Our Destiny L.P. Fanfiction

7.Ο φίλος

-Επ κορίτσια! Τι σύμπτωση είναι αυτή? , λέει έκπληκτος.

-Όντως! Τι κάνεις εδω? , απαντάω.

- Έρχομαι εδώ πολύ συχνά το χειμώνα. Οι γονείς μου δουλεύουν στο ξενοδοχείο! Εσείς βόλτα?

-Ε, ναι, λέω.

-Αλήθεια δουλεύουν εδώ? , ρωτάει η Mal.

-Ναι! Δεν είναι πολύ ωραίο ξενοδοχείο? Χαμογελάει και μας εμφανίζει μια πάνλευκη σειρά δοντιών! Πώς γίνεται όλη η παρέα να είναι τόσο τέλεια? Λευκά χαμόγελα και γυμνασμένα σώματα? Θέλουν να μας πεθάνουν δηλαδή?

-Λοιπόν πρέπει να πηγαίνω. Με φωνάζουν. Χάρηκα που σας είδα. Να ξαναβγούμε, λέει και μας κλείνει το μάτι.

-Γεια!, απανάμε ταυτόχρονα εγώ και η Mal.

Εν τω μεταξύ ξεχάσαμε τα κορίτσια πιο πίσω, τα οποία αυτή τη στιγμή μας κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια και στόμα ορθάνοικτο. Ουπς!

-Ποιος στα κομμάτια ήταν αυτός ο κούκλος που σας είπε να ξαναβγείτε κι όλας? , ρωτάει η Shelley.

-Eμ, δεν πάμε για καφέ να σας τα πούμε όλα εκεί καλύτερα?

-Συμφωνώ με τη Mal, λέω.

Καθώς ανεβαίνουμε με το τελεφερίκ απολαμβάνουμε ταυτόχρονα τη μοναδική θέα και το απίστευτα μεγάλο δάσος που ξετυλίγεται στα πόδια μας!

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και αμέσως μας τυλίγει η ζέστη από το τζάκι και η μυρωδιά καυτής σοκολάτας. Μπαίνουμε στην καφετέρια και -ναι- είμαστε τόσο τυχερές που βρίσκουμε καναπέ να αδειάζει μπροστά στο τζάκι!

Βολευόμαστε έτσι ώστε να ζεσταινόμαστε όλες από τη φωτιά και αρχίζω να τους διηγούμε όλη την ιστορία με το Liam και πώς γνωριστήκαμε με τα υπόλοιπα παιδιά μαζί με τη βοήθεια της Malory.

Liam's pov

Κάθε Κυριακή βγαίνουμε όλη η οικογένεια έξω για φαγητό μιας και η είναι η μόνη μέρα που ο πατέρας μου δεν δουλεύει πυρετωδώς. Καθόμαστε στο αγαπημένο του εστιατόριο λίγο πιο έξω από την πόλη. Παραγγέλνουμε όλα τα φαγητά που δε μπορούμε να φτιάξουμε μέσα στην εβδομάδα εξαιτίας των πολλών υποχρεώσεών μας. Κόκκινο ημίγλυκο κρασί φυσικά και τα συνοδεύουμε με τις οικογενειακές μας συζητήσεις, το καλύτερο για μένα σημείο της 'σύναξής μας'. Μετά πηγαίνουμε για καφέ και βάφλες με σοκολάτα και παγωτό. Η Κυριακή με δηλαδή είναι αφιερωμένη στη συγκρότηση της οικογένειας γιατί με τα περίεργα ωράρια του καθενός δύσκολα καθόμαστε όλοι μαζί πάνω από πέντε λεπτά -με το ρολόι. Η εβδομάδα συνεχίζει να είναι κρύα για αυτό μετά τα γεύματα μαζευόμαστε σπίτι γύρω από το τζάκι και παίζουμε Trivial Pursuit (Disney Edition σήμερα). Μπορώ να πω με άνεση ότι τις περισσότερες φορές η ομάδα μου κερδίζει γιατί είμαι άσσος σε αυτό το παιχνίδι! Το λατρεύω! Η ώρα είναι γύρω στις 6:00 και ακούω το κινητό μου στην κουζίνα να χτυπάει. Ήταν ο Zayn. Μου έστειλε μήνυμα για την ακρίβεια. Λέει ότι είναι στο χιονοδρομικό κέντρο, στο ξενοδοχείο που δουλεύουν οι γονείς του και μου προτείνει να πάω. Μπα... Καλά είμαι εδώ. Ποιος ντύνεται τώρα και βγαίνει έξω με τόσο κρύο....Του στέλνω κάποια άλλη φορά και απαντάει ότι δεν πειράζει. Σοβαρά τώρα βαριέμαι πολύ. Λέω να πάω επάνω να ξαπλώσω κα να διαβάσω κανένα βιβλίο. Ή να κοιμηθώ λίγο. Θα αποφασίσω μετά. Ενημερώνω την υπόλοιπη οικογένεια και κατευθύνομαι προς το δωμάτιό μου. Πέφτω επάνω στα παπλώματα και καταλαβαίνω ότι χρειάζομαι μια-δυο ωρίτσες ύπνου. Κοιμάμαι και ονειρεύομαι νυφάδες χιονιού τριγύρω μου, μέχρι που ξαναχτυπάει το κινητό μου και βλέπω την υπενθύμιση που αναβοσβήνει στην επιφάνεια. Κοιτάω την ώρα. 9:00..? Κοιμήθηκα 3 ώρες? Νόμιζα ότι είχαν περάσει τουλάχιστον δέκα λεπτά. Κάθομαι στον υπολογιστή μου και ξεκινάω την εργασία που μου έδωσε ο πατέρας να τελειώσω. «Είμαι κοντά. Θα την τελειώσω σήμερα να ξεμπερδεύω».

End Liam's pov

Όταν φτάνω σπίτι βλέπω ότι η ώρα είχε πάει 9:00 και αποφασίζω να βάλω μια ταινία να δω. Δεν έχω και πολλές επιλογές για αυτό ξαναέβαλα το The Last Song που είδα και την προηγούμενη βδομάδα, αλλά δεν πειράζει. Η τηλεόραση πάλι δεν έχει τίποτα όπως συνήθως. Μετά από δυόμισι ώρες νιώθω επιτέλους την κούραση της σημερινής μέρας να με καταβάλλει. Ξαπλώνω στο κρεβάτι και ο ύπνος με παίρνει σε δευτερόλεπτα.

Στο όνειρό μου βλέπω πολλά αγόρια στην πασαρέλα κι ανάμεσά τους ο Zayn.

Αααα! Δε πάω καλά....