, we excused ourselves. Lumabas na kami at pumasok muna sa kwarto ko. Naabutan namin doon sina Trojan, Paris at Caleb. Wala na ata si Cayenne kasi pumunta na sya ng Demon Clan. Ewan. Naupo ako sa couch at sumandal.

"Hey, patingin nga ako ng Mission paper?"-sabi ni Yoha  at tumabi saakin sabay lahad ng kamay nya. Inabot ko sakanya ang Mission paper at pumikit muna.

Hindi ko pa nabasa ang Mission papar pero pero mukhang tungkol yun sa Monster thingy again. Yun kasi ang laging binibigay aaakin ni Dad since kaya kuno ko naman daw ang mga yun. Tsk.

[Taomi's P.O.V.]

After Mayu and her friend left, napasandal na lang ako sa inuupuan ko.

So, she is leaving huh? Actually, alam ko talagang totoo ang Afterlife Keys at alam ko din na Demon ang kasama nya ngayon.

Pero mukhang harmless naman sya dahil nagawa syang pagkatiwalaan ng anak ko. And i trust her too. An Afterlife key ang pumili sakanaya huh?

[Yohan's P.O.V.]

Naupo si Mayu sa isa sa seat sa train at umupo narin ako. Oppisite from hers. Nilapag ang bag namin sa lapag at sumandala ako sa upuan.

"Hey, Im going to take a nap. Gisingin mo na lang ako."-sabi nya at pumikit at sumandal sa window ng train.

Nagpakalumbaba ako at tumingin sa bintana. What the heck am i doing? Dragon sya at ang buong Clan nya. Nasa batas ng mga Demon na kapag makakaharap ka ng Dragon ay kailangan mo itong patayin. But i can't.

Marami na akong napatay na hindi ko na mabilang pa. Masyado kasi silang pakialamaera kaya tinuluyan ko na lang ang mga nakakaharap ko. But this is the first time na nakapagtimpi at nakasama ko ang isang Dragon. At narealize ko, hindi naman pala ganun sila kahirap pakisamahan. Actually, natatawa pa nga ako sakanya dahil ang dali nyang mapikon at maasar.

"Hey.."-and i gently pat her para magising sya. At ilany minuto pa ang nakalipas at hindi pa rin sya nagigising. Haiz..

"Hey...."-at medyo nilakasan ko na ang pagyugyog sakanya. She groaned irittably at lumipat sya ng pwesto.

Naman eh! Malapit na kaming bumaba at ayaw pa nyany magising-_- kanina pa ako nakatayo sa harap nya at pilit syang ginigising pero ayaw nya talagang magising.

^________^ May naisip ako!

I poke her cheeks lightly. And do it again. Ganito kasi ang ginagawa saakin ni Mom noong mga panahong ayaw kong gumising. She say, malakas daw ang impact kapag doon ka gingising kesa sa pagalog o pagpalo.

I poke her again and again hanggang sa dumilat na sya sinamaan ako ng tingin. Pero natigilan kaming dalawa...

Uh...

It was an akward moment we have here. I still have my finger in her cheeks and she was facing me and i'm facing her too. Our faces were just few inches from each other. I stared at her and she stared at me too. I only notice how beautiful she is. The sun were shing at her white-snowy hair and her royal blue eyes were full of life and peace. It was very calm and i can clearly see shining there.

Her face instanty heat up at umusod sya ng konti at ganun din ako. Bumalik na ako sa upuan ko at nakapamot na lang ng ulo. I can't believe that i stared at her that time. Tch. Ano bang nangyayari saakin these past few days?

"U-uhm, bababa na tayo kaya magayos ka na."-i shuttered not looking at her. Tumango naman sya na parang wala ng nangyari. At nagayos na ng gamit.

Seriously? Hindi man lang sya ganun naapektuhan? Eh ako affected na affected? Baka kung ano ano lang ang naiisip ko. Haiz...