This is not a story. This is like a diary to me. I put my everyday(?) happenings here. I just wanna share and compile this para sa future may mababasa ako. I hate writing kasi sa journal. :D
Please don't judge me.
Date started: Feb. 16, 2016
“Never make an excuse, because excuses is a form of lying to your own self.”
Hindi ko alam kung para saan ang lahat ng ito pero the only thing that I know is that, God has a plan for everything. This isn’t an accident. Walang bagay sa mundo ang nagkataon lang at walang dahilan.
Umagang umaga bungad saamin sa room ay yung picture na ito.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
We don’t know who wrote this but for some reasons,may dahilan kung bakit nakasulat ‘yan. Hindi ba?
And after that, dumating ang results ng natsci 2 prelims namin. At napaka-ganda ng dahilan ni God kasi He gave us a very understanding prof. Hindi niya kami pinagalitan but instead binigyan niya kami ng NAPKA-LAKING advice. One of them is the quote you read at the beginning.
Grabe. :) Speechless kaming lahat. Goosebumps all over my body.
****
Anyway, daing na inihaw.
Ano daw? Hahaha!
Thank you Justine. Dinalahan niya ako ng daing. Grabeee! Let’s eat guys! <3
****
TAPOS OMG! Nagsulat ulit ako sa pinto ni kuya management. Diz time it is successful. Dahil sa tulong ni Justine, nasagawa ang misyon. Yeah, thank you!
Narinig pa nga namin na binasa nila eh. Nakakahiya pero that’s life. :D HAHAHAHA!!
And then, papansin na Michael a.k.a bestfriend ko daw. Ayun nagluto pa dito sa unit kaya di ko nakita si kuya management...
BUT...nakita ko siya sa waiting shed nung papunta na kami kila ate Rhea.
Destiny? Loljk.
*** Okay late ko na to napost. Sorry na. <3 Love u guys.
