Jestem, będę, zostanę...

Rozdział III

Siedziałam w pokoju już około godziny i wgapiałam się w monitor komputera, na którym włączyłam sobie jakąś nudną komedię.
~Boże, czy on długo jeszcze będzie siedział na dole?~
Zeszłam cicho na dół i znowu się na niego zapatrzyłam.
- Alex! - krzyknęła ciocia. - dlaczego nie przywitasz się z naszym gościem?
- T-t-tak, cześć. Jestem Alex - wydusiłam i poczułam jak się rumienię.
- Hej po raz drugi. Ja jestem Felix - odparł ze śmiechem.
Podaliśmy sobie ręce, a ja znowu nie mogłam oderwać od niego oczu.
- Felix będzie u nas mieszkał. Zajmie pokój obok twojego. Dobrze? - paplała dalej ciocia.
- Chyba dobrze - pisnęłam.
~O nie. Przecież ściany są strasznie cienkie. Agrh!~
Nagle Felix pochylił się w moją stronę, i powiedział:
- Nie martw się nie zamierzam podsłuchiwać. Ale za to zamierzam przyjść do ciebie wieczorem.
Odsunęłam się oszołomiona i uciekłam do pokoju.
Siedziałam na łóżku już dwie godziny i stwierdziłam, że nie zamierzam na niego czekać. Poszłam pod prysznic, przebrałam się w piżamę i gdy wyszłam zamurowało mnie. Oto osobnik płci męskiej, zajmował prawie całe moje łóżko, gdy ja stałam przed nim w majtkach i podkoszulce.
- Hejka, spoko strój - wyszczeżył się.
Ja od razu zrobiłam się cała czerwona i zakryłam się ubraniem, które miałam w ręce.
- Dobra, dobra. Już się tak nie szczeż Felix. - odparłam siadając obok niego.
- Chciałem ci powiedzieć, że jesteś bardzo ładna. - powiedział przypatrując mi się.
- Heh, dzięki - poczułam, że się rumienię.
- Chciałbym abyś poznała mój sekret. - powiedział i się przybliżył.
- Jestem tu pierwszy dzień i już się do mnie przystawiasz? - zapytałam ze śmiechem nie odsuwając się.
- Heh, piękna i zadziorna. Lubię takie. - powiedział i mnie pocałował.
Ten pocałunek był jak muśnięcie wiatru. Pocałował mnie tak, że aż mnie ciarki przeszły. Nim się obejrzałam on już otwierał okno i przez nie wyskoczył (mieszkam na drugim piętrze). Wybiegłam na balkon i krzyknęłam:
- Felix? Felix nic ci nie jest?
Odpowiedziało mi wycie wilka.