Adını Aşk Koydum

Heyecanlı ve sinirli uyandığım bir sabahtaydık. Babamın tayini yüzünden senelerdir yaşadığımız İzmiri bırakıp İstanbula yerleşmiştik. İzmirde apartmandan arkadaşlarımla birlikte eğlenerek giderdik okula şimdi ise İstanbulda hatta apartman da kimseyi tanımıyordum. Yatakta uykulu uykulu vakit geçirirken annemin 'yağmuurrrr haydi kızım geç kalıcaksınız acele et' diye bağırma sesiyle kendime geldim. Yataktan kalktım banyoya geldim bu stresimi ancak güzel bir duş geçirirdi. Banyodan çıktım saçlarımı taradım kıyafetlerimi giyip hafif makyajımı yaptıktan sonra odamdan çıktım. Mutfağa girdiğimde müthiş bir kahvaltı sofrasıyla karşılaştım fakat ne yazik ki rahatça yiyemezdim çünkü hiç kimseyi tanımadığım o okula gitmekten çekiniyordum. Aceleyle kahvaltımı yaparken babam bir anda kalkıp 'hadi kalk geç kaldık' diye beni sandalyeden kaldırdı. Mutfaktan çıktım çantamı hazırlarken babam; 'seni bırakayım' dediğinde 'yaşasın baba beni yalnız bırakmayacağını biliyordum' diye sevinç gösterisi yaparken her zaman ki annem yine otoritesini gösterdi ve 'ne gerek var baban seni taksiye bindirir adresi verir ve gidersin baban da işe gecikti' diyerek sevincimi berbat etti. Annen haklı diyerek anneme destek verdi babam da. Sinirle ayakkabılarımı giydim ve annemi öpmeden evden çıktım. Arabada babamla hiç konuşmadık adeta sessizliğe büründük. Taksi durağına geldiğimiz de babam arabadan inip kapımı açtı. Nazikçe beni indirdikten sonra taksiye doğru yöneldim. Taksiye binerken babam şoföre adresi yazıp verdi. Sonra bana dönüp 'yeni okulunda başarılar kızım' dedi sertçe. Tam itiraz edecektim ki 'sakın yağmur koca kız oldun okula kendin gidebilirsin' diyerek beni susturdu. İyi işler baba diyerek gözlerimi devirdim. Yaklaşık 20 dakika sonra taksi durdu ve 'adrese geldik bayan' diyerek ücreti söyledi tam taksiden inerken 'iyi dersler kücük hanım' dedi. Ne? Anlamadım bana mı demişti. O kim oluyor? Ukala şey seni sensin o diye kendi kendime söylenirken okulun kapısına geldim. Ahh ne heyecanlı. Kimseyi tanımıyorum kahretsin!! Macera başlıyor.. Okulun kapısından girdim ve yavaşça yürümeye başladım. Üstüm başım oldukça rahat ama özenliydi. Saçımı banyodan sonra sadece taramıştım ve hafif dalgalı bırakmıştım hafif makyajım ve heyecandan titreyen ellerim... Neyse yürümeye devam etmeliyim. Etraftaki herkesin gözü benim üstümdeydi hissediyordum. Niye bakıyorlar sanki insanız işte ama burası İSTANBUL. Ahhhh! Okula girdim merdivenlerin yanındaki panonun önü oldukça kalabalıktı. Merak ettim panoya doğru yürüdüm beyaz A4 kağıdında yeni öğrencilerin sınıfları diye bir başlık gördüm ve hemen adımı aramaya başladım. Ömer, sevda, çağrı, emre, tuba, yağmur.. Haaa??? İsmimi buldum benden başka yağmur olabilir mi? Ahhh yağmur aptallık etme soyadına baksana! Yağmur Çetinoğlu. Evet bu benim. Hemen sınıfıma baktım 11B evet harika! Hah. Merdivenleri silen görevli kadına 11B ne tarafta diye sorduğumda gıcık yüz ifadesiyle 'üçüncü kata çık solda en sondaki sınıf' dedi çabucak. Hah bu okulda işimiz var. Tam sınıfa çıkıyordum omuza çarpmaktan son anda sıyrılan uzun boylu yakışıklı bir çocuk sinirimi bozan ikinci kişi olmuştu bu sabah! Aptal dengesiz çocuk. Sınıfın önüne geldiğimde etrafımdaki kızların bana dikkatle bakıp aralarında fısıldaştıklarını hissettim. Çok bilmişler! Az sonra zil çaldı ve kıvırcık saçlı çatık kaşlı bir kadının geldiğini gördüm evet bu kesin öğretmendi. Sınıfa birlikte girdik. Sertçe oturun çocuklar dedikten sonra elini belime koyup 'yeni arkadaşınız yağmur okulumuza yeni geldi' diye beni tanıttı ve bana şu boş sıraya otur dedikten sonra masasına geçti. Öğretmenin gösterdiği sıraya geçtim ve yanımda oturan kişi bir erkekti. Merhaba ben Çağrı. Diye tanıttı kendini. Sanki soran olmuştu. Biraz abarttım sanırım ama bugün tersimden kalkmıştım evet. Ben de Yağmur memnun oldum dedim umursamazca. Çağrı oldukça yakışıklıydı saçları havalı gözleri masmaviydi. Sınıfın kızları bana sert bakışlar atıp duruyordu. Şşşttt tamam yağmur ilk günden kavga yok!