Artık herşey den vazgeçmiştim hayattan,okuldan,Hüseyinden herkes ve herşeyden gerçekten bıkmıştım kalbimi çok fazla kırdı ona şans veremezdim ne kadar seversem seveyim o hala aynı.
Ben böyle kendi kendime konuşurken Esra sınıfa girdi ve bana sarıldı sarılması çok iyi gelmişti çok yanlızdım. Sağolsun iyi günde kötü günde yanımda oldu herşeyden öte dir kendisi. Birazcık dertleştik ben "Bunaldım tükendim artık iyi değilim bu sessizliğimde fırtına önce sessizlik" dedim baktım ki Hüseyin orda bizi dinliyor göz çevirdim. Biraz anlasın ne demek olduğunu....
Uyuya kalmışım annem bağırıyordu "Kalk artık" diye bende tam kalkarken Eylül içeri fırladı töbe bismillah dedim içimden "Noldu kanka sakin ol!" Oda hala telaşlı bir şeklilde "Yürü kızım bavulları topla gidiyoruz" derken kendimi Çeşmede yazlıkta buldum pijama partisi yapıyoruz kızlarla. Gece saat 3:30 olmuştu ben odama çıktım uyudum kapı "Tık tık" oldu ben uyuyormuş gibi yapmaya devam ettim kapıyı Melisa açtı gelen Hüseyindi ben sessizce merdinlerden dinlemeye çalıştım bir şeyler konuşuyorlardı anlamıyordum. Daha da yaklaşıp dinledim "Eceyle konuşmak istiyorum" diyordu ama Melisa izin vermiyordu "Git şurdan Hüseyin kızın görüşçek bir şeyi yok seninle " diyordu Melisa "Peki ne yaparsanız yapım ben onunla görüşücem" diyordu tam gidip kovacakken kapıyı kapattı Melisa bende hızlı hızlı çıktım yukarı sessizce ağladım ama her ne olursa olsun üzülmek yok kendin ol Ece ve onun yaptıklarını unutma diyordum kendi kendime....
